هنر را به زیر سقف خانهها بیاوریم
فرزاد ادیبی
گرافیست
فرزاد ادیبی طراح و گرافیست که این روزها در خانه مشغول کارهای هنریاش است، حرف های بسیاری برای گذران اوقات فراغت مردم دارد. به اعتقاد او مردم و هنرمندان باید در شرایط قرنطینه زندگی عادی خود را در پیش بگیرند و سعی کنند با فعالیتهای هنری ذهن خود را سالم نگه دارند.
در وضعیتی که گریبانگیر هنرمندان و مردم ما شده همچنان میشود کارهای زیادی در خانه انجام داد. شاید در نگاه اول فقط وجه سرگرمکنندگی داشته باشد. اما میتوانیم فقط به این وجه فکر نکنیم و به فکر انجام کارهای مفید هم باشیم. هنرمندان گرافیست میتوانند از این وضعیت بهره زیادی ببرند. الآن از طریق فضای مجازی میتوان به برگزاری نمایشگاههای هنری اقدام کرد و آثار را برای همه مردم به نمایش گذاشت. تا همین چند وقت پیش آدم میتوانست در طول هفته یک بار به چهارراه ولیعصر یا انقلاب برود و یک پوستر تئاتر ببیند؛ اما اکنون همه در خانه میتوانند اتفاقات حیطه هنر را نظاره و پیگیری کنند. نقاشی، موسیقی و نمایش هم میتواند مانند گرافیک از این مسیر به نمایش گذاشته شوند. حتی فیلم و سینما و هنرهای جدید. گرچه بخشی از جذابیت کار از دست میرود ولی فعلاً انتخاب دیگری نداریم. مثلاً اجرای تئاتر در فضای مجازی از زمین تا آسمان با اجرای روی صحنه تفاوت دارد. این بخش از فضا در گوشی تلفن از دست میرود اما میتواند تأثیر خود را تا حدی داشته باشد.
من زیاد احساس اینکه از بیرون رفتن محروم شدهام ندارم. چون من و خیلیهایی که شغلشان ایجاب میکند که در تنهایی بنشینیم و کار کنیم، میتوانیم در فضای خانه یا آتلیه بنویسیم، شعر بگوییم و یا نقاشی و طراحی و گرافیک انجام دهیم یا حتی بنوازیم. یاد شعری از سیمین بهبهانی افتادم که میگوید: «با قدم های کولی دشت بیدار میشد / با زلال نگاهش برکه سرشار میشد / لب زهم باز میکرد کهکشان میدرخشید / مویی بر چهره میریخت آسمان تار میشد» و «سال و ماهی شکیبا ترکه در ترکه میبافت / گاه گاهی به سودا سوی بازار میشد». قرار نیست ما همش به بازار برویم و وقت گذرانی کنیم. میتوانیم شکیبا و صبور در خانه بنشینیم و گاهی که لازم است بیرون رویم و به قول سیمین بهبهانی سبدی را با شکیبایی ببافیم. رادیو و تلویزیون میتواند در این وضعیت مؤثر باشد. اکنون وقت آن رسیده تمامی کارهای سرگرم کننده اعم از برنامههای ورزشی هنری و طنز که برای روحیه بخشی در این شرایط بسیار لازم است و خود نوعی پیشگیری است به نمایش دربیایند. شبکههای تلویزیونی میتوانند از آرشیوهایشان استفاده کنند تا مردم سرگرم شوند. من برای موضوع کرونا سه تا پوستر به دعوت جایی طراحی کردم اما میخواهم اینها را در کانال تلگرام بگذارم و آدرس اینستاگرامم را هم بدهم تا هر کس که خواست حتی برای چاپ بردارد و کار کند. و مخاطب من هم عام و از هر طیفی است. باید انرژی گذاشت و مردم را راهنمایی کرد. خودم هم سعی میکنم از این فرصت بیشتر استفاده کنم و کتابی که درباره آقای ممیز در دست انتشار دارم را تکمیل کنم تا شاید در آینده برای مخاطبان آگاهیبخش و سرگرمکننده باشد.
گرافیست
فرزاد ادیبی طراح و گرافیست که این روزها در خانه مشغول کارهای هنریاش است، حرف های بسیاری برای گذران اوقات فراغت مردم دارد. به اعتقاد او مردم و هنرمندان باید در شرایط قرنطینه زندگی عادی خود را در پیش بگیرند و سعی کنند با فعالیتهای هنری ذهن خود را سالم نگه دارند.
در وضعیتی که گریبانگیر هنرمندان و مردم ما شده همچنان میشود کارهای زیادی در خانه انجام داد. شاید در نگاه اول فقط وجه سرگرمکنندگی داشته باشد. اما میتوانیم فقط به این وجه فکر نکنیم و به فکر انجام کارهای مفید هم باشیم. هنرمندان گرافیست میتوانند از این وضعیت بهره زیادی ببرند. الآن از طریق فضای مجازی میتوان به برگزاری نمایشگاههای هنری اقدام کرد و آثار را برای همه مردم به نمایش گذاشت. تا همین چند وقت پیش آدم میتوانست در طول هفته یک بار به چهارراه ولیعصر یا انقلاب برود و یک پوستر تئاتر ببیند؛ اما اکنون همه در خانه میتوانند اتفاقات حیطه هنر را نظاره و پیگیری کنند. نقاشی، موسیقی و نمایش هم میتواند مانند گرافیک از این مسیر به نمایش گذاشته شوند. حتی فیلم و سینما و هنرهای جدید. گرچه بخشی از جذابیت کار از دست میرود ولی فعلاً انتخاب دیگری نداریم. مثلاً اجرای تئاتر در فضای مجازی از زمین تا آسمان با اجرای روی صحنه تفاوت دارد. این بخش از فضا در گوشی تلفن از دست میرود اما میتواند تأثیر خود را تا حدی داشته باشد.
من زیاد احساس اینکه از بیرون رفتن محروم شدهام ندارم. چون من و خیلیهایی که شغلشان ایجاب میکند که در تنهایی بنشینیم و کار کنیم، میتوانیم در فضای خانه یا آتلیه بنویسیم، شعر بگوییم و یا نقاشی و طراحی و گرافیک انجام دهیم یا حتی بنوازیم. یاد شعری از سیمین بهبهانی افتادم که میگوید: «با قدم های کولی دشت بیدار میشد / با زلال نگاهش برکه سرشار میشد / لب زهم باز میکرد کهکشان میدرخشید / مویی بر چهره میریخت آسمان تار میشد» و «سال و ماهی شکیبا ترکه در ترکه میبافت / گاه گاهی به سودا سوی بازار میشد». قرار نیست ما همش به بازار برویم و وقت گذرانی کنیم. میتوانیم شکیبا و صبور در خانه بنشینیم و گاهی که لازم است بیرون رویم و به قول سیمین بهبهانی سبدی را با شکیبایی ببافیم. رادیو و تلویزیون میتواند در این وضعیت مؤثر باشد. اکنون وقت آن رسیده تمامی کارهای سرگرم کننده اعم از برنامههای ورزشی هنری و طنز که برای روحیه بخشی در این شرایط بسیار لازم است و خود نوعی پیشگیری است به نمایش دربیایند. شبکههای تلویزیونی میتوانند از آرشیوهایشان استفاده کنند تا مردم سرگرم شوند. من برای موضوع کرونا سه تا پوستر به دعوت جایی طراحی کردم اما میخواهم اینها را در کانال تلگرام بگذارم و آدرس اینستاگرامم را هم بدهم تا هر کس که خواست حتی برای چاپ بردارد و کار کند. و مخاطب من هم عام و از هر طیفی است. باید انرژی گذاشت و مردم را راهنمایی کرد. خودم هم سعی میکنم از این فرصت بیشتر استفاده کنم و کتابی که درباره آقای ممیز در دست انتشار دارم را تکمیل کنم تا شاید در آینده برای مخاطبان آگاهیبخش و سرگرمکننده باشد.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه