تا دیر نشده کاری کنید

کاوه اعتمادزاده
پسر زنده‌یاد «به آذین»
«به آذین» از آن دست نویسندگان و مترجمانی است که به‌واسطه بیش از نیم‌قرن فعالیت فرهنگی و حتی اجتماعی- سیاسی نیاز چندانی به معرفی ندارد؛ بااین‌حال برای تبدیل خانه به یادگار مانده از او به خانه-موزه با مشکلاتی روبه‌رو شده‌ایم هرچند که هم شورای شهر و هم سازمان میراث فرهنگی موافقت خود را برای همراهی در این راه اعلام کرده‌اند. بحث ثبت ملی خانه به‌عنوان بخشی از میراث فرهنگی کشورمان هم در حال انجام است؛ بااین‌حال بخشی از مالکیت خانه در اختیار دو سازنده ملک قرارگرفته که سهمی 60 درصدی دارند و درصدد تخریب خانه برآمده‌اند. البته آن 40 درصد دیگر به من تعلق دارد که به‌هیچ‌وجه به‌دنبال فروش آن نیستم و خواسته‌ام کمک جدی مسئولان و آن‌هایی که کاری از عهده‌شان ساخته در جهت تبدیل این محل به خانه-موزه و حتی راه‌اندازی بنیادی برای فعالیت‌های فرهنگی است. یکی از دو شریک مذکور موفق به دریافت حکم خلع ید شده، او حتی اجازه تخلیه این خانه برای هفته جاری را هم گرفته و همین‌طور حکم فروش و به مزایده گذاشتن خانه را. این در شرایطی است که از سال 1385 که زنده‌یاد« به آذین» از دنیا رفت من تلاش کرده‌ام حتی تغییری در شکل و شمایل خانه و وسایل آن ایجاد نشود. سه ورثه دیگر به دلایل مالی ناچار به فروش سهم خود شدند و حالا این دو شریک هم درصدد از میان بردن یادگار «به آذین» برآمده‌اند. نه به‌عنوان پسر «به آذین»، بلکه به‌عنوان یکی از فرهنگ دوستان کشورمان از شهرداری تهران می‌خواهم زودتر کاری در جهت توقف حکم تخریب این خانه  انجام بدهد. بااینکه اعضای شورای شهر قول همکاری داده‌اند و حتی سازمان میراث فرهنگی هم درصدد ثبت ملی اینجا برآمده اما ای‌کاش تا دیر نشده به روند کارها سرعت بیشتری بدهند چراکه فرصت هیچ تعللی نیست؛ کمی توقف کافی است تا حکم تخریب آن عملی شود. این خانه از سال 1346 تا 1385 محل زندگی «به آذین» بوده و بخش عمده‌ای از آثار او همین‌جا نوشته و ترجمه ‌شده‌اند. این وظیفه فرهنگی تک‌تک ما ایرانیان است که برای حفظ داشته‌های فرهنگی‌مان بکوشیم. در همه دنیا حفظ حتی وسایل به‌جای مانده از نویسندگان و مترجمان مهم از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ این حق اهالی فرهنگ و حتی نسل‌های آینده است که از هر راهی برای آشنایی با میراث به‌جای مانده برای آنان برخوردار باشند.