انتقال قدرت خائنانه در امریکا
اوو دالدر و جیمر لیندزی
مترجم: بنفشه غلامی
سرانجام انتخابات ریاست جمهوری امریکا به پایان رسید و جو بایدن برنده انتخابات شد. اما برخلاف سایر کشورهای جهان که فاصله کمی از انتخابات تا آغاز به کار کردن کاندیدای پیروز انتخابات وجود دارد، در امریکا بیش از دو ماه و نیم زمان میبرد تا کار رئیس جمهوری جدید آغاز شود.
امسال شرایط انتقال قدرت در امریکا بدتر از همیشه هم هست و نه فقط انتقال قدرت در روندی طولانی انجام میشود که رئیس جمهوری قبلی یعنی دونالد ترامپ حاضر به پذیرش باخت و آغاز روند انتقال قدرت نیست. این اقدام او نه فقط خطری برای دموکراسی امریکا که تهدیدی برای امنیت ملی آن است. این در حالی است که در تاریخ امریکا بودهاند رؤسای جمهوری مستقری که تلاش کردهاند، در روند انتقال قدرت همسویی خوبی با رئیس جمهوری منتخب داشته باشند، ولو آنکه از حزب رقیب باشد. مثلاً جورج دبلیو بوش (بوش پدر) سال 1992 در پی پیروزی بیل کلینتون که از حزب رقیب بود، وقتی چند هفته مانده به ورود کلینتون به کاخ سفید قصد امضای یک پیمان تسلیحاتی مهم با روسیه را داشت، ابتدا بیل کلینتون را در جریان ماوقع گذاشت و پس از موافقت او بود که اقدام به امضای این توافقنامه کرد. پسر او، جورج بوش نیز هنگام انتقال قدرت به باراک اوباما نهایت همکاری را با او داشت.
با این حال اکنون میبینیم که دونالد ترامپ نه تنها در روند انتقال قدرت کمترین میزان همکاری را با رئیس جمهوری منتخب دارد که حتی همچنان مدعی است فرد پیروز انتخابات است. تیم او نیز به همین ترتیب عمل میکنند. برای مثال چند روز پیش مایک پمپئو از انتقال آرام دولت به دور دوم ریاست جمهوری ترامپ سخن گفت. اقدام ترامپ در اخراج مایک اسپر، وزیر دفاع و تغییرات گسترده در پنتاگون نیز با همین هدف و القای این مسأله که رئیس جمهوری امریکا در حال برنامهریزی برای دوره بعد خود است، انجام شد. ضمن اینکه ترامپ چند روز پیش نیز به دولت خود دستور داد، بودجه جدید را آماده کنند تا در ماه فوریه به کنگره فرستاده شود. اما بایدن چارهای ندارد جز اینکه تا روز 20 ژانویه که مراسم تحلیف او برگزار میشود، صبوری پیشه کند. زیرا در قوانین امریکا هیچبندی که ترامپ را مجبور به همکاری با بایدن کند، وجود ندارد. او باید در برابر این وسوسه که تا قبل از آن روز بخواهد به عینه اثبات کند که قدرت در دست اوست، مقاومت کند و همانند تمام کاندیداهای پیروز در انتخابات امریکا، تلاش کند، از مداخله در امور دولت فعلی یا تضعیف آن بپرهیزد. البته احترام گذاشتن به رئیس جمهوری مستقر به معنای بیکار نشستن نیست. در تاریخ امریکا بسیار بودهاند، رؤسای جمهوری منتخبی که با رئیس جمهوری مستقر اختلاف نظر داشتهاند. اما از مداخله در امور او پرهیز کردهاند. بایدن نیز میتواند در این مدت با معرفی تیم خود و اعلام سیاستگذاریهایش به مردم امریکا و سیاستمداران جهان نشان دهد که دولت او چگونه دولتی خواهد بود و چه مسیری را در پیش خواهد گرفت.
