یک ملک اجاره‌ای پرخطر و پرفروش

وصال روحانی
خبرنگار
«ملک اجاره‌ای» که یک فیلم ترسناک و جدید امریکایی است و نخستین تجربه ساخت یک کار بلند برای دیو فرانکو به‌حساب می‌آید، این هفته در صدر آثار پرفروش سینماهای امریکای شمالی نشست و «یادگار» فیلمی علمی-تخیلی از سینمای بریتانیا را که هفته پیش صدرنشین جدول سود سازان بود، به رتبه سوم تنزل داد.
در روزهایی که به‌رغم بازشدن بیش از 15 درصد از سالن‌های سینما در سه کشور امریکا، کانادا و مکزیک هنوز هم محدودیت‌های کرونایی بر این کشورها و سایر نقاط جهان و محصولات سینمایی حکم می‌راند، «ملک اجاره ای» (The Rental) در 203 سالن سربسته و 47 درایوین سینما مجموعاً 482 هزار دلار فروخت تا پیشتاز جدول بسیار حقیرانه پرفروش‌های سینمای امریکای شمالی در روزهایی باشد که وضعیت گیشه‌ها در قیاس با تابستان‌های «پول باران» سال‌های گذشته هالیوود سرشار از رکود و رونق اندک و تیرگی و تاریکی است زیرا رقمی که «ملک اجاره‌ای» را در صدر پرفروش‌ها قرار داده، در سال‌های گذشته حتی رتبه آخر را هم نصیب هیچ فیلمی نمی‌کرد. دیو فرانکو که سناریوی این فیلم را با مشارکت جو سوان برگ نوشته و از دن استیونس، اگیسون بری، شیلاوند، جره‌می آلن وایت و توبی هاوس در جمع بازیگران اصلی فیلمش سود جسته، سفر تفریحی و پایان هفته‌ای دو زوج جوان و اتفاقات تلخ و خطرناکی را که برای آنان روی می‌دهد، دستمایه کار خود قرار داده است. این فیلم که بخشی از درآمد هفته اولش از طریق سیستم «VOD» (اجاره نوارهای ویدئویی) و Streaming (دانلود فیلم روی سایت‌های مرتبط با استودیوهای سازنده فیلم) حاصل آمده، در صحنه‌های اولیه خود 4 کاراکتر اصلی‌اش را معرفی می‌کند که یکی چارلی و همسرش میشل هستند و دیگری زوج دوم که از مردی به‌نام چارلی و همسرش به‌اسم مینا شکل می‌گیرد، وقتی این چهار نفر تصمیم می‌گیرند برای تعطیلات آخر هفته خانه‌ای جالب را در نقاط حومه‌ای شهر محل زیست‌شان که یک منظر عالی به دریاچه مشرف بر شهر دارد اجاره کنند، درخواست مینا در این مورد با جواب منفی مالک خانه مواجه می‌شود اما وقتی چارلی به همان محل تلفن می‌زند و درخواستی مشابه می‌دهد، با خواسته او موافقت صورت می‌پذیرد. این مسأله باعث خشم مینا می‌شود چون گمان می‌کرد رنگین پوست بودنش بانی این وضعیت و باعث جواب منفی مالک خانه که مردی به‌نام تیلور است، شده اما واقعیت امر هرچه باشد این چهار نفر به محض مستقر شدن در این منزل خوش نقش و رنگ  درمی‌یابند که تحت نظر قرار دارند و حتی دوربین‌هایی مخفی در چند مکان خانه کارگذاری شده و تمامی حرکات‌شان توسط افرادی ناشناخته رصد و مشاهده می‌شود. این در حالی است که این چهار نفر هم رفتارهای مشکل‌سازی دارند و با کشته شدن تیلور به دست مرد نقابداری که وارد خانه شده و پس‌از قتل مالک خانه متواری می‌شود، دردسرها و ترس مستأجران بداقبال به اوج خود می‌رسد. با اینکه «The Rental» مثل اکثر کارهای اکران شده هفته‌های اخیر سینمای جهان نه از محصولات «A» (درجه اول) این هنر بلکه فیلمی از رده‌های B و C (درجه دوم و سوم) به‌حساب می‌آید و فقط برای پرکردن تقویم کاری استودیوها جانشین فیلم‌های «A» و پرهزینه و معتبر آنها شده، اما سایت‌ها و سازمان‌های معروف ارزشگذاری روی فیلم‌ها به نقد و تحلیل این اثر سینمایی نیز که دیو فرانکو گفته است بدش نمی‌آید قسمت دوم آن را هم بسازد، پرداخته‌اند و به‌عنوان مثال روتن توماتوز بر اساس نظرات 145 کارشناس هنر سینما نمره بالنسبه تأیید‌آمیز 73 از 100‌ ممکن را به این فیلم ارزانی داشته است و سایت متاکری تیک هم با رجوع به آرای 30 منتقد سینما از حداکثر نمره 100 ، نمره 63 را به این فیلم اهدا کرده ‌است. ریچارد روپر منتقد روزنامه شیکاگو سن تایمز هم که سال‌ها محل اصلی کار و نشر نظرات راجر ابرت منتقد فقید و سرشناس سینما بود، با اعطای نمره 3.5 از حداکثر 4 به فیلم «ملک اجاره‌ای» آورده است: «حسن اصلی این فیلم رو کردن ماهیت حقیقی و تلخ چهار مرد و زن جوان و نزدیک به میانسالی است که هرچند در خانه استیجاری خود با خطرات ناشناخته‌ای مواجه می‌شوند اما مشکل اصلی‌شان نه این مسأله بلکه آلوده بودن وجود خودشان به انواع کج روی‌ها و نداشتن نیت‌های خوب است و هرچه بر سرشان می‌آید، در درجه اول نشأت گرفته از همین عارضه است.»
پولشویی پردردسر در ویرجینیا
در Top Ten پرفروش‌های این هفته سینماهای امریکای شمالی بجز رده‌های اول و دوم تمامی 8 رده دیگر در اختیار فیلم‌هایی است که پیشتر اکران شده و هنوز جزو موفق‌ها هستند و سابقه اکران برخی مثل فیلم‌های «گرفتار» و «بکس» به ترتیب به 13 و 8 هفته بالغ می‌شود و تنها فیلم تازه دیگری که به‌جز «ملک اجاره‌ای» در جمع آنها قرار گرفته، «زشت بزرگ» است که کمپانی‌های اندیوور و ورتیکال اینترتین منت آن را ساخته‌اند و یک فیلم پرتحرک و از ژانر اکشن به شمار می‌آید و آن را اسکاست وایپر تدارک دیده است. وایپر نه تنها کارگردان این فیلم است بلکه سناریو را هم به اتفاق پل تارانتینو نوشته است و تصویر‌برداری سریع و هوشمندانه جره‌می از برن و موسیقی متن پرهیجان الکس هفس برتأثیرگذاری فیلم افزوده است. در این فیلم 106 دقیقه‌‌ای که این هفته با فروش 284 هزار دلاری رده دوم جدول درآمدسازان سینماهای امریکا را اشغال کرد و در 68 سالن شامل 47 تالار سربسته و 21 درایوین سینما اوقات بالنسبه پررونقی را گذراند، مالکوم مک داول هنرپیشه قدیمی و مشهور سینما در ششمین دهه فعالیت‌هایش در صحنه هنر هفتم نقش رئیس یک گروه گانگستری در شهر لندن را ایفا می‌کند که روزی یک مأمور و گماشته ارشد خود به‌نام نیلین «با بازی وینی جونز ولزی» را به ایالت ویرجینیای غربی امریکا می‌فرستد تا آنجا با همکاری یک تاجر نفتی (با بازی ران پرلمن) یک عملیات پولشویی گسترده و البته تبهکارانه را به انجام برساند اما وقتی همسر نیلین (لنورا کریچلو) در آنجا ناپدید می‌شود، وی به‌جای کامل کردن مأموریت‌اش به‌دنبال تسویه حساب با کسانی می‌رود که برای همسر وی تولید مشکل کرده‌اند. با اینکه بازی چند هنرپیشه آشنای بریتانیایی از مشخصه‌های مهم این فیلم است، گاردین یکی از معتبرترین روزنامه‌های این کشور از حداکثر پنج ستاره ممکن فقط سه ستاره را به «زشت بزرگ» داده و متذکر شده که اتفاقات متعدد و متنوع و به موازات یکدیگر فضا را شلوغ و تفکیک مسائل را سخت کرده و نشریه تایم اوت هم نوشته است: «از همان ابتدای فیلم مشخص است که با یک سری برخورد و زرنگ‌بازی و خونریزی‌ها روبه‌رو خواهیم شد و هیچ کس معتقد به اصول و اعتبار و رعایت آنها نیست و زنان حاضر در متن اتفاقات نیز در این ندانم کاری‌ها دخیل‌اند.»

