اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

مذاکره با پمپئو و متیس درباره کره‌شمالی

هنوز به خانه نرسیده بودیم که متوجه شدم ترامپ دقایقی قبل این توئیت را منتشر کرده است: بعد از یک سفر طولانی، همین الان در واشنگتن فرود آمدیم، اما همه شما اکنون در مقایسه با شروع کارم به‌عنوان رئیس جمهوری احساس امنیت بیشتری خواهید داشت. دیگر هیچ‌گونه تهدید هسته‌ای از جانب کره شمالی متوجه ما نیست. ملاقات با کیم جونگ اون یک ملاقات شگفت انگیز و تجربه بسیار مثبتی بود. کره شمالی ظرفیت‌های بسیار خوبی برای آینده دارد.
توقفی برای کارهای ترامپ قابل تصور نبود. صبح روز بعد با یاچی مشاور امنیت ملی دولت ژاپن گفت‌و‌گو کردم و از نظر من کاملاً واضح بود که ژاپنی‌ها نسبت به آنچه ما در سنگاپور داده بودیم و آنچه در مقابل گرفته بودیم، نگران بودند. تلاش کردم شرایط را آرام کنم اما نتایج اجلاس سنگاپور به اندازه کافی تیره و مبهم بود که ما مجبور باشیم یا شرایط را به قبل برگردانیم یا خطر فوری از دست رفتن کنترل اوضاع را به جان بخریم. هم ژاپن و هم کره‌جنوبی بویژه در مورد رویکردی که ترامپ در رایزنی‌هایش با مون و آبه اتخاذ کرده بود، گیج و سردرگم بودند. ترامپ ظاهراً در صحبت‌هایش گفته بود که مون کسی است که به طور ویژه باید توافق هسته‌ای را جوش بدهد. در ذهن ترامپ دقیقاً چه می‌گذشت؟، این موضوعی بود که آنها مشتاقانه به‌دنبال کشفش بودند. من و پمپئو که اطلاع چندانی از رویکرد ترامپ و آنچه در ذهنش می‌گذشت، نداشتیم ولی در عین حال مطمئن بودیم که خود ترامپ هم دقیقاً نمی‌دانست چه می‌خواهد. من در حال تجدیدنظر در دیدگاه‌های قبلی خودم در ارتباط با عدم مداخله گسترده‌تر کره جنوبی در موضوع خلع سلاح هسته‌ای شبه جزیره کره بودم و به این فکر می‌کردم که شاید مداخله آنها زیاد هم اوضاع را پیچیده نکند بلکه در عوض ممکن است مانع از فروپاشی کامل سیاست‌های ما در حوزه اشاعه هسته‌ای و راهبردهای متعارف بازدارندگی در شبه جزیره کره و حتی وسیع‌تر از آن در منطقه جنوب شرق آسیا شود.
من همچنین با متیس درباره موضوع مانورهای نظامی رایزنی کردم و نظرم را درباره نحوه مدیریت ادامه کار در این حوزه برای او تشریح کردم. متیس گفت که وزیران دفاع ژاپن و کره جنوبی پیشتر با او تماس گرفته و ابراز نگرانی کرده بودند که به‌نظر من نگرانی آنها قابل درک است. او همچنین گفت که حدود شش ماه قبل نیز ترامپ به‌دلیل گلایه‌های روسیه و چین تا آستانه لغو مانورهای نظامی مشترک با کره‌جنوبی پیش رفته بود. من شخصاً تا امروز از این موضوع بی‌خبر بودم ولی حداقل می‌توان گفت که اتفاق نگران کننده‌ای بوده است. دانفورد فهرستی از مانورهایی که ممکن است از تصمیم اخیر ترامپ متأثر شوند جمع‌آوری می‌کرد و قرار شد ما دوباره در واشنگتن ملاقات و جزئیات مسأله را بیشتر بررسی کنیم. متیس حال و روز خوبی نداشت و می‌گفت که قصد دارد همان روز یک بیانیه مطبوعاتی صادر کند. نظر من این بود که متن بیانیه هرچه که باشد ممکن است یک حکم ریاست جمهوری را به‌دنبال داشته باشد، حکمی که بدون تردید وزیر دفاع محتوای آن را دوست نخواهد داشت (احتمال دارد در صورت صدور بیانیه مطبوعاتی، ترامپ متیس را برکنار کند). چرا باید خود را در معرض چنین خطری قرار داد؟ شاید به این دلیل که سیاست دیوانسالاری (بوروکراسی) حاکم بر وزارت دفاع همواره چنین بوده است: اگر پنتاگون بتواند مخالفت‌های کافی را در کنگره برانگیزد شاید بتواند از مسئولیت کاهش آمادگی نظامی در شبه جزیره کره شانه خالی کند. اما این یک سیاست پرخطر بود، چرا که ترامپ ممکن بود ممنوعیت‌های بیشتر و سختگیرانه تری را (در زمینه مانورهای نظامی) اعمال کند. متیس در نهایت موافقت کرد که وزارتخانه تحت مدیریتش ساکت بماند اما این کاری بس دشوار بود.