باید به مدیران دوومیدانی نمره منفی بدهیم نه به ورزشکاران

 هادی سپهرزاد
مربی و کارشناس دوومیدانی
مسابقات المپیک 2020 توکیو برای نمایندگان کشورمان در رشته دوومیدانی با کسب نتایج نه چندان مطلوب به پایان رسید. از 4 نماینده حاضر کشورمان در این مسابقات تنها از احسان حدادی در پرتاب دیسک توقع کسب مدال بود که از نظر من این توقع بجایی نبود. حدادی برای رسیدن به مرز آمادگی 4 سال زمان داشت. او بعد از المپیک ریو با مصدومیت مواجه شد و بعد از رفع مصدومیت‌اش موفق شد به رکورد 68 متر و 80 سانتی متر برسد که این رکورد همه ما را امیدوار کرد تا حدادی بتواند در توکیو مدال بگیرد. حدادی در سال 2018 توانست همین دنیل استاهل سوئدی (قهرمان المپیک توکیو) را شکست دهد و همان سال در بازی‌های آسیایی به مدال طلا جاکارتا 2018 دست یافت اما پس از این بازی‌ها چالش‌ها برای حدادی آغاز شد. در آن زمان مجید کیهانی به‌عنوان ریاست فدراسیون مشغول به کار بود و او اعلام کرد که فدراسیون نمی‌تواند هزینه‌های مربی خارجی حدادی را پرداخت کند و این موضوع باعث شد تا این پرتابگر کشورمان اردوهای المپیکی‌اش را با تأخیر آغاز کند و در مسیر آماده‌سازی او سنگ‌اندازی شد. پس از کیهانی فدراسیون دوومیدانی به‌صورت سرپرستی اداره شد و در آن زمان فدراسیون هیچ برنامه‌ای برای آماده‌سازی المپیکی‌ها نداشت. با این روند ما نمی‌توانیم انتظار نتیجه خوب از ورزشکاران‌مان داشته باشیم چرا که در 3 سال گذشته فدراسیون دوومیدانی روزهای خوبی برای ورزشکاران‌اش مهیا نکرد و کاملاً بی‌سروسامان بود و این بی‌سروسامانی روی عملکرد دوومیدانی کاملاً تأثیرگذار بود. متأسفانه ورزشکاران ما در چند سال گذسته مربیان پروازی داشتند و اینگونه نبود که مربی خارجی بیاید و 12 ماه سال در کنار ورزشکار باشد و با ورزشکار کار کند. در حالی که در کشورهای دیگر اینگونه نیست و همین مربی دنیل استاهل سوئدی 12 ماه کاملاً در اختیارش است و فدراسیون این کشور برای این ورزشکار برنامه دارد و همین موضوع باعث می‌شود تا او بیاید و در توکیو طلا بگیرد. ما نباید توقع داشته باشیم ورزشکاری که از 12 ماه تنها 4 ماه مربی‌اش در کنارش است، در المپیک مدال بگیرد. علاوه بر حدادی ما 3 ورزشکار دیگر هم داشتیم. مهدی پیرجهان، دونده ۴۰۰ متر بامانع کسی بود که از طریق رنکینگ جواز حضور در توکیو را به‌دست آورد که او به‌دلیل کرونا نتوانست در المپیک حاضر شود؛ گرچه اگر او در المپیک هم حاضر می‌شد توقعی از کسب مدال توسط او نبود. حسن تفتیان دیگر دونده کشورمان بود که از نظر من نتیجه‌اش قابل قبول بود اما انتظارات از او بیشتر بود و نتوانست انتظارات را برآورده کند. تفتیان در دو 100 متر با زمان 10.19 در رتبه چهارم گروه خود قرار گرفت که از نظر من رتبه خوبی بود اما تفتیان با بدشانسی از صعود به نیمه نهایی بازماند. فرزانه فصیحی در دو ۱۰۰ متر زنان هم دیگر نماینده کشورمان بود که از طریق فدراسیون جهانی جواز حضور در المپیک را کسب کرد و از نظر من در حد و اندازه‌های خودش ظاهر شد. حقیقتاً شرایط برای هر 4 نماینده کشورمان برای حضور موفق در المپیک مهیا نبود و ما نمی‌توانیم به ورزشکاران‌مان نمره بدهیم بلکه باید به مدیران‌مان نمره منفی بدهیم چرا که نتوانستند شرایط را برای آماده‌سازی ورزشکاران مهیا کنند.