ضرباهنگ‌های موسیقی با «کاکتوس سفید»

رضا مهدوی
موسیقی پژوه و منتقد هنری
آلبوم «کاکتوس سفید» برای ویلنسل و سازهای ایرانی، اُپوس 169، سونات شماره 2 برای ویلنسل، اُپوس 44، شماره 2 محتوای شنیداری‌ای را تشکیل می‌دهد که برگرفته از فضای نوگرایی در یکصد سال اخیر در موسیقی غرب است. علیرضا مشایخی اصفهان، نوگرای نستوه ایرانی که در اروپا بویژه در اوترخت هلند نزد بهترین موسیقیدانان تحصیل کرده و هویتی تازه را جست‌و‌جوگری کرده است، برای عرض اندام نوینی از سطح و درک شعور فرهنگ شنیداری موسیقایی در ایران آن هم از نوع چند فرهنگی تلاش‌هایی درخور توجه کرده است...! گویی بیان متفاوت از موسیقی کلاسیک غرب که به غلط در ایران جهانی می‌نامندش! برخی از اهالی موسیقی غرب زده تا جایی که ارجح می‌دانند نسبت به موسیقی پشتوانه دار آیینی – ملی ایرانی، استاد مشایخی این بار نگاه متفاوت و فلسفی خود را نسبت به استادان پیشین خود در ایران از روزنه‌ای دیگر مطرح می‌کند.
آن هم تأسیس ارکستر «موسیقی نو» است با رنگ آمیزی سازهای دو اقلیم از دوقاره. این پیام‌آوری از نوع مدرنیسم زمزمه‌هایش از قبل‌تر یا همزمان با مشایخی در موسیقی ایران پس از کلنل وزیری و هوشنگ استوار که بیشتر از دوره باروک تا قرن بیستم را شامل بود و فوزیه مجد که اختصاصاً در مدار مدرنیسم تولید و اجرا کرد شنیده شده بود. آشنایی توده مردم با موسیقی نو و جلوه‌های گوناگون رسم و راه ارکستر مشایخی تا کنون بوده است و سعی در تنوع سبک در بین آهنگسازان جوان پیشرو در گروه «موسیقی تهران» منجر به تولید چنین مجموعه‌ای با عنوان، «کاکتوس سفید» شده است. قطعه‌ای «آتماتیک» که رنگ‌واره‌ها جایگزین عادات شنیداری به ملودی شده تا جایی که نهایت انتزاع را جلوه گری می‌کند.در سونات شماره 2 نیز اندام‌واره‌های آتماتیک کلاً دراختیار تک نواز (سولیست) ویلنسل صنم قراچه داغی است که بتواند با روحیه و استعداد بداهه‌پردازی خود، از چهارچوب پارتیسیون مشایخی این بارهم با انتزاع در حد فراتری رُخ عیان کند. گفتنی است نقش مدیر هنری و نوازندگی برجسته استاد فریماه قوام صدری در تولید آثار و مجموعه‌های علیرضا مشایخی را نباید نادیده گرفت.
کاکتوس سفید
رهبری وآهنگسازی: علیرضا مشایخی
ناشر: راوی
 تولید: 1389