فرصتی برای خواندن، دیدن و نوشتن

کامبوزیا پرتوی
کارگردان و فیلمنامه نویس
 در این روزها من هم مانند بسیاری از مردم چاره‌ای جز قرنطینه ندارم و در خانه مانده‌ام. با اینکه دوست داشتم در این اوضاع و احوال به شهر زادگاهم یعنی رشت سری بزنم و از حال مردم خبر بگیرم ولی ترجیح دادم در خانه بمانم تا به شیوع این بیماری کمک نکنم. این روزها سخت است چون برایش برنامه‌ریزی نشده بود و بسیاری از ما برای این شرایط آمادگی نداشتیم و نداریم. یک دفعه پیش آمد و مجبوریم روزها را به شکلی بگذرانیم. نمی‌توانم بگویم حال و هوای خاصی دارد و نکته مثبتی برای همه مردم از این روزهای قرنطینه بگویم ولی شاید بشود گفت تا حدودی فرصت است. برای خود من فرصتی است که کارهای عقب افتاده را انجام بدهم.
روزهای قرنطینه را با خواندن کتاب، دیدن فیلم و نوشتن می‌گذرانم. نوشتنی‌هایی که عقب افتاده بودند و حالا می‌توانم به آنها سر و سامان بدهم. بخشی از روز را هم با دیدن فیلم‌های اروپایی که جا مانده بودند و ندیده بودم می‌گذرانم. مانند فیلم «عشق» به کارگردانی گاسپار نوئه که محصول سال 2015 است. برای مطالعه هم فعلاً کتاب‌ها را مرور می‌کنم. مدتی بود که دوست داشتم دوباره آثار اسماعیل فصیح را بخوانم و این روزها فرصتی برای این کار پیش آمده و کتاب‌های این نویسنده را می‌خوانم و لذت می‌برم. البته چند کتاب جدید و تازه منتشر شده را هم خوانده ام. مانند سفرنامه‌ها نوشته پرویز رجبی.البته دوست دارم در این روزها فیلم‌هایی را که با موضوع شیوع بیماری ساخته شده‌اند ببینم. موضوعی که در بسیاری از فیلم‌های هالیوودی و اروپایی به آن پرداخته شده است.
دوست دارم بعضی از این فیلم‌ها را که دیده‌ام دوباره پیدا کنم و ببینم تا متوجه شوم آنها در این شرایط چه کرده‌اند. چند روزی است دنبال فیلم «همه گیری» به کارگردانی لارس فون تریر می‌گردم و دوست دارم دوباره آن را تماشا کنم چون بسیار خوب به این موضوع پرداخته بود و حال و هوایی متفاوت از فیلم‌های هالیوودی دارد.این روزها سخت می‌گذرد اما چاره‌ای نداریم جز همراهی کردن و ماندن در خانه و گذراندن روزها تا این بیماری هرچه زودتر تمام شود و بتوانیم به زندگی عادی بازگردیم. ما باید این زنجیره سرایت و شیوع را قطع کنیم.