کار بزرگ، مسئولیت بزرگ

علی راستاد
خبرنگار
کوروش زارعی مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری، تولید آثار هنری برای شخصیتی مثل حاج قاسم سلیمانی را افتخاری برای هنرمندان می‌داند و معتقد است در سراسر دنیا، هنرمندان و اهالی فرهنگ، برای سربازانی که برای دفاع از کشورشان جان خود را از دست‌داده‌اند، مرثیه‌ها می‌نویسند و فیلم‌ها و نمایش‌های فاخر تولید می‌کنند و به‌ آن افتخار می‌کنند.
 زارعی می‌گوید: «یکی از بدیهیات که مدام درباره آن سخن گفته شده و خواهد شد، این است که هنر نمایش و تئاتر، هنری‌ است زنده و در تخاطب مستقیم با تماشاگر و این وجه زنده و پویا بودن، آن را از دیگر هنرهای دیداری و شنیداری متمایز می‌کند و باعث می‌شود مخاطب اثرنمایشی با آن به لحاظ حسی و عاطفی ارتباط برقرار کند و علاوه بر این با اندیشه اثر نیز همراه شود و در آن تأمل کند. به‌همین دلیل است که چنین بستری می‌تواند راوی رشادت‌ها و ایثارگری‌ها و البته اندیشه و منش شخصیت‌های بزرگی مانند حاج قاسم سلیمانی باشد و وجوه مختلف شخصیتی این شهید بزرگوار را در ایران و منطقه منتقل کند و به نمایش بگذارد. پس نمایش یکی از هنرهایی است که می‌تواند رسالت خود را در قبال حاج قاسم بخوبی ایفا کند»
مدیرمرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری معتقد است آنقدر که در ادبیات این تصویر به کلمه درآمده در هنرهایی مانند تئاتر هنوز محقق نشده است. او می‌گوید: «همین تئاتر در بخش‌های مختلف و قالب‌های مختلف است. البته درباره رشادت‌ها و حماسه‌های حاج قاسم در جنگ هشت ساله با عراق و این سالیان اخیر در جدال و نبرد با داعش در عراق و سوریه کارهای زیادی در حوزه ادبیات داستانی انجام شده اما درباره زندگی شخصی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی و باورهای این شهید بزرگوار کار کمتری بخصوص در حوزه‌های نمایشی انجام شده و با کم کردن این خلأ حتماً می‌توانیم وجهی دیگر از زندگی او را به عرصه تماشا بگذاریم و ضمن پرداختن به این وجه، اثرگذاری اندیشگی او را در جامعه ببینیم.»
 این کارگردان و بازیگر تئاتر درباره وجوهی از زندگی حاج قاسم سلیمانی که کمتر در معرض تماشا و شناخت مخاطب قرار گرفته نیز می‌گوید: «به اعتقاد من مردم بیشتر فقط بخشی از زندگی او را به‌عنوان یک سردار و یک نظامی می‌شناسند و دیگر وجوه ارزشمند زندگی و شخصیت حاج قاسم همچنان ناشناخته مانده است. هر زمان در مملکت بحران و مشکلی پیش می‌آمد سردار مرد میدان بود اما او فقط مرد میدان نبرد نبود بلکه در تمامی میدان‌هایی که حضورش تأثیرگذار بود، نقش‌آفرینی می‌کرد و این بخش‌هاست که می‌تواند برای مردم بسیار جذاب باشد. البته از این مسأله هم نباید بسادگی عبور کرد که تولید اثری فاخر و در‌شأن این سردار بزرگ، کار بسیار دشوار و بزرگی‌ است و جامعه تئاتر باید با تمام آنچه در توان دارد تلاش کند تا در آثاری که تولید می‌کنند حق مطلب را بخوبی در این زمینه ادا کنند چون این شهید بزرگوار صرفاً متعلق به ملت ایران نیست و چهره‌ای است که الگوی بسیاری از کشورهای اسلامی است و بسیاری دیگر از ملت‌ها و کشورها او را از آن خود می‌دانند و همین مسأله در کنار افتخاری که می‌تواند برای یک هنرمند به‌همراه داشته باشد کار را برای او سخت و پر مسئولیت می‌کند.»
او در بخشی از صحبت‌های خود به بی‌مسئولیتی برخی از هنرمندان هم اشاره می‌کند و می‌گوید: «بگذریم از برخی هنرمندان که از این موضوع و این شخصیت بسادگی عبور می‌کنند و می‌خواهند با نادیده گرفتن اهمیت موضوع نقش اپوزیسیون به خود بگیرند، آن‌هم درباره شخصیتی که سال‌های سال تلاش خستگی‌ناپذیرش باعث آسایش و عزت مملکت و مردم ما شده است. کافی‌ است نگاهی به کشورهای دیگر بیندازیم و ببینیم در این کشورها برای قهرمانان‌شان چه می‌کنند؛ نمونه‌های بارزش را می‌توانیم در حماسه‌سرایی‌ها و فیلم‌ها و نمایش‌هایی‌ ببینیم که درباره کشته‌های جنگ جهانی