سهل و ممتنع مثل شعرهای احمدی


ایرج افشاری اصل
کارگردان و پژوهشگر تئاتر
نمایش فرودگاه، پرواز شماره ۷۰۷ داستان حضور مرگ بر یک شاعر و طی مسیر مرگ توسط شاعر همچون زندگی است. متن را شاعر بزرگ دوران‌مان احمدرضا احمدی نوشته است. نمایشنامه همچون شعرهای احمدرضا احمدی سهل و ممتنع است.
نگاهش به مرگ شاعرانه است و نشانه‌های حاضر در متن از جمله شاعر در خلوت، زنی با چهره پنهان، زنی که مداد آرایش اش را گم کرده است، پاریس، نقاش، فرودگاه، سفر، مرگ... نشانه‌هایی هستند که ما به ازای‌شان را در بوف کور هدایت می‌توان دید. مشخص است که احمدرضا احمدی دلبستگی و وابستگی خاصی به بوف کور هدایت دارد و خوانش جذاب و به روزی از این اثر جاودانه
 دارد.
هرچند ممکن است این نکته را نپذیرد. کورش سلیمانی با انتخاب مناسب بازیگران و کارگردانی سنجیده‌اش اثر دلچسب و تأثیرگذاری را باعث شده است و نکته مهمی که در این نمایش قابل ذکر است، روح حاکم بر اجراست که در کل نمایش را همچون زندگی شکل داده است و در عین حال که سخن از مرگ است و مرگ اندیشی، نمایش سراسر زندگی است و حلاوت و شیرینی... و در نهایت حس ولع زیستن و حیات و جان‌شیفتگی به مخاطب دست می‌دهد. به قول احمدرضا احمدی، ندانستی که گل حقیقت آفتاب است/ نه درخت/ در آفتاب بنشینیم تا گل کنیم...

آدرس مطلب http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7813/14/595937/0
ارسال دیدگاه
  • ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
  • دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
  • از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
  • دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
captcha
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
ویژه نامه ها