یادی از ابراهیم اثباتی هنرمندی که نبوغ موسیقاییاش را پای تئاتر گذاشت
شریف و متشخص مثل نتهای موسیقی
ایرج راد
رئیس هیأت مدیره خانه تئاتر
ابراهیم اثباتی که روز پنجشنبه در 49 سالگی درگذشت نوازنده و آهنگساز و البته از چهرههای شناختهشده عرصه تئاتر بود و در زمینه آهنگسازی برای آثار نمایشی جایگاهی در خور احترام داشت و علاوه بر اینها رئیس هیأت مدیره انجمن موسیقی خانه تئاتر و همسر نسیم ادبی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون هم بود. درگذشت او که سالها در خانه تئاتر چه در حوزه ساخت آثار موسیقایی برای نمایشهایی که مد نظر داشتیم و چه بهلحاظ صنفی یاریگر ما بود و این انسان و هنرمند شریف، از هیچ کاری برای پیشبرد آنچه دغدغه جمعی ما بود کوتاهی نمیکرد و اگر صرفاً به پرونده کارهایی که او در سالهای اخیر در حوزه موسیقی تئاتر انجام داد نگاهی بیندازیم متوجه میشویم که چه هنرمند شاخصی را از دست دادهایم. مرحوم اثباتی متأسفانه مدتها بود که از بیماری سرطان رنج میبرد اما با همه رنجی که بیماری برایش داشت، هر جا حضورش و هنرش در ساخت موسیقی لازم میشد، حضور پیدا میکرد و بیماری هم سد راهش نمیشد و همیشه میتوانستیم روی حضور و وجود او حساب کنیم؛ جا دارد به این نکته هم اشاره کنم که او در زمینه صنفی هم بسیار آدم پیگیری بود و در موارد خاصی که نیاز به گفتوگو با کسانی یا جایی بود خودش بسترش را فراهم میکرد و پای کار بود تا بتواند برای خانه تئاتر حمایتهایی جلب و جذب کند. همه ما و از جمله خودش این اواخر بسیار خوشبین بودیم که سایه این بیماری از تن و بدنش رخت ببندد و عافیت خود را به دست بیاورد، اما متأسفانه این طور نشد و دست روزگار او را از هنر موسیقی و تئاتر ایران گرفت؛ تصویری که بیش از همه در ذهن من این روزها تداعی میشود، همانطور که اشاره شد خاطره حضور او و شرکت در جلسهها و پای کار ساخت موسیقی برای آثار نمایشی بود و خوب یادم هست که وقتی میخواستیم خانه تئاتر خیابان سمیه را افتتاح کنیم باز هم با تمام مشکلات و سختیها پذیرفت و آمد. اثباتی آثار بسیار درخشانی را به تئاتر ایران هدیه داد که اسم بردن از همه آنها بسیار مطول خواهد بود ،اما خلاصه اگر بگویم باید به این نکته اشاره کنم که او تمامی زیر و بمهای ساخت موسیقی برای یک اثر نمایشی را میدانست و اگر این شناخت و نبوغ را نداشت طبیعتاً نمیتوانست به چهرهای شاخص در این بخش تبدیل شود. او هم اشراف بسیار درستی به موسیقی داشت و هم تئاتر را بسیاربسیار خوب میشناخت؛یکی از کارهایی که او در پرونده دارد اثری به نویسندگی و کارگردانی بهروز غریبپور است به نام «قصه تلخ طلا» که آهنگسازی آن را ابراهیم اثباتی انجام داده و کاری است بسیار قوی و ارکسترال که من هم در آن ایفای نقش کردم و اگر مخاطبان این یادداشت آن نمایش را دیده باشند خوب یادشان هست که چه فضاهای درخشانی را به کار اضافه کرده بود و چه موسیقی متن باشکوه و درجه یکی بود. اینها همه از شناخت و نبوغ او میآمد و حالا متأسفانه آنهمه هنر،هنرمندی و نبوغ زیرخاک آرام گرفته و تنها آثار اوست که یادآوری میشود و در گذر زمان به جا خواهد ماند و فقط میتوانم بگویم او مثل نتهای موسیقی شریف بود و متشخص.