منبع: Foreign Affairs
مترجم: بنفشه غلامی
سرانجام انتخابات ریاست جمهوری امریکا به پایان رسید و جو بایدن برنده انتخابات شد. اما برخلاف سایر کشورهای جهان که فاصله کمی از انتخابات تا آغاز به کار کردن کاندیدای پیروز انتخابات وجود دارد، در امریکا بیش از دو ماه و نیم زمان میبرد تا کار رئیس جمهوری جدید آغاز شود.
امسال شرایط انتقال قدرت در امریکا بدتر از همیشه هم هست و نه فقط انتقال قدرت در روندی طولانی انجام میشود که رئیس جمهوری قبلی یعنی دونالد ترامپ حاضر به پذیرش باخت و آغاز روند انتقال قدرت نیست. این اقدام او نه فقط خطری برای دموکراسی امریکا که تهدیدی برای امنیت ملی آن است. این در حالی است که در تاریخ امریکا بودهاند رؤسای جمهوری مستقری که تلاش کردهاند، در روند انتقال قدرت همسویی خوبی با رئیس جمهوری منتخب داشته باشند، ولو آنکه از حزب رقیب باشد. مثلاً جورج دبلیو بوش (بوش پدر) سال 1992 در پی پیروزی بیل کلینتون که از حزب رقیب بود، وقتی چند هفته مانده به ورود کلینتون به کاخ سفید قصد امضای یک پیمان تسلیحاتی مهم با روسیه را داشت، ابتدا بیل کلینتون را در جریان ماوقع گذاشت و پس از موافقت او بود که اقدام به امضای این توافقنامه کرد. پسر او، جورج بوش نیز هنگام انتقال قدرت به باراک اوباما نهایت همکاری را با او داشت.
با این حال اکنون میبینیم که دونالد ترامپ نه تنها در روند انتقال قدرت کمترین میزان همکاری را با رئیس جمهوری منتخب دارد که حتی همچنان مدعی است فرد پیروز انتخابات است. تیم او نیز به همین ترتیب عمل میکنند. برای مثال چند روز پیش مایک پمپئو از انتقال آرام دولت به دور دوم ریاست جمهوری ترامپ سخن گفت. اقدام ترامپ در اخراج مایک اسپر، وزیر دفاع و تغییرات گسترده در پنتاگون نیز با همین هدف و القای این مسأله که رئیس جمهوری امریکا در حال برنامهریزی برای دوره بعد خود است، انجام شد. ضمن اینکه ترامپ چند روز پیش نیز به دولت خود دستور داد، بودجه جدید را آماده کنند تا در ماه فوریه به کنگره فرستاده شود. اما بایدن چارهای ندارد جز اینکه تا روز 20 ژانویه که مراسم تحلیف او برگزار میشود، صبوری پیشه کند. زیرا در قوانین امریکا هیچبندی که ترامپ را مجبور به همکاری با بایدن کند، وجود ندارد. او باید در برابر این وسوسه که تا قبل از آن روز بخواهد به عینه اثبات کند که قدرت در دست اوست، مقاومت کند و همانند تمام کاندیداهای پیروز در انتخابات امریکا، تلاش کند، از مداخله در امور دولت فعلی یا تضعیف آن بپرهیزد. البته احترام گذاشتن به رئیس جمهوری مستقر به معنای بیکار نشستن نیست. در تاریخ امریکا بسیار بودهاند، رؤسای جمهوری منتخبی که با رئیس جمهوری مستقر اختلاف نظر داشتهاند. اما از مداخله در امور او پرهیز کردهاند. بایدن نیز میتواند در این مدت با معرفی تیم خود و اعلام سیاستگذاریهایش به مردم امریکا و سیاستمداران جهان نشان دهد که دولت او چگونه دولتی خواهد بود و چه مسیری را در پیش خواهد گرفت.
منبع: Foreign Affairs
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه