جهان رو به نیستی می‌رود

ال‌گور / معاون رئیس‌جمهوری سابق امریکا
مترجم: وصال روحانی
این روزها دو سالگرد ویژه برای من از راه رسیده است. یکی سالگرد شکست‌ام در برابر جورج‌دبلیوبوش در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2000 امریکا و بهتر بگوییم سالگرد حکم نهایی دیوانعالی امریکا در خصوص رقابت بسیار نزدیکم با بوش که به‌سود وی و به‌ضرر من اعلام و موجب قطعیت ریاست‌جمهوری وی شد. البته همین امروز (دوشنبه 24 آذر) زمانی است که دیوانعالی امریکا مشابه این‌کار را با جو بایدن در رقابت وی با دونالدترامپ بر سر انتخابات امسال انجام خواهد داد. سالگرد دوم برای من مورد و مناسبت ویژه‌تر و دلپذیرتری است. زیرا پنجمین سالگرد تنظیم و تصویب توافقنامه آب و هوایی پاریس به حساب می‌آید که خرسندم در تبیین و اجرایی شدن آن سهم بسزایی داشتم. متأسفانه یکی از اولین اقدامات ترامپ پس‌از ورودش به کاخ‌سفید خروج از این تفاهمنامه بود، آن هم در حالی که 194 کشور توافق کرده بودند برای نجات کره‌خاکی و هستی بشر گازهای گلخانه‌ای را حذف کنند و در افزایش محیط‌های سرسبز و پر درخت کوشا باشند. حالا منتظرم بایدن در همان روز نخست آغاز رسمی ریاست‌جمهوری‌اش بازگشت امریکا به این تفاهمنامه را اعلام و اجرایی کند. بالاتر از همه اینها خوشحالم که با حذف تندروی‌های ترامپ و با مبنا قرار گرفتن افکار عقلایی‌تر بایدن امریکا می‌تواند نقش پیشروی خود را پس از چهار سال عزلت‌نشینی‌های ناشی از اقدامات افراطی‌ترامپ بازیابد. البته کارهای فراوان و سختی‌ پیش‌روی اوست و بدتر و سخت‌تر از همه مهار ویروسی است که امریکا را به محیطی قبرستان‌گونه تبدیل کرده است. بایدن به جز کرونا برای روبه‌راه کردن مجدد اقتصاد ورشکسته امریکا کارشاق‌تری را مقابل خود خواهد دید. حتی اگر همه اینها در کار نبود رئیس‌جمهوری جدید امریکا با این سؤال مواجه است که چرا هیچ کاری برای درآوردن طبقه متوسط از زیر فشار طاقت‌فرسای مسائل معیشتی در این کشور صورت نگرفته و فقط زندگی آنها است که با آمدن هر دولتی همچنان تحت مخاطره قرار دارد و سیل قبوض عقب‌افتاده و... زندگی‌های بسیاری را به فلاکت خواهد کشاند. من مطمئنم که نبرد با کووید19 دیر یا زود به‌سود بشر به‌پایان خواهد رسید ولی این اطمینان را در مورد نجات طبقات مختلف تحت فشار اقتصادی در امریکای شمالی و همچنین رنگین‌پوستان و مهاجرانی ندارم که در زمان روی‌کار آمدن جمهوریخواهان و بویژه ترامپ انواع ظلم‌ها بر سرشان نازل شده است. با این همه اجازه بدهید متذکر شوم که مهم‌ترین تلاش بشر که حتی در جایگاهی بالاتر و مهم‌تر از تمام موارد فوق قرار می‌گیرد، لزوم کوشش برای نجات کره‌زمین از تبعات بلایای بزرگی است که کج کرداری‌های چند دهه اخیر بشر به این سیاره تحمیل کرده است.
تغییرجای خشکسالی و برف
این بلاها شرایط زیستی قاره‌ها را تغییر داده و بسیاری از آب و هواها را واژگون و زندگی‌ها را در مخاطره قرار داده زیرا چیزهای تازه‌ای را به محیط‌ها افزوده و تزریق کرده که برای اهالی آنجا بشدت ناشناس و غیرعادی است. بارش برف در کشور‌های بشدت گرمسیر و خشکسالی نسبی در مناطق سرد سیر از نتایج این وارونگی‌ها است و لایه اوزونی که از چند جا سوراخ شده، همچون منفذ بدخیمی است که غلیظ‌ ‌ترین گازهای مرگ‌زا را دائماً به‌سوی بشر سرگردان و حیران سوق می‌دهد. هرگز سابقه نداشته که بخشی از یخ‌های قطبی به میزان و شکلی ذوب شوند که در دو سه سال اخیر مشاهده شده و این رویداد نیز محصول آزمایش‌های هسته‌‌ای متعدد یا اقدامات توسعه‌طلبانه و عملکرد صنایعی است که هرچیز طبیعی را ویران و زرادخانه‌های شیمیایی را تجهیز می‌کنند تا مثلاً یک کشور شرق آسیایی در ستیز سیاسی با امریکا سلاح‌های کشنده بیشتری در اختیار داشته باشد و پنتاگون را مجبور به عقب‌نشینی کند.
رستگاری بشر غیرممکن‌تر شده است
قربانی همه این سیاست‌ها محیط‌زیست و تمدن‌ها و شهرهایی است که ابتدا بر پایه سلامتی انسان‌ها و گیاهان سر به‌فلک کشیده و آب‌های حاصلخیز بنا نهاده شدند ولی در طلیعه سال 2021 به شهرها و مناطق خاکستری رنگی تبدیل شده‌اند که بوی دود و حس و حال گازهای سمی و هولناک را به‌سرعت در شامه انسان جای می‌دهند و مرگ آفرین جلوه می‌کنند. نجات کره زمین از این بلایا و رستگاری بشر در شرایطی سخت‌تر و بواقع غیر ممکن‌تر شده که تا همین دو سه روز پیش درگیری وسیع هواداران مسلح ترامپ با طرفداران بایدن در کوچه و خیابان‌های بسیاری از شهرهای امریکا جریان داشته و تندروی‌ها به اصل حاکم در این کشور تبدیل شده است.
ما شکی نداریم که دانشمندان جهان ده‌ها طرح تازه را برای جلوگیری از فرسایش فزاینده زمین رو خواهند کرد اما وقتی جهان ملعبه دست سیاستمدارانی زیاده‌خواه در غرب است، چگونه می‌توان به استفاده درست از این روش‌ها و اکتشافات امیدوار بود؟ به‌گفته متخصصان امر اگر انتشار و بسط گازهای گلخانه‌ای و مواد شیمیایی در سطح جهان به‌سرعت و تا حد 50‌درصد کاهش نیابد، شاید سال 2030 را اصلاً به‌چشم نبینیم و حتی اگر ببینیم، سال 2040 و زنده ماندن در آن تاریخ رؤیایی بیش‌از حد غیر واقعی خواهد بود. اگر می‌خواهیم از روند بشدت نگران‌کننده گرمایش کره‌خاکی بواقع از مرگ محتوم آن جلوگیری کنیم ابتدا دولت‌ها باید فارغ از حسدها و بدخواهی‌ها دست‌همکاری به یکدیگر بدهند و چهار سال زمامداری سرشار از تفرقه ترامپ را برای همیشه دور بریزیم و به‌جانشینان او و سران اروپایی فرصت یک همکاری تازه را بدهیم. این نه یک انتخاب بلکه الزام است.
منبع: TheNewYorkTimes