اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

تداوم دیدارها تا احراز پست
با نزدیک شدن به پایان جلسه، ترامپ به من گفت: هنوز هم آماده هستید که پست مناسب خود را در اختیار بگیرید، درسته؟ خندیدم و گفتم: پست مناسب، بله. وقتی به‌همراه جان کلی به ‌لابی بال غربی کاخ سفید بازمی‌گشتیم، کلی به من گفت: او (ترامپ) تو را دوست دارد. کل روز را اینجا کار می‌کنیم، بعد، ساعت نه و نیم شب که در خانه هستم، باز با من تماس می‌گیرد تا بگوید الان جان را در تلویزیون دیدی؟ به‌ کلی گفتم اگر کمکی لازم بود با من تماس بگیر و بعد آنجا را ترک کردم.
یک هفته قبل از کریسمس، بار دیگر در دیدار با کوشنر حدود 40 دقیقه درباره طرح صلح خاورمیانه گفت‌وگو کردیم و تماس‌های دیگری هم در همان ماه با او داشتم. به جز این، بقیه ماه به آرامش گذشت. سال نو مبارک!
ششم ژانویه 2018 همزمان با هجوم تفسیرهای مطبوعاتی درباره کتاب جدیدی در مورد ترامپ با عنوان «آتش و خشم»، رئیس جمهوری در توئیتی خود را «نابغه‌ای دارای ثبات روانی» توصیف کرد. همزمان با نزدیک شدن به زمان تصمیم‌گیری مجدد ترامپ در مورد تأیید یا عدم تأیید پایبندی ایران به تعهدات هسته‌ای خود بار دیگر احتمال احیای دوباره تحریم‌های وضع شده قبل از توافق هسته‌ای ایران مطرح شد، من تصمیم گرفتم کنار بنشینم و دخالتی نکنم. آنها می‌دانستند که اگر بخواهند چطور باید با من تماس بگیرند ولی هیچ کس تماسی نگرفت. ترامپ اقدام قبلی خود در ماه اکتبر گذشته را تکرار کرد؛ از بازگشت تحریم‌ها جلوگیری اما از تأیید پایبندی ایران به توافق خودداری کرد. پیشرفتی حاصل نشده بود.
سپس همزمان با میزبانی المپیک زمستانی از سوی کره جنوبی، کره شمالی باز به کانون توجهات تبدیل شد. مایک پنس و ایوانکا ترامپ در بحبوحه گمانه‌زنی‌ها درباره مذاکره امریکا با کره شمالی، نمایندگی هیأت امریکایی را برای حضور در این مراسم برعهده گرفتند. در مصاحبه‌ها پنس را تحسین کردم زیرا اجازه استفاده تبلیغاتی یا ایجاد تنش در روابط امریکا با کره جنوبی را به کره شمالی نداده بود. پنس در توئیتر پاسخ داد: بولتون خیلی خوب گفته است. یک نشانه خوب. البته «مون جائه این» رئیس جمهوری کره جنوبی تلاش کرد از این سفر برای اهداف سیاسی در داخل استفاده کند. وی تلاش کرد بر «موفقیت» کشورش در میزبانی هیأتی عالی رتبه از کره شمالی بویژه «کیم یو جونگ» خواهر کوچک‌تر رهبر کره شمالی (که امریکا وی را به‌دلیل نقض حقوق بشر تحریم کرده) تأکید کند. در حقیقت، کیم یو جونگ مأموریت داشت رئیس جمهوری کره جنوبی را به کره شمالی دعوت کند که بلافاصله این دعوت پذیرفته شد. بعدها فاش شد که سئول هزینه حضور هیأت پیونگ یانگ در این بازی‌ها را پرداخته است. این اقدام سئول به خاطر روح المپیک نبود بلکه در واقع این کشور از یک الگوی ناراحت‌کننده ولی نهادینه شده پیروی کرده بود. چپ‌ها در کره جنوبی این «سیاست آفتاب تابان» را تحسین می‌کنند. اساساً چنین سیاستی ریشه در این باور دارد که رفتار خوب با کره شمالی به صلح در شبه جزیره منجر خواهد شد. ولی برعکس، این رویکرد کره جنوبی باز هم به حکومت دیکتاتوری کره شمالی کمک کرد. ششم مارس، دیدار دیگری با ترامپ داشتم. در لابی بال غربی منتظر بودم که در تلویزیون دیدم خبرنگاران از ترامپ می‌پرسیدند چه کسی فکر می‌کند کره شمالی آماده مذاکره است؟ ترامپ با خوشحالی پاسخ داد «من». امیدوار بودم که ترامپ این را درک کرده باشد که کره شمالی واقعاً نگران است که او برخلاف اوباما آمادگی داشته باشد در صورت لزوم از نیروی نظامی استفاده کند. ساعت حدود چهار و 40 دقیقه عصر به دفتر رئیس جمهوری در اتاق بیضی رفتم. ترامپ بار دیگر پشت میز رزولت که کاملاً خالی بود، نشسته بود. ترامپ همزمان با ورود کلی به من گفت: من خواسته بودم این جلسه را تشکیل دهیم یا تو؟ گفتم: من.
 پاسخ داد: فکر می‌کردم این درخواست از طرف من مطرح شده است اما از اینکه آمدید خوشحال هستم چون می‌خواستم تو را ببینم.