یاوری دستاورد بزرگ مکتب پاس بود

همایون شاهرخی
سرمربی اسبق پاس و تیم ملی
خبر درگذشت محمود یاوری مرا بسیار متأثر کرد. در ابتدا من هم فوت این رفیق و برادر عزیزم را به خانواده یاوری و دوستان او تسلیت می‌گویم. من این شانس را داشتم که ابتدا تا انتهای دوران فوتبالم در پاس را در کنار زنده‌یاد یاوری سپری کنم و در واقع سال‌های زیادی را کنار هم زندگی کردیم. ما هر دو افسر پلیس بودیم و هر دو هم بعد از دوران بازی فوتبال به مربیگری پرداختیم و در کنار هم خاطرات بسیار خوبی داشتیم. البته آقای یاوری از من بزرگتر و ارشدتر بودند و ما همیشه از تجربیات ایشان و دیگر همبازیان مثل آقایان حشمت مهاجرانی، حسن حبیبی و زنده‌یاد محمد رنجبر استفاده می‌کردیم. اگر بخواهم واژه‌ای را در‌خصوص رفتار و کردار یاوری بگویم باید به این نکته اشاره کنم که او واقعاً مرتب و مؤدب بود و تا همین دیروز که به رحمت خدا رفت، ما هیچ مشکلی با او نداشتیم. یاوری از لحاظ فنی بازیکن بسیار خوبی بود که به عنوان هافبک چپ و من به عنوان هافبک راست، بازی‌های خوبی را در پاس کنار هم انجام دادیم. از لحاظ اجتماعی هم ایشان به واسطه حضورش در شهربانی، ارتباط بسیار خوبی با مردم داشت. پاس در آن دوره با مدیریت آقای صادقی و اسداللهی که در ورزش آن دوره بسیار تأثیرگذار بودند، توانست به موفقیت‌های خوبی دست پیدا کند و به یک باشگاه بزرگ و مکتب تبدیل شود که متأسفانه از بین رفت. این باشگاه بزرگ نه فقط در فوتبال بلکه در سایر رشته‌ها هم موفق بود و در والیبال، بسکتبال، کشتی و رشته‌های دیگر فعالیت می‌کرد. در کشتی آقایان صنعتکاران و مهدی‌زاده، در والیبال آقایان فروزنده، صالح و حیدرخان، در بسکتبال کاشانی و مشحون و در فوتبال هم چهره‌هایی مانند یاوری، مهاجرانی و حبیبی را معرفی کرد. البته یاوری در بخش اداری شهربانی هم بود و به ریاست سازمان زندان‌ها هم رسید. ورزشکارانی که آن موقع به باشگاه پاس می‌آمدند، همه افسر می‌شدند و شرایط خوبی پیدا می‌کردند و برای همین همه دوست داشتند به این باشگاه بیایند که مهد ادب و ورزش بود. یاوری در پاس هم به تیم ملی دعوت شد و هم پس از آن به مربیگری در رده‌های مختلف تیم ملی رسید. اگرچه دوره سرمربیگری او در تیم ملی کوتاه بود ولی این افتخاری است که نصیب هر مربی‌ای نمی‌شود. مسأله مهم اعتماد فدراسیون و مردم به آن فرد است که زنده‌یاد یاوری هم یکی از این افراد بود. من این حرف‌ها را نه الان که یاوری به رحمت خدا رفته بلکه در زمان حیات او هم می‌گفتم که او یکی از شایسته‌ترین بازیکنان و مربیان تاریخ فوتبال ایران بود که مدیریت ویژه‌ای همراه با کار فنی داشت و به اعتقاد من به حقش هم نرسید. بهتر است وقتی این افراد زنده هستند قدرشان را بدانیم نه وقتی که رفتند، البته نام محمود یاوری در فوتبال ایران جاودان است. روحش شاد.