نقشه هوایی عشق‌آباد

برای ورود به قلعه هوش ربای جلال‌الدین مولوی، راه کم نیست. هم می‌توان با مراجعه مستقیم به آثار اصلی او از زیر طاق نصرت عبور کرد و از دروازه‌های اصلی وارد شد؛ و هم می‌توان به شرح‌ها و تفاسیر و گزیده‌ها و گردآوری‌ها آویخت و از درزها و دالان‌ها و دهلیزهای گوشه کنارش به دژ نفوذ کرد. آنها که در عرصه ادبیات عرفانی، صاحب آب و ملکی‌اند و بنیه و بضاعتی دارند صاف سراغ اصل می‌روند و شهروند دائمی عشق آباد می‌شوند. کسانی دیگر که خیال می‌کنند در این میدان، هنوز استخوان سفت نکرده‌اند ترجیح می‌دهند واسطه بتراشند و خاطرات ساکنان قلعه را ورق بزنند تا اول با نقشه شهر آشنا شوند و پس از آن به فکر کسب تابعیت بیفتند. آثاری که «درباره» مولانا هستند از این جنس‌اند. انگار پنجه می‌گیرند تا قد مخاطب بلندا بگیرد و پشت دیوار را یک نظر ببیند.
«آکادمی عشق» که بتازگی از قلم شهاب‌الدین عباسی ریخته و به هنرمندی نشر خزه قالب‌گیری شده در حکم نسخه‌ای از نقشه شهری است نامش جلال آباد یا عشق آباد است. این شهر دانشگاهی به گفته عباسی دو معمار دارد: مولوی بلخی و شمس تبریزی. او تعبیر «آکادمی عشق» را با الهام از عبارت «مدرسه عشق» برساخته که در دیوان کبیر آمده است: «مدرسه عشق و مدرّس ذوالجلال/ ما چو طالب علم و این تکرار ماست.» مؤلف در این اثر خوشخوان و مهربان، رفته است سراغ مثنوی، فیه مافیه، مکتوبات، مجالس سبعه و مقالات شمس، تا قصه‌ها و حکایت‌ها و داستان‌ها و داستانک‌های این آثار را گردآوری و در مواردی بازنویسی کند. اگر مؤلف به دیوان کبیر هم سرک می‌کشید و دفتری از قصه‌های غزلپوش آن اثر را هم به این پنج منبع می‌افزود طبعاً کاری جامع‌تر می‌شد اما در همین قواره نیز می‌توان حکم کرد که کاری بسیار مفید و چه بسا بی‌رقیب فراهم آورده است. او با این اثر، انگار خواسته نقشه هوایی عشق آباد ادبیات فارسی را ترسیم کند، اگرچه محدود و گذرا. نقشه جامع و تفصیلی شهر نیست اما دقیق و گویاست.
«آکادمی عشق» البته فقط داستان نامه نیست. در دو فصل مجزا به شرح موجز و گویایی از زندگی و اندیشه‌های مولوی و شمس پرداخته است و انگار روی دیوار این آکادمی بزرگ حفره‌ای باز کرده که اگرچه کوچک است اما یکی از بهترین جاها را برای تماشای درون انتخاب کرده است. در«آکادمی عشق» می‌توانید مواد و منابع درسی این مدرسه را در یک مشاهده سریع مرور کنید.
 آکادمی عشق
شهاب‌الدین عباسی
نشر خزه‌