با ضعیف شدن کرونا اتفاق می‌افتد

فرهنگی/ سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران هفتم آبان‌ماه در حالی کلید خورد که به دلیل شیوع و اوج‌گیری بحران کرونا، برگزارکنندگان آن تصمیم گرفتند در زمان وعده داده شده (7 تا 17 آبان) نشست‌های تخصصی «37-20» را در فضای مجازی برگزار کنند و نمایش فیلم را به زمان دیگری موکول کنند. جشنواره کار خود را با برپایی 20 نشست با حضور مدرسان ایرانی و خارجی با اجرای رامتین شهبازی نویسنده، منتقد و پژوهشگر حوزه سینما آغاز کرد و این نشست‌ها در صفحه اینستاگرام انجمن سینمای جوانان ایران با شناسه کاربری @iycs.ir در دسترس همگان است. نمایش فیزیکی و حضوری آثار هم به گفته سید صادق موسوی دبیر جشنواره در صورت بهبود نسبی شرایط و بازگشایی سینماها، با تابعیت از تصمیمات ستاد مقابله با کرونا در جمع محدودی از مخاطبان و هنرمندان برگزار خواهد شد. آثار منتخب برای حضور در بخش‌های داستانی، مستند، پویانمایی و تجربی معرفی شده‌اند و فیلسمازان جوان منتظر فروکش کردن موج سوم کرونا برای آغاز رقابت و البته دیدن آثار هم‌نسلان خود هستند. سه فیلمساز حاضر در این جشنواره در گفت‌وگو با «ایران» از شرایط فیلمسازی در کرونا و برگزاری جشنواره به شیوه‌ای متفاوت گفته‌اند.
  اولین معامله کوکائین و مشکلات کرونا
سهند کبیری خداداد کارگردان فیلم کوتاه «داش» در بخش داستانی این رویداد حضور دارد. به گفته او، قصه فیلم «داش» که مخفف کلمه داداش است درباره مهراد است که برای اولین بار مقدار زیادی کوکائین معامله می‌کند. او درباره علاقه‌اش برای ساخت این موضوع می‌گوید: «چند وقت پیش متوجه شدم شخصی بدون نیاز مالی، تنها برای یک بار کوکائین معامله کرده است. این ماجرا که ذهن من را درگیر کرده بود در نهایت جرقه‌ای برای ساخت این فیلم شد.» آن‌طور که این فیلمساز جوان می‌گوید در روند تولید فیلم درگیر چالشی خاص نبوده اما حوادث متفاوت سال 98 فیلمبرداری را مدام با تعویق مواجه کرده تا اینکه در نهایت اواخر بهمن ماه موفق به فیلمبرداری شده است: «این تعویق، باعث شد با بازیگر نقش اصلی که اولین تجربه بازیگریش بود، بیشتر تمرین کنم. او یکی از با استعدادترین افرادی است که دیده‌ام. محمدرضا غفاری یکی دیگر از نقش‌های فیلم را بازی کرده که باید از او تشکر کنم.» کبیری درباره تأثیر ویروس «کرونا» هم می‌گوید: «در پس‌تولید، شیوع این بیماری جریان کار را کمی پیچیده کرد، چون ما در قرنطینه بودیم و فیلم از راه دور تدوین می‌شد. این اولین تجربه دورکاری من به این شکل بود که با تدوین خوب محمد نجاریان همه چیز به خوبی پیش رفت.»
 معجزه‌های کوچک اتفاق می‌افتد
سارا نامجو که با انیمیشن «ستارگان زیر باران» در بخش پویانمایی حضور دارد معتقد است جشنواره فیلم کوتاه تهران به دلیل استانداردهای کیفی بالا باعث ارتقای سطح سلیقه فیلمسازی و بهبود کیفیت آثار شده است. او در توضیح مضمون فیلمش به «ایران» می‌گوید: «فیلم من درباره امید است، در واقع موضوع اصلی این انیمیشن معجزه‌های کوچکی است که در زندگی اتفاق می‌افتد. «ستارگان زیر باران» بیان می‌کند که زندگی همیشه تاریک و سیاه نیست و پایان خوشی دارد.» آن‌طور که کبیری می‌گوید او در این انیمیشن از امکانات سه بعدی استفاده کرده و به لحاظ فرم و محتوا اثر جدیدی خلق کرده است. او درباره برگزاری جشنواره‌های سینمایی به شیوه آنلاین یا حضوری می‌گوید: «بعضی جشنواره‌ها آثار را آنلاین اکران می‌کنند که من به دلیل امنیت اثر این روش را نمی‌پسندم. اما جشنواره فیلم کوتاه مسیر درستی را در پیش گرفت تا آثار را داوری کند و اکران را به زمان بهتری موکول کند.»
 چالش «ماسک» در فروشگاه لوازم آرایشی!
نوا رضوانی کارگردان که با فیلم داستانی «ماسک» در جشنواره سی و هفتم حاضر است در این فیلم ماجرای دختری را روایت می‌کند که به خاطر دوستش، به انجام کاری خلاف میل باطنی‌اش اقدام می‌کند. این کارگردان مشکلات مالی را از مهمترین چالش‌های ساخت «ماسک» عنوان می‌کند و در توضیحات تکمیلی می‌افزاید: «من از انجمن سینمای جوانان ایران کمک مالی دریافت کرده بودم، اما برای اینکه پولمان کافی باشد، مجبور به صرفه‌جویی بودیم و برای مثال نتوانستیم مکانی مخصوص برای غذاخوردن فراهم کنیم و با کمترین امکانات کار کردیم.» او همچنین با اشاره به سرمای زمستانی بهمن‌ماه، از مشکل یافتن لوکیشن مناسب برای کار می‌گوید: «یکی از لوکیشن‌هایی که در آن کار می‌کردیم، فروشگاه لوازم آرایشی بود. فروشنده به ما گفته بود در تمام مدت فیلمبرداری، فروشگاه باید باز باشد و مشتری آمد و رفت داشته باشد. این ماجرا کار ما را سخت می‌کرد؛ اینکه خودمان را با مشتریان فروشگاه هماهنگ کنیم و اجازه دهیم که فروشنده هم فروش روزانه‌اش را داشته باشد.»