رئیس هیأت مدیره خانه تئاتر
ابراهیم اثباتی که روز پنجشنبه در 49 سالگی درگذشت نوازنده و آهنگساز و البته از چهرههای شناختهشده عرصه تئاتر بود و در زمینه آهنگسازی برای آثار نمایشی جایگاهی در خور احترام داشت و علاوه بر اینها رئیس هیأت مدیره انجمن موسیقی خانه تئاتر و همسر نسیم ادبی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون هم بود. درگذشت او که سالها در خانه تئاتر چه در حوزه ساخت آثار موسیقایی برای نمایشهایی که مد نظر داشتیم و چه بهلحاظ صنفی یاریگر ما بود و این انسان و هنرمند شریف، از هیچ کاری برای پیشبرد آنچه دغدغه جمعی ما بود کوتاهی نمیکرد و اگر صرفاً به پرونده کارهایی که او در سالهای اخیر در حوزه موسیقی تئاتر انجام داد نگاهی بیندازیم متوجه میشویم که چه هنرمند شاخصی را از دست دادهایم. مرحوم اثباتی متأسفانه مدتها بود که از بیماری سرطان رنج میبرد اما با همه رنجی که بیماری برایش داشت، هر جا حضورش و هنرش در ساخت موسیقی لازم میشد، حضور پیدا میکرد و بیماری هم سد راهش نمیشد و همیشه میتوانستیم روی حضور و وجود او حساب کنیم؛ جا دارد به این نکته هم اشاره کنم که او در زمینه صنفی هم بسیار آدم پیگیری بود و در موارد خاصی که نیاز به گفتوگو با کسانی یا جایی بود خودش بسترش را فراهم میکرد و پای کار بود تا بتواند برای خانه تئاتر حمایتهایی جلب و جذب کند. همه ما و از جمله خودش این اواخر بسیار خوشبین بودیم که سایه این بیماری از تن و بدنش رخت ببندد و عافیت خود را به دست بیاورد، اما متأسفانه این طور نشد و دست روزگار او را از هنر موسیقی و تئاتر ایران گرفت؛ تصویری که بیش از همه در ذهن من این روزها تداعی میشود، همانطور که اشاره شد خاطره حضور او و شرکت در جلسهها و پای کار ساخت موسیقی برای آثار نمایشی بود و خوب یادم هست که وقتی میخواستیم خانه تئاتر خیابان سمیه را افتتاح کنیم باز هم با تمام مشکلات و سختیها پذیرفت و آمد. اثباتی آثار بسیار درخشانی را به تئاتر ایران هدیه داد که اسم بردن از همه آنها بسیار مطول خواهد بود ،اما خلاصه اگر بگویم باید به این نکته اشاره کنم که او تمامی زیر و بمهای ساخت موسیقی برای یک اثر نمایشی را میدانست و اگر این شناخت و نبوغ را نداشت طبیعتاً نمیتوانست به چهرهای شاخص در این بخش تبدیل شود. او هم اشراف بسیار درستی به موسیقی داشت و هم تئاتر را بسیاربسیار خوب میشناخت؛یکی از کارهایی که او در پرونده دارد اثری به نویسندگی و کارگردانی بهروز غریبپور است به نام «قصه تلخ طلا» که آهنگسازی آن را ابراهیم اثباتی انجام داده و کاری است بسیار قوی و ارکسترال که من هم در آن ایفای نقش کردم و اگر مخاطبان این یادداشت آن نمایش را دیده باشند خوب یادشان هست که چه فضاهای درخشانی را به کار اضافه کرده بود و چه موسیقی متن باشکوه و درجه یکی بود. اینها همه از شناخت و نبوغ او میآمد و حالا متأسفانه آنهمه هنر،هنرمندی و نبوغ زیرخاک آرام گرفته و تنها آثار اوست که یادآوری میشود و در گذر زمان به جا خواهد ماند و فقط میتوانم بگویم او مثل نتهای موسیقی شریف بود و متشخص.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه