تجربه بزرگ ایران از بسکتبال المپیک

آیدین مقیمی/ توکیو
گزارشگر و کارشناس بسکتبال
 اگر چه تیم ملی بسکتبال ایران هر 3 بازی خود در المپیک توکیو 2020 را واگذار کرد اما درس‌های زیادی از این تورنمنت برای بسکتبال ایران باقی ماند. تیم ملی بسکتبال کشورمان تنها سهمیه آسیا برای المپیک 2020 را از طریق جام جهانی 2019 چین به دست آورد. میدانی که تیم ایران به دلیل عملکرد نه چندان مناسب تیم‌های آسیایی از جمله چین میزبان موفق شد با 2 پیروزی بهترین تیم آسیایی مسابقات جام جهانی شود و در نهایت در جمع 12 تیم نهایی مسابقات المپیک توکیو قرار گیرد. برای اولین بار این مسابقات به جای 2 گروه 6 تیمی در 3 گروه 4 تیمی برگزار شد و تیم ملی ایران شانس برگزاری 5 بازی در سطح بین‌المللی را از دست داد و تنها توانست 3 دیدار برگزار کند که البته این 3 دیدار هم بسیار مهم بود. دیدار اول تیم ملی مقابل جمهوری چک کاملاً نشان داد که بسکتبال ایران چقدر نیاز به بازی‌های بزرگ و بین‌المللی دارد چرا که بدن و ذهن بازیکنان از نیمه دوم بیدار شد و در جریان بازی قرار گرفت به طوری که با برتری بسیار زیاد در کوارتر چهارم توانستند اختلاف امتیاز را به عدد 4 کاهش دهند اما در نهایت جمهوری چک پیروز این دیدار شد. تیمی که با برتری مقابل تیم‌های بزرگی همچون ترکیه، یونان و کانادا سهمیه المپیک را به دست آورد. اختلاف 54 امتیازی ما با بسکتبال امریکا در دیدار دوم، یکبار دیگر به ما یادآوری کرد که چقدر از سطح اول بسکتبال دنیا عقب هستیم اما بعد از 11 سال (جام جهانی 2010) این بار شانس داشتیم با بهترین بازیکنان جهان در تیم ملی بسکتبال امریکا دیدار کنیم؛ دیداری که نوید رضایی‌فر جوان و محمد جمشیدی نشان دادند که در کنار حامد حدادی می‌توانند آینده‌سازان بسکتبال ایران باشند اگرچه که جمشیدی در 30 سالگی بازیکن جوانی نیست. در بازی سوم با فرانسه هم تیم ملی در حالی بازی را واگذار کرد که این تیم امریکا را شکست داده بود با وجود این تیم ملی بازی خوب و نزدیکی با فرانسه انجام داد اما نباید این نکته را از یاد ببریم که تکلیف صعود 2 تیم امریکا و فرانسه از گروه مشخص شده بود.
در این دیدار حامد حدادی درخشید و بازی خوبی انجام داد. حدادی با «دبل دبل» که در این دیدار داشت مورد تحسین سرمربی تیم ملی فرانسه هم قرار گرفت. صمد نیکخواه بهرامی هم پس از بازی از احتمال خداحافظی از تیم ملی خبر داد و این یعنی از نسل طلایی بسکتبال ایران که برای اولین بار در سال 2007 قهرمان آسیا شد در حال حاضر تنها یک بازیکن به نام حامد حدادی باقی مانده و به نظر می‌رسد حدادی توان بازی تا 2،3 سال آینده را دارد و حالا ما باید یک نسل جدید را در کنار این بازیکن ارزشمند پرورش دهیم. بازیکنانی مثل نوید رضایی‌فر یا سینا واحدی که در المپیک حضور داشتند، باید چنین بازیکنانی بیشتر تربیت کنیم تا در این چند سالی که حدادی در تیم ملی است این بازیکنان جوان بتوانند بازی در کنار ابرستاره بسکتبال ایران را تجربه کنند و در نهایت آینده بسکتبال ایران را بسازند. آینده‌ای که حتی رقابت در سطح آسیا هم برای ایران آسان نخواهد بود چرا که ژاپن در کنار چین، فیلیپین، کره جنوبی و حتی کشورهای غرب آسیا فاصله خود را بشدت کم کرده‌اند و به نظر می‌رسد ما به حرکت تندتر و بازسازی بهتری نیاز داریم که حداقل به آقایی خودمان در قاره آسیا ادامه دهیم.