اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

نشست گروه هفت

عصر همان روز شینزو آبه نخست‌وزیر ژاپن در سر راه خود به کانادا برای شرکت در اجلاس سران گروه هفت کشور صنعتی جهان (جی 7) توقف کوتاهی در واشنگتن داشت تا یک بار دیگر از ترامپ بخواهد داشته‌های خود را در مقابل کره شمالی مجانی از دست ندهد. او تأکید داشت که کره ای‌ها «بسیار جان سخت هستند» و زندگی آنها به نظام‌شان (حکومت شان) بسته است. «سیاستمداران کره شمالی بسیار سرسخت و در عین حال موذی و حیله گر هستند... اگر آنها متوجه شوند که مذاکرات سنگاپور هم مثل مذاکرات قبلی است و در بر همان پاشنه می‌چرخد، به شیوه‌های قدیمی خود متوسل خواهند شد.» هر چند دو رهبر گفت‌و‌گوهای خوبی در مورد کره شمالی داشتند ولی مذاکراتشان در مورد مسائل تجاری زیاد درخشان نبود. ترامپ سخنان مفصلی در مورد کسری تجاری غیرمنصفانه و ناعادلانه حاکم بر روابط اقتصادی دو کشور بویژه پس از تعهد امریکا به دفاع از ژاپن مطرح کرد؛ «ما از شما دفاع کردیم با معاهده و بدون معاهده. ما از شما دفاع کردیم ولی عکس این اتفاق نیفتاد و شما از ما دفاع نکردید. ما مذاکره کنندگان بدی داشتیم، درست نمی‌گویم جان؟» ترامپ سؤال آخر خود را خطاب به من مطرح کرد. وی در ادامه گفت: «ما بدون معاهده هم از شما دفاع خواهیم کرد ولی این منصفانه نیست.»
با توقف نخست‌وزیر ژاپن در واشنگتن، تمرکز ما از دیدار ترامپ – کیم به حضور در اجلاس گروه 7 تغییر کرد. نتیجه حضور ترامپ در اجلاس سران هفت کشور صنعتی در کبک کانادا هموار کردن مسیر رسیدن به سنگاپور بود ولی در عوض خود این اجلاس را خراب کرد. اجلاس گروه 7 و گردهمایی‌های بین‌المللی مشابه آن در مقطعی از تاریخ دلیل و زمینه‌ای منطقی برای شکل‌گیری و ادامه حیات داشتند و همزمان کارهای خوبی هم انجام می‌دادند ولی اکنون از بسیاری جهات مثل «لیس زدن بستنی قیفی شده اند» (کنایه از سیستمی که به جز حفظ خود هیچ هدف دیگری ندارد). این سازمان‌ها وجود دارند فقط به این دلیل که هستند.
ترامپ روز هشتم ژوئن با یک ساعت تأخیر کاخ سفید را با بالگرد «مارین وان» به سمت پایگاه هوایی اندروز در واشنگتن ترک کرد تا از آنجا با هواپیمای «ایر فورس وان» عازم کانادا شود. هواپیمای مخصوص رئیس جمهوری در پایگاه هوایی «باگوتویل» کانادا فرود آمد و ما با بالگرد عازم محل برگزاری اجلاس سران در «شارلووی» ایالت کبک شدیم، در حالی که همچنان حدود یک ساعت از برنامه عقب بودیم. منطقه بسیار زیبایی به نظر می‌رسید، جایی دور افتاده و بکر در ناکجا آباد. البته این زیبایی چندان به درد ما نمی‌خورد؛ چرا که طبق معمول ما فقط فضاهای داخلی هتلی را می‌دیدیم که همه سران هفت کشور و هیأت‌های همراهشان در آنجا اقامت داشتند. ترامپ وارد محل اجلاس شد در حالی که مدام به دعوت مجدد از روسیه برای پیوستن به گروه هفت کشور صنعتی جهان فکر می‌کرد. روسیه در سال 2014 و پس از حمله به شبه جزیره کریمه و الحاق آن به خاک خود، از این تشکل اخراج شد. ترامپ در کانادا یک متحد هم برای حمایت از روسیه پیدا کرد و آن کسی نبود جز «جوزپه کونته» نخست‌وزیر جدید ایتالیا که فقط چند روز از انتصابش به این سمت می‌گذشت. کونته در کمتر از یک هفته پیش به این دلیل توانست به کرسی نخست‌وزیری برسد که ائتلافی از پوپولیست‌های چپ و راست ایتالیا سیاست این کشور را به یکی از بی‌ثبات‌ترین دوره‌های خود در اروپا کشانده بودند. جلسات آغازین نشست گروه 7 به مشاجره درباره بحث‌های تجاری و تعرفه‌ای گذشت و ترامپ به‌ دلیل سیاست‌های خود در زمینه تعرفه‌های تجاری بیشتر هدف حمله دیگران بود تا اینکه او هم سخنان تهاجمی خود را آغاز کرد؛ «گروه 7 باید همه تعرفه‌های حمایتی را لغو کند، باید همه موانع غیرتعرفه‌ای و یارانه‌ها را از سر راه تجارت بردارد.» این سخنان ترامپ بویژه باد اروپایی‌ها را خواباند، البته این کشورها هرگز قصد حذف تعرفه‌ها و یارانه‌ها را نداشتند. این مذاکرات واقعاً توطئه‌های شایع در زمینه گفت‌و‌گوهای تجاری بین‌المللی را نشان داد و ثابت کرد که تجارت آزاد همیشه برای طرف‌های دیگر خوب و مفید است اما برای بخش‌های داخلی که دارای مزیت‌های نسبی هستند، مضر است، بویژه برای کشاورزان در کشورهایی نظیر فرانسه و ژاپن، اگر نگوییم حتی در امریکا و کانادا.