بالاخره مُرد؟

بله خب اینجوری است. رفتنی باید برود. مرگ اشتری است که در خانه هر جنبده‌ای زانو می‌زند. اصلاح طلب و اعتدالی و دلواپس و وهابی و سلطنت طلب و غیره هم هیچ تفاوتی برای فرشته مرگ ندارند. این اشرف خانم پهلوی هم روزگاری فکر می‌کرده چون شاهدخت است و والاحضرت و خواهر دوقلوی شاه مخلوع پس لاجرم پیش حضرت عزرائیل کارت سبز دارد. ولی خب وقتی شعبان جعفری ملقب به تاجبخش و مشهور به شعبان بی‌مخ جام مرگ را سر کشید پس می‌شد نتیجه گرفت که مرگ اشرف هم امری حتمی است.
حالا تصورش را بکنید مرداد 32 ایشان با چه جلال و جبروتی به میهن برگشته. بعد از اینکه دولت ملی کله پا شد و کریمپور شیرازی و حسین فاطمی شهید راه وطن شدند لابد شاهدخت خیال می‌کرده حالا حالاها  پشت بر زین است. احتمالاً ایشان گمان می‌برده وقتی حضرت فرشته مرگ در بزند می‌شود سبیلش را چرب کرد و یکجوری دست به سرش کرد. یا شاید گمان می‌برده که می‌شود با ناز و عشوه و غمزه کاری کرد که حضرت شان مأموریت اصلی را فراموش کنند و یادشان برود که برای چه کاری شرفیاب شده بودند. یا شاید فکر می‌کرده وقتی حضرت عزرائیل سر برسد، نصیری و زاهدی را صدا می‌کند که فرشته مرگ را بفرستند تبعید و حبس!
شاید هم تصور می‌کرده  که می‌شود با اولین طیاره فرار کرد به خارجه و از آنجا با هماهنگی انگلیس و امریکا و عوامل شان کمی دلار خرج کرد و بزرگ آقاهای داخلی را هماهنگ کرد که به صورت خودجوش مردم را علیه فرشته مرگ بشورانند و رادیو را تسخیر کنند و ختم غائله شود. خب بعدش هم دو حالت بیشتر ندارد؛ یا فرشته مرگ به یک سفارت پناهنده می‌شود یا اینکه می‌ماند و به حبس می‌رود. زمانی هم عده‌ای پادرمیانی می‌کنند اما شاهدخت و برادر دوقلویش می‌فرمایند: فلانی زنده و مرده اش احمد آباد! اشرف خانوم و باقی شاهدخت‌ها و والاحضرت‌های تاریخ لابد الان دیگر متوجه شده‌اند که عاقبت خاک گل کوزه گران خواهند شد. کاش آن روزی که کریمپور شیرازی در زندان شکنجه می‌شد به یاد فرشته مرگ می‌افتادند، یا آن روزی که محمد مسعود را با یک گلوله ناشناس سر به نیست کردند، یا آن روزی که میرزاده عشقی... یا فرخی یزدی... یا...
مسأله همین جاست که شاهدخت‌ها و والاحضرت‌ها هیچ‌وقت حواس شان به فرشته مرگ نیست و اینکه عاقبت روزی بانگ برخواهد آمد که فلانی هم تمام شد و رفت. خب حالا بهتر از هر زمانی اشرف پهلوی می‌داند که نه تنها فرشته مرگ بلکه فرشته‌های نکیر و منکر و باقی ملائکه حساب و کتاب هم نه خریدنی هستند نه با کودتا و توطئه برچیده می‌شوند. امان از غفلت آدمیزاد!