تئاتر در ایران از کودتا تا انقلاب
رحمت امینی
مدرس دانشگاه
کتابی که در حال حاضر مشغول مطالعه آن هستم کتاب «تئاتر در ایران» (از کودتا تا انقلاب) نوشته ناصر حسینیمهر است. متأسفانه ما در حوزه تاریخ تئاتر ایران کتاب کم داریم و این کتاب با وجود اینکه بازتابی از نگرهها و سلیقههای نویسنده نیز هست اما میتوان گفت کتابی است ارزشمند و خواندنی به این دلیل که در طول مرور این تاریخ نزدیک، از چهرههای شاخصی نام برده میشود و درخصوص تاریخی که آنها حضور داشتهاند و تئاتر را به امروز رساندهاند سخن گفته میشود و هم اینکه دیدگاههای نسبتاً تازهای از این دوران (هر چند همانطور که گفته شد برآمده از نظر و نگره نویسنده) برای مخاطبان خود و همچنین اهالی تئاتر دربردارد.
کتاب از مقطعی خاص در تئاتر ایران کار را پی میگیرد؛ مقطعی که تئاتر ایران در راه دیگری قدم برمی داشت، راهی که بدرستی و بهطور طبیعی و نیز منطبق با ملزومات اجتماعی این سرزمین به وجود آمده بود. منظور دهه نخست و دوم قرن جدید خورشیدی و آن دوره طلایی تئاتر در تهران (بخصوص در تئاترهای لاله زار) است که با حضور هنرمندانی مستعد و اندیشمند ارتباطی عمیق و تنگاتنگ با مخاطبان برقرار میکرد و «تئاتر ملی» را سامان میداد و بعدها از دهه چهل و پنجاه، با حضور نمایشگران و نمایشنامهنویسانی با گرایشهایی متفاوت، سیر طبیعی و واقعی این هنر را در ایران طی کرد؛ نمایشگرانی که به نقش تردیدناپذیر اجتماعی تئاتر پی برده بودند و آثارشان منتقدانه و روشنگرانه بود.
تصویر زمانه و زندگی پیرامونشان بود و همواره بر لبه تیغ سانسور راه میرفتند تا اینکه ناگهان پژواک آوانگاردیسم اروپا در گوش تئاتر ما پیچید.
کتاب «تئاتر در ایران از کودتا تا انقلاب» را انتشارات «ماهریس» منتشر کرده است.
مدرس دانشگاه
کتابی که در حال حاضر مشغول مطالعه آن هستم کتاب «تئاتر در ایران» (از کودتا تا انقلاب) نوشته ناصر حسینیمهر است. متأسفانه ما در حوزه تاریخ تئاتر ایران کتاب کم داریم و این کتاب با وجود اینکه بازتابی از نگرهها و سلیقههای نویسنده نیز هست اما میتوان گفت کتابی است ارزشمند و خواندنی به این دلیل که در طول مرور این تاریخ نزدیک، از چهرههای شاخصی نام برده میشود و درخصوص تاریخی که آنها حضور داشتهاند و تئاتر را به امروز رساندهاند سخن گفته میشود و هم اینکه دیدگاههای نسبتاً تازهای از این دوران (هر چند همانطور که گفته شد برآمده از نظر و نگره نویسنده) برای مخاطبان خود و همچنین اهالی تئاتر دربردارد.
کتاب از مقطعی خاص در تئاتر ایران کار را پی میگیرد؛ مقطعی که تئاتر ایران در راه دیگری قدم برمی داشت، راهی که بدرستی و بهطور طبیعی و نیز منطبق با ملزومات اجتماعی این سرزمین به وجود آمده بود. منظور دهه نخست و دوم قرن جدید خورشیدی و آن دوره طلایی تئاتر در تهران (بخصوص در تئاترهای لاله زار) است که با حضور هنرمندانی مستعد و اندیشمند ارتباطی عمیق و تنگاتنگ با مخاطبان برقرار میکرد و «تئاتر ملی» را سامان میداد و بعدها از دهه چهل و پنجاه، با حضور نمایشگران و نمایشنامهنویسانی با گرایشهایی متفاوت، سیر طبیعی و واقعی این هنر را در ایران طی کرد؛ نمایشگرانی که به نقش تردیدناپذیر اجتماعی تئاتر پی برده بودند و آثارشان منتقدانه و روشنگرانه بود.
تصویر زمانه و زندگی پیرامونشان بود و همواره بر لبه تیغ سانسور راه میرفتند تا اینکه ناگهان پژواک آوانگاردیسم اروپا در گوش تئاتر ما پیچید.
کتاب «تئاتر در ایران از کودتا تا انقلاب» را انتشارات «ماهریس» منتشر کرده است.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه