عمر پربار اما کوتاه مرد عمل

علی مرادخانی معاون سابق هنری و مدیر موزه موسیقی روز امروز۱۷ خردادماه درگذشت. بیماری کرونا دلیل درگذشت این مدیر 63 ساله بود که در کارنامه هنری خودش کارهای مهمی را سر و سامان داده بود. سال 1392 با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید مرادخانی به معاونت امور هنری  وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفت. با رفتن او بارقه‌ای در دل هنرمندان روشن شد، چرا که پیش از این او را در مسند مدیریت تولید فیلم و عکس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیریت همکاری‌های سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیریت مرکز آموزش فیلمسازی، مدیر مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دیده بودند.
کارنامه پربار او در دوران موسیقی و رابطه‌اش با هنرمندان این حوزه شوقی در هنرمندان ایجاد کرد که حضور او در معاونت هنری به شرایط این معاونت پرکار و البته پرحاشیه آرامش ببخشد. هرچند که حضور 4 ساله او در معاونت امور هنری، آنچنان که باید انتظار اهالی هنر را برآورده نکرد و حاشیه‌ها و انتقاداتی به این معاونت وارد شد، اما همه هنرمندان و حتی منتقدان او معتقدند که او مدیری مسئول و دلسوزی برای هنرمندان بود. مرادخانی که خود دانش‌آموخته روانشناسی بود بخوبی با هنرمندان ارتباط می‌گرفت؛ ارتباطی سوای معاون وزیر یا مدیر موزه موسیقی. او دلسوز هنرمندان بود و به آنها عشق می‌ورزید و با آرامش و گشاده‌رویی مشکلات را می‌شنید و در حد توانش حل می‌کرد.
علی مرادخانی همیشه می‌گفت: کاری که با بسم‌الله الرحمن الرحیم شروع شود هرگز اشتباه  پیش نمی‌رود. او را باید مرد عمل دانست چراکه در زمان مدیریت او، برای ارکسترها ردیف بودجه تعیین شد، سالن‌های خصوصی رونق گرفت، خانه عروسکی تأسیس شد. توجه او به هنرهای تجسمی را می‌توان در حضور آخر هفته‌های او در گالری‌ها و صحبت با مدیران گالری دید. مرد خوش پوش فرهنگ روزهای آخر عمر کوتاه خود به‌خاطر مبتلا شدن به کرونا به بیمارستان رفت و به‌مدت سه هفته در بیمارستان بستری شد و پس از یک هفته مجدداً به بیمارستان رفت و هرگز به خانه
برنگشت.
خانه دوم او موزه موسیقی بود، جایی که خود بنیانگذار آن بود، به گفته خودش با دست خالی اما با همت بلند برای ساخت آن برنامه‌‌ریزی کرده بود. روزی که با حضور مصطفی کمال پورتراب و حسین دهلوی طی مراسمی نمادین اولین و دومین بلیت موزه موسیقی به فروش رسید، می‌شد رضایت را از چهره او خواند که با خلق خوش و آرامش بی‌نظیر وجب به وجب موزه را شرح می‌داد. موزه موسیقی در یکی از شب‌های ماه مبارک رمضان میزبان هنرمندان بود و روزهای دیگر در اتاق او روی هیچ هنرمندی بسته نبود، حال در غیاب او دوستانش و همکارانش برای بدرقه او برنامه‌ریزی می‌کنند.