آخرین خانواده روستای دیزج

از ۳۰ خانوار روستای دیزج ملکان تنها یک خانوار مانده است و بقیه ساکنان دیزج را با خاطراتش گذاشتند و رفتند. ۲۵ سال زمان برد تا مردم خانه‌هایشان را رها کنند و برای یافتن کار ساکن شهرهای دیگر شوند. برخی جوانان که گچ‌کار بودند از شمال شرقی کشور کوچ کردند و ساکن جنوب غربی ایران و خوزستان شدند.
از دیزجی‌ها به‌عنوان بهترین و ماهرترین گچ‌کاران کشور یاد می‌شود. دیزج را هم پایتخت گچ‌کاری ایران می‌دانند. جوانان روستا اکثراً در شهرهای بوشهر، اهواز، بناب وسایر نقاط کشور به شغل گچ‌کاری و سفیدکاری ساختمان مشغول هستند.
حالا طایوردی پیروان ۶۵ ساله مانده است و خانواده‌اش. او پدر بزرگ این خانواده است که از بدو تولد در این روستا بوده. اکنون نیز همراه همسر و سه پسر، عروس‌ها و نوه‌هایش زندگی می‌کند. کار اصلی این خانواده کشاورزی و دامداری است.
این خانواده ۱۵ نفره چراغ زندگی در روستای دیزج شهرستان ملکان در آذربایجان شرقی را روشن نگه داشته‌اند.
اعضای این خانواده باوجود نبود زیرساخت‌های رفاهی مناسب از جمله جاده، مرکز بهداشت، امکانات اجتماعی و حتی یک سوپر مارکت، حاضر به ترک دیار مادری خود نشده‌اند. روستاهای زیادی به‌نام دیزَج در ایران وجود دارند. واژه «دیزج» عربی‌شده «دژک» فارسی به معنای «دژ کوچک» است. به قولی دیگر معنی آن «ده میان دو کوه» است.