افتخاراتی که خاک می‌خورند

مهدی مناجاتی
سرمربی اسبق تیم ملی
20 آبان 99 روز تیره و تاری برای فوتبال ایران شد. در این روز محمود یاوری بازیکن، مربی و پیشکسوت فوتبال ایران پر کشید و به آسمان رفت. «یاوری» یار و یاور همیشگی‌ام بود و من را در همه دوره‌های فوتبالی چه زمانی که فوتبالیست بودم و چه زمانی که مربی شدم، راهنمایی‌ام می‌کرد. او مرد خوب و زحمتکشی بود و در دوران بازیگری و همچنین مربیگری تعصب بسیار بالایی به تیم‌های تحت هدایت خود داشت. یاوری از افسرهای خوب نیروی انتظامی به شمار می‌آمد و دل بسیار پاکی داشت. فوتبال مرد بزرگی را از دست داد و ای کاش زمانی که هستیم کسی قدرمان را بداند و افتخارات ما خاک نخورد و فراموش نشود. بنده از تیم پاس با یاوری فوتبالم را شروع کردم و در کنار او بودم. مهمترین موضوع برای بنده کسب تجربیات محمود یاوری بود تا در فوتبال همانند یاوری به مدارج بالا دست یابم، محمودخان یاوری الگوی من محسوب می‌شد و از شروع فوتبال تا دوران مربیگری من را راهنمایی می‌کرد. او مرد بسیار مهربان و خوش‌قلبی بود و در موقعیت‌های مهم به همه دوستان و اطرافیانش کمک می‌کرد. حضورم با یاوری در تیم پاس و ملی از افتخاراتم است. خانه یاوری در خیابان چهارباغ اصفهان بود و در خانه او همیشه به روی من و سایر دوستانش باز بود. یاوری به دلیل حضور در نیروی انتظامی دیسیپلین بسیار بالایی داشت و این دیسیپلین را در تیم‌های تحت هدایتش رعایت می‌کرد. امثال یاوری‌ها خیلی کم هستند و شاید افرادی با چنین خصوصیات اخلاقی دیگر در فوتبال وجود نداشته باشند. فدراسیون به عنوان بزرگ خانواده فوتبال همیشه پیشکسوتان را فراموش می‌کند و هیچ‌گاه مسئولان از این اشخاص خبری نمی‌گیرند. در حال حاضر تنها تیم ملی بزرگسالان را به عنوان تیم ملی می‌شناسند و به تیم‌های پایه اهمیتی نمی‌دهند در حالی که تیم‌های پایه مهمتر هستند و شخصیت ورزشکار در تیم‌های نونهالان و نوجوانان شکل می‌گیرد و امثال یاوری‌ها را باید در تیم‌های پایه تربیت کرد. این در حالی است که در فدراسیون به این موضوع اهمیتی داده نمی‌شود و در حال حاضر فدراسیون جبهه‌بندی شده و افرادی که در فدراسیون هستند، برای رسیدن به مقاصدشان یارکشی می‌کنند. در سال‌های گذشته مربیان توپ زیر پای جوانان می‌گذاشتند و مهارت‌های بازیکنان را تماشا می‌کردند اما هم‌اکنون مربیان از بازیکنان سؤال می‌کنند که شغل پدر و مادر بازیکن چیست؟ در زمانی که من به عنوان سرمربی سپاهان بودم و یاوری سرمربی ذوب‌آهن با وجود اینکه ما رقیب همدیگر بودیم اما همیشه من را راهنمایی می‌کرد. فوتبال ایران مرد بزرگی را از دست داد و باید این مصیبت بزرگ را به جامعه فوتبال تسلیت بگوییم و باید امثال یاوری‌ها و دهداری‌ها را تربیت کنیم. فوتبال زمانی علاوه بر بعد فنی از بعد اخلاقی هم اهمیت زیادی داشت اما متأسفانه در حال حاضر تنها بعد فنی برای همه مهم است و اخلاق جزو اولویت‌های بعدی محسوب می‌شود.