برش
پنج فیلم تازه از جمعه اکران می‌شوند

از جمعه این هفته اکران پنج فیلم تازه در امریکا، کانادا و مکزیک آغاز می‌شود که مثل آثار معرفی شده در سطور قبلی فیلم‌های B وC استودیوها هستند و در یک شرایط عادی و غیرکرونایی به ندرت می‌توانستند نعمت اکران عمومی ولو در فقط 70 تماشاخانه را هم تجربه کنند. این فیلم‌ها عبارت‌اند از: «آب سیاه: ژرفنا»، «سمسام»، «جمع‌کننده مالیات‌ها»، «ساخت ایتالیا» و «کریم؛ تنها گروه موسیقی راک». با اینکه نمی‌توان به‌درستی پیش‌بینی کرد استقبال از این فیلم‌ها به‌ کدام حد می‌رسد و کدامین به صدر جدول پرفروش‌ها صعود می‌کنند، ولی این نکته حتمی است که با استمرار کشتارهای کرونا در سطح امریکا وعده‌های چندین و چندباره استودیوهای فیلمسازی این کشور در زمینه بازگشایی هرچه بیشتر سالن‌ها و پخش تعدادی از آثار اصلی‌شان از شهریورماه به بعد با تهدید و ابهامی تازه آکنده شده و احتمال تحقق آن به وضوح کاهش یافته است.