به حد کمال استاد

محمود کلاری
مدیر فیلمبرداری
تولدتان مبارک استاد اینکه می‌گویم استاد نه به رویه و سیاق مرسوم این زمانه است که همه سالخوردگان و مو سفیدان از هر قشر و تبار و مرتبه استاد خوانده می‌شوند  که بهمن فرمان‌آرا ( 3 بهمن 1320) به حد کمال بر من سمت استادى دارد.
نزدیک به نیم قرن پیش من در کلاس‌هاى تحلیل فیلم استاد بهمن فرمان‌آرا در مدرسه سینما و تلویزیون شاگرد ایشان بودم؛ دراین کلاس‌ها ایشان به تحلیل و بررسى آثار مهم و شاخص سینماى ایران و جهان می‌پرداخت، جذاب‌ترین و ماندگارترین خاطره این کلاس‌ها براى من و احتمالاً بقیه که هرکدام پس از آن، به نوعى در بخشى از سینما حضورى جدى و مؤثر داشته و دارند، شکل اجراى این کلاس‌ها بود.
در این جلسات عموماً پس از نمایش آثار برجسته و برگزیده سینماى ایران، استاد ما را در بحث و گفت‌وگو با فیلمسازان پس از نمایش آثارشان شریک می‌کرد و ما که در زمره عاشقان سینما محسوب می‌شدیم، با تحلیل و تفسیر آثار ماندگار فیلمسازان بزرگى همچون داریوش مهرجویى، بهرام بیضایى، پرویز کیمیاوى، محمدرضا اصلانى و... در این نشست‌ها با اندیشه و دیدگاه های زیبایى‌شناختى و نگاه و سلیقه این بزرگان از زبان خودشان آشنا مى‌شدیم.
بهمن فرمان‎آرا  استاد من است؛ استادى که 25 سال بعد افتخار آن ‌را پیدا کردم تا در «بوى کافور عطر یاس» در کنارش همچنان بیاموزم؛ در ادامه این همکارى بسیار دوست‌داشتنى و لذت‌بخش را در «خانه‌اى روى آب»، «یه بوس کوچولو» و «خاک آشنا» نیز ادامه دهم؛  بدون تردید مرتبه و جایگاه و تأثیر بهمن فرمان‌آرا در شناخت و درک و فهم من از سینما جاى تأمل بسیار دارد.
تولدتان مبارک استاد، سلامت و پاینده و برقرار باشید و سایه‌تان بر سر همه دوستداران و شاگردان‌تان از دیروز دور تا فرداهاى بسیار، ماندگار.