صدای هنرمندان پیشکسوت دوبله خود نشان هنری است

محمود قنبری
دوبلور پیشکسوت
 در این روزهای کرونایی هفته‌ای یک روز کار می‌کنم. حالا که واکسن کرونا زده‌ام خیالم آسوده‌تر شده است. اما باز هم هفته‌ای یکبار فیلم دوبله می‌کنم. و بقیه کار دوبله را به جوان‌ها سپردم که آینده کار دوبله را ادامه می‌دهند. در این وضعیت کرونا که همه چیز به هم ریخته است، اما من به آینده جوان‌ها و کارشان در دوبله امیدوار هستم.
 باید بگویم که در شرایط کرونا و این روزها به همت شبکه‌های خانگی و سایت‌هایی مثل فیلیمو، نماوا و... خیلی بهتر شده است. فیلم، سریال و انیمیشن‌های زیادی دوبله می‌شوند و به همین دلیل کسب‌وکار صداپیشگان هم بهتر از قبل دوران کروناست. اما متأسفانه به خاطر شرایط کرونا برخی از همکاران و دوبلورهای پیشکسوت را به خاطر بیماری کرونا از دست دادیم و جای خالی آنان هرگز پر نمی‌شود. دعا می‌کنم که هنرمندان و مردم عادی از این بحران به سلامت عبور کنند. با اینکه دوبله در این روزگار رونق دارد اما شرایط کار کردن سخت شده است چرا که دوبله یک صحنه نمایش است که باید همه گویندگان کنار هم باشند و بده‌بستان کلامی و اجرایی داشته باشند، امری که به‌خاطر رعایت شرایط بهداشتی امکان‌پذیر نیست. وقتی دوبلورها تک‌تک به اتاق دوبله می‌روند و هرکس جملات خود را می‌گوید، کار و صداگذاری از آن حس و حال در می‌آید. امیدوارم هرچه زودتر این بیماری از بین برود و اوضاع دوبله به روزهای طلایی گذشته‌اش یعنی سال‌های قبل بازگردد.
 اما اتفاق خوب این روزها برای من دریافت گواهینامه درجه یک هنری معادل با مدرک دکترای هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که بعد از سالیان طولانی کار کردن در حوزه دوبله، همین‌قدر که به فکرم بودند و نشان درجه یک هنری به من اهدا کردند، باز هم ممنونم. البته بعد از شصت و اندی سال کار کردن در این حوزه دادن نشان هنری کمی دیر است چرا که ما دیگر در سراشیبی زندگی به سر می‌بریم. باید بگویم که خود صدای ما نشان است. زمانی که با مردم مواجه می‌شویم و با آنها صحبت می‌کنیم، آنها می‌گویند با صدایتان خاطره داریم. مردم پاسخگوی این صدا هستند.
 طی این سال‌ها فیلم‌های بسیاری دوبله کردم. مثل «دانتون»، «غلاف تمام فلزی» و خیلی فیلم‌های دیگر. فیلم «دانتون» بسیار فیلم سختی بود، چرا که دیالوگ‌های آن را خودم از ابتدا تا انتها نوشتم. فیلم «افسانه سیاوش» ساخته «بوریس کیمیاگرف» فیلمساز شوروی را با اشعار فردوسی و نثر خودم تلفیق کردم و نوشتم. دیالوگ‌های فیلم اصلاً به درد نمی‌خورد و کلاً مغایر شاهنامه بود. کارگردان فیلم از شاهنامه دور شده بود. ما هم از تصاویر فیلم استفاده کردیم و داستان سیاوش شاهنامه روی آن پیاده شد. برای اولین بار در تاریخ دوبله جهان منظوم و منثور را با هم می‌بینید. شعر و نثر را. دیالوگ‌نویسی این کار یک‌سال زمان برد و بعد هم مونتاژ شد. این اثر یکی از کارهایی است که برای من بسیار لذت‌بخش است و یادگاری است. من اشعار فردوسی را در دهان هنرپیشه روس جای دادم. خیلی کار سختی بود. اما چون با عشق کار کردم نتیجه‌اش لذت‌بخش بود و پاسخش را هم مردم دادند. این کار را سال 60 دوبله کردم و همان زمان یکی از پربیننده‌ترین آثار سینمایی بود.