چرایی رفتار امروز مردم با کرونا

امیر حسین جلالی ندوشن
روانپزشک
کرونا هر روز دارد قربانی می‌گیرد و گاهی بیش‌ازپیش. تعداد مرگ و میر روزانه بیماری بیش از موج اول آن است اما از آن همه واهمه و مراقبت به‌نظر می‌رسد چندان خبری نیست. چند روزی است که ارکان ستاد ملی مقابله با کرونا و فرمانده ستاد مدیریت کرونا در تهران مرتب در رسانه‌ها ظاهر می‌شوند و اخبار مرگ و وضعیت بد بیمارستان‌ها و رنگ قرمز برخی مناطق را به رخ شهروندان می‌کشند. اما گویا چنان که باید آه سرد آنان چاره‌ساز نیست.
 دکتر رضا جلیلی‌ خشنود که ریاست بیمارستان شهدای تجریش را به عهده دارد در مصاحبه با رادیو از روی تخت بیمارستان و در حالی که ۴۰ درصد ریه او درگیر است از رفتار مردم لب به شکایت گشوده که چرا مراعات نمی‌کنند و گفته که بیمارستان‌ها غوغا است. برای من به‌عنوان متخصص سلامت روان حقیقتاً این وضعیت چندان مایه تعجب نیست، هرچند مایه نگرانی و تأسف است. مردم ماه‌هاست در وضعیتی سخت به سر می‌‌برند. کلافه شده‌اند و بنابر یک رفتار انسانی متعارف دست به دامن انکار شده‌اند. این وضعیت را می‌شد پیشگویی کرد و به باور من دولت باید با علم به این ویژگی انسانی سیاست‌های مدیریت بیماری را پیش می‌برد. هرچند مسأله اقتصاد هم در این میان مهم است و دولت نمی‌توانست بازگشایی‌ها را به تأخیر بیندازد اما از نقطه نظر مدیریت روانی جامعه، عادی‌نمایی وضعیت، نمایش توانایی کشور در اداره بیماری، کوچک‌نمایی خطر و بزرگنمایی بیش از حد توانایی نظام سلامت کشور، این اوهام را نزد گروهی از مردم ایجاد کرد که وضعیت مهار شده یا دست کم مشکل در کشور ما با ممالک دیگر متفاوت است. انکار مردمان قابل پیشگویی بود و البته نباید بر آتش آن می‌دمیدیم.