خاطره‌های مادرانه بر تارک کوچه‌های روستا

قزوین - کوروس سلیمانی
نام‌های کوچه‌ها و معابر در این روستا توجه هر گردشگر غریبه‌ای را به‌ خود جلب می‌کند. به‌ هر تابلوی کوچه‌ای که در این روستا می‌نگری نام زیبای زنانه‌ای روی آن حک شده که در پس زمینه خود دنیایی از خاطرات مادربزرگ‌هایی که روزگاری در این روستا می‌زیسته‌اند نهفته است. نام‌های زیبایی مانند گلبوته، بنفشه، گل جهان و گل مستان و ... این روزها روستای میلک در الموت غربی واقع در استان قزوین با انتخاب نام‌های بانوان برای کوچه‌هایش بر سر زبان‌ها افتاده است و جالب اینجاست که این حرکت جالب توسط دهیار این روستا که از قضا خانم است انجام شده است. فرحناز حسین‌پور دهیار روستای میلک تنها هدفش را خدمت‌رسانی به مردم و توسعه و آبادانی روستا می‌داند و می‌گوید دیدن لبخند رضایت بر چهره اهالی روستا را با هیچ لذت دیگری عوض نمی‌کند.
دهیار روستای میلک در پاسخ به این سؤال که این ایده چگونه به ذهن‌تان رسید، به خبرنگار «ایران» گفت: «این سؤالی است که همه بازدیدکنندگان روستای میلک از خود یا اهالی روستا می‌پرسند که چرا نام کوچه‌های این روستا زنانه است.من حدود 3 سال است که دهیار روستای میلک هستم و از همان ابتدا و زمانی که قرار شد برای کوچه‌های روستا تابلو نصب کنیم ایده انتخاب نام‌های زنانه به ذهنم رسید. نام مادربزرگ‌هایی که هم اکنون در قید حیات نیستند و این نام‌های بزرگ در حال فراموشی بودند. مادرانی که در قابله گری، گلیم بافی، جاجیم بافی و... مهارت داشتند و روزگاری نه چندان دور دوشادوش پدران و پدربزرگ‌های ما برای آبادی و معیشت روستا تلاش می‌کردند. بنابراین انتخاب این نام‌ها را در واقع قدردانی از آنها می‌دانستم و با شورای روستا مشورت کردیم و به توافق رسیدیم که این کار را انجام دهیم.» وی درباره واکنش مردان روستا به انتخاب نام بانوان برای کوچه‌ها اظهار داشت: «خوشبختانه آقایان روستا خیلی واکنش مثبتی نشان دادند و استقبال هم کردند. تماس می گرفتند و تشکر می‌کردند و عقیده داشتند با این کار نام برخی مادران را ماندگار کرده‌ایم، حتی این نامگذاری‌ها باعث شد که خاطرات آنها دوباره زنده و درهر جمع و محفلی این خاطرات بازگو شود.»
افزایش اعتماد به نفس بانوان
حسین‌پور در پاسخ به این سؤال که آیا این نامگذاری‌ها روی بانوان روستا هم تأثیر گذاشته است، گفت: «بله بسیار تأثیرگذار بوده است به‌طوری که باعث افزایش اعتماد به نفس آنها شده و اگر در گذشته در مسائل روستا دخالتی نداشتند اما هم اکنون سطح مشارکت بانوان در جلسه‌های تصمیم‌گیری امور روستا بالا رفته است یا اگر مسئولی یا گردشگری وارد روستا شود در استقبال و معرفی روستا به او پیشقدم می‌شوند.»وی با بیان اینکه حق بانوان روستا بیشتر از این است، عنوان کرد: «بدون اغراق و به‌طور کلی بانوان روستاهای الموت دوشادوش و حتی بیشتر از مردان کار می‌کنند. در باغداری و دامداری کمک هستند و در کنار کارهای خانه و تربیت فرزندان کارهای دیگری از جمله گلیم و جاجیم بافی هم می‌کنند و به‌طور کلی نقش بسزایی در معیشت خانواده ایفا می‌کنند اما متأسفانه همیشه در سایه مردان قرار دارند و دیده نمی‌شوند.»
دهیار روستای میلک با اشاره به اینکه هدفم شناساندن ظرفیت‌های روستای‌مان است، درباره جاذبه‌های گردشگری این روستا تصریح کرد: «در کنار جاذبه‌های طبیعی روستا، باهمکاری آقای یوسف علیخانی نویسنده کشورمان یک موزه مردمی به‌ نام آموتخانه راه‌اندازی کرده‌ایم که با فعالیت‌های فرهنگی و تولید صنایع دستی توانسته‌ایم توجه گردشگران ایرانی و خارجی را جلب کنیم، ضمن اینکه فصل برداشت محصولات کشاورزی روستا از جمله برداشت فندق و زغال اخته همراه با مراسم‌ خاصی که در منطقه الموت به‌همین مناسبت برگزار می‌شود می‌تواند جالب باشد.» وی در پایان ضمن درخواست از مسئولان برای حل مشکل آب منطقه و کمک به ایجاد بسترهای کارآفرینی گفت: «اگر دولت کمک کند و مشکل آب روستا برطرف شود ظرفیت‌های خوبی در بخش‌های دامداری، کشاورزی، زنبورداری و پرورش ماهی وجود دارد که ضمن اشتغالزایی می‌تواند از مهاجرت به شهرها جلوگیری کند.»
الگوبرداری توسط روستایی دیگر
اقدام جالب توجه دهیار میلک در نامگذاری کوچه‌ها و معابر باعث شده که روستایی دیگر این بار در الموت شرقی از این حرکت الگوبرداری کند. در روستای دینه کوه نیز نام برخی کوچه‌ها به‌ نام بانوان این روستاست. از قضا دهیار این روستا نیز بانویی دیگر است که نشان می‌دهد بانوان تا چه اندازه در این مناطق مشارکت جو و مسئولیت پذیر هستند. خانم پیکانی درباره چگونگی این نامگذاری‌ها به خبرنگار «ایران» گفت: من از روستای میلک ایده گرفتم و حدود دو هفته‌ای است که از اسامی مادران برای کوچه‌های‌مان استفاده کرده‌ایم. مادرانی که روزگاری در این کوچه‌ها زندگی می‌کردند و هم اکنون در بین ما نیستند. به غیر چند معبر اصلی که به‌نام شهیدان عزیز روستا است بیشتر کوچه‌ها به‌نام بانوان روستا مانند زرین تاج، نازخانم، ‌ام‌کلثوم، گل افشان و از خیلی نام‌های دیگر استفاده شده است که هرکدام آنها داستان و خاطره‌ای در خود دارد و اینکه همیشه یاد‌شان زنده خواهد بود.