نمایشنامه‌های موفق از نویسندگان ایرانی که باید آنها را خواند

پلکان
 اکبر رادی
پلکان یک تراژدی اجتماعی و واقع‌گراست که در پنج تابلوی به هم پیوسته تنظیم شده است. رادی برای آنکه به واقع‌گرا بودن اثرش صحه بگذارد، در ابتدای نمایشنامه پلکان مقدمه‌ای نوشته که در آن به رسیدن سه قطعه عکس متفاوت اشاره می‌کند.

خواب در فنجان خالی
 نغمه ثمینی
این نمایشنامه، روایت فرامرزِ عکاس و مهتابِ پزشک، زن و شوهری است که تنها بازماندگان تبار قجری‌ و میراثدار شومی روزگارشانند. آنها مرگ عمه بزرگ‌شان، آقا عمه/ ماه لیلی 120 ساله‌ را برای به دست آوردن میراث اجدادی انتظار می‌کشند.

آسید کاظم
 محمود استادمحمد
شخصیت «آسیدکاظم» نمایشنامه استاد محمد به‌نوعی یادآور «داش آکل» و «ممدریزه»، «کاکا رستم» صادق هدایت را در ذهن تداعی می‌کند. پهلوانی که با ناجوانمردی به قتل می‌رسد و گویی مرگ او پایانِ دوران لوطی‌گری است.

چوب به دست‌های ورزیل
 غلام‌حسین ساعدی
چوب به دست‌های ورزیل که نخستین بار در دهه 40 چاپ شد، نگاه نویسنده است به حضور مستشاران خارجی که به ظاهر برای بهبود اوضاع می آیند اما کم کم مقیم شده و همه چیز را می‌بلعند.

موش
 بهمن فرسی
موش در میان آثار دراماتیک سرزمین ما و حتی در سلسله آثار دراماتیک جهانی کاری‌است یکه و یگانه و پر از شگفتی و پر از پرسش. شخصیت نمایش برای امضای قراردادی مورد پرسش قرار می‌گیرد. وقتی نامش را می‌پرسند، می‌گوید موش و شغلش را؟ موش آزمایشگاهی و...

 آرامسایشگاه
 بهمن فرسی
فرسی در این نمایشنامه از انقلاب الکترونیک و فشارهای ذهنیِ وارد بر انسانِ ۱۳۵۶ گفت؛ اما این اثر هنوز بعد از گذشت بیش از 40 سال توانسته تأثیر خود را بر مخاطب‌های دوره‌های بعد هم بگذارد.

 قصه ظهر جمعه
 محمد مساوات
مساوات در نمایشنامه «قصه ظهر جمعه» روایتگر چنین وضعیتی است: شب عقد خواهرخانم خانواده جنجال به پا می‌شود و دختر حاضر به ازدواج نیست...


مکبث
 محمد چرمشیر
نمایشنامه حاضر نوعی بازخوانی و تدوین دیگر از «مکبث» اثر ویلیام شکسپیر است. این تدوین که بر شالوده متن اصلی استوار است با بیانی صریح و امروزی طراحی و نوشته شده و خود شکسپیر نیز یکی از شخصیت‌های نمایش است.