هنرمندی با هنری شاهکار و اخلاقی زیبا

 قباد شیوا
طراح و گرافیست پیشکسوت
علی گلستانه را از سال‌ها قبل می‌شناسم، ازسال 1340 تا 1345 در دانشکده هنرهای زیبا همکلاس بودیم و این دوستی و ارتباط از آن روزگار همچنان ادامه داشت و گهگاهی به بهانه تماشای کارهای یکدیگرتجدید دیدار و خاطره‌ای انجام می‌گرفت وبی تردید باید بگویم علی گلستانه یک نقاش واقعی بود وکارهایش شاهکار یک هنرمند ایرانی است، بخصوص نقاشی آبرنگ‌هایش که بسیار زیبا بود. او روزها و شب‌های بسیاری در کنج عزلت خود و در محیط خانه‌اش سرگرم کار بود و ساعت‌های طولانی پشت سه‌پایه‌اش می‌نشست و نقاشی می‌کرد اما تمام این تلاش‌ها هیچ‌گاه از روی تملق و تظاهر نبود. او از روی علاقه و عشق نقاشی می‌کشید و هر 15 سال یک بار هم نمایشگاهی برگزار می‌کرد و همان‌طور که پیشتر اشاره کردم، این تلاش‌ها برای تظاهر و به انگیزه برگزاری یک نمایشگاه نقاشی نبود مانند برخی دوستان که تنها به بهانه برگزارکردن نمایشگاه، کار می‌کنند اما علی گلستانه هیچ‌گاه نمایشگاهی به این هدف برگزار نکرد... از سیرت و اخلاق خوب او هم هرچه بگویم کم است. هنرمندی که هیچ‌گاه زبان به اعتراض و گلایه باز نکرد. از او خاطرات بسیار خوبی به یاد دارم و بسیار متأسفم که یک همکلاسی، یک همکار خوب و یک دوست و هنرمند عزیز را از دست دادیم و امیدوارم نسل جوان از هنراو بهره‌های بسیار برده باشند.