فرصتهای آموزشی در فضای دیجیتال
الهه کولایی
استاد دانشگاه
یکسال و چند ماه است که دانشگاهیان در فضای مجازی تحصیل و تدریس را دنبال میکنند. در حقیقت استفاده از فضای مجازی برای آموزش با توجه به شرایطی که کووید١٩ در همه کشورها بهوجود آورد هم یک فرصت بود و هم تهدید. ما در این پاندمی مجبور شدیم که آموزش را ادامه دهیم همه آموختیم که از فضای مجازی برای فعالیتهای آموزشی و پژوهشی استفاده کنیم این اتفاق از نظرم امر بسیار مبارکی برای دانشگاهیان بود. در واقع فضای مجازی دسترسی پژوهشی و آموزشی را بالا برد. اما مشکل زیرساختهای دانشگاهها برخی از این دسترسیها را با مشکل مواجه کرد. واقعیت این است که ما آمادگی لازم را برای آموزش مناسب در فضای مجازی نداشتیم و هنوز هم نداریم اما بهمنظور تعطیل نشدن فعالیتهای آموزشی و پژوهشی ورود به این عرصه ضرورتی بود که کووید١٩ آن را به کشور تحمیل کرد و دانشگاهها و مراکز آموزشی ناچار شدند که در این عرصه ورود کنند. در واقع دانشگاهها از مزایا و امکانات فضای مجازی آگاه شدند و آن را باور کردند. بنابراین باید بپذیریم این الزام و اهمیت فعالیتهای گسترده علمی و پژوهشی در عرصه مجازی حالا دیگر بهدرستی مورد توجه قرار گرفته است اما در کنار این توجه باید نگاه ویژهای به تقویت زیرساختهای دانشگاهها داشت. سرعت مناسب اینترنت و دسترسی راحت به منابع و اطلاعات از جمله مهمترین این زیرساختها در فضای دانشگاهی است. از یاد نرود که به دلیل نبود امکان برخورد و تعامل در عرصه فضای واقعی بسیاری از امکانات، فرصتها و مزیتهای آموزش حضوری هم از دست رفته است. در واقع ما بسیاری از امکانات حضوری آموزش را به دلیل این اجبار از دست دادهایم بنابراین نیازمند رویکردی هستیم که هم امکان استفاده از فضای واقعی و هم امکان استفاده از فضای مجازی را در دانشگاه داشته باشیم تا در یک رویکرد ترکیبی بتوان از این امکانات و فرصتها بهره گرفت. زیرا این روش آموزشی اجباری است و دانشگاهها نمیتوانند از دستاوردها و فرصتهای عظیم و بیمثال انقلاب دیجیتالی غافل شوند. در آموزش مجازی البته مشکلات استادان بیشتر بود؛ آنهایی که تعهد کاری داشتند اکثر روز در فضای مجازی مشغول آموزش بودند یعنی ساعت کار استادان و فعالیتهای آموزشی و پژوهشی آنها بهدلیل انعطاف بسیار زیاد فضای مجازی، تابع زمان و مکان نبود. این موضوع میطلبد تا آییننامهها و دستورالعملهای اعضای هیأت علمی در فضای مجازی با دقت نظر بیشتری نوشته شود. از سوی دیگر سازوکارهای مناسب برای سنجش فعالیت استادان در فضای مجازی هم از اهمیت بالایی برخوردار است.
استاد دانشگاه
یکسال و چند ماه است که دانشگاهیان در فضای مجازی تحصیل و تدریس را دنبال میکنند. در حقیقت استفاده از فضای مجازی برای آموزش با توجه به شرایطی که کووید١٩ در همه کشورها بهوجود آورد هم یک فرصت بود و هم تهدید. ما در این پاندمی مجبور شدیم که آموزش را ادامه دهیم همه آموختیم که از فضای مجازی برای فعالیتهای آموزشی و پژوهشی استفاده کنیم این اتفاق از نظرم امر بسیار مبارکی برای دانشگاهیان بود. در واقع فضای مجازی دسترسی پژوهشی و آموزشی را بالا برد. اما مشکل زیرساختهای دانشگاهها برخی از این دسترسیها را با مشکل مواجه کرد. واقعیت این است که ما آمادگی لازم را برای آموزش مناسب در فضای مجازی نداشتیم و هنوز هم نداریم اما بهمنظور تعطیل نشدن فعالیتهای آموزشی و پژوهشی ورود به این عرصه ضرورتی بود که کووید١٩ آن را به کشور تحمیل کرد و دانشگاهها و مراکز آموزشی ناچار شدند که در این عرصه ورود کنند. در واقع دانشگاهها از مزایا و امکانات فضای مجازی آگاه شدند و آن را باور کردند. بنابراین باید بپذیریم این الزام و اهمیت فعالیتهای گسترده علمی و پژوهشی در عرصه مجازی حالا دیگر بهدرستی مورد توجه قرار گرفته است اما در کنار این توجه باید نگاه ویژهای به تقویت زیرساختهای دانشگاهها داشت. سرعت مناسب اینترنت و دسترسی راحت به منابع و اطلاعات از جمله مهمترین این زیرساختها در فضای دانشگاهی است. از یاد نرود که به دلیل نبود امکان برخورد و تعامل در عرصه فضای واقعی بسیاری از امکانات، فرصتها و مزیتهای آموزش حضوری هم از دست رفته است. در واقع ما بسیاری از امکانات حضوری آموزش را به دلیل این اجبار از دست دادهایم بنابراین نیازمند رویکردی هستیم که هم امکان استفاده از فضای واقعی و هم امکان استفاده از فضای مجازی را در دانشگاه داشته باشیم تا در یک رویکرد ترکیبی بتوان از این امکانات و فرصتها بهره گرفت. زیرا این روش آموزشی اجباری است و دانشگاهها نمیتوانند از دستاوردها و فرصتهای عظیم و بیمثال انقلاب دیجیتالی غافل شوند. در آموزش مجازی البته مشکلات استادان بیشتر بود؛ آنهایی که تعهد کاری داشتند اکثر روز در فضای مجازی مشغول آموزش بودند یعنی ساعت کار استادان و فعالیتهای آموزشی و پژوهشی آنها بهدلیل انعطاف بسیار زیاد فضای مجازی، تابع زمان و مکان نبود. این موضوع میطلبد تا آییننامهها و دستورالعملهای اعضای هیأت علمی در فضای مجازی با دقت نظر بیشتری نوشته شود. از سوی دیگر سازوکارهای مناسب برای سنجش فعالیت استادان در فضای مجازی هم از اهمیت بالایی برخوردار است.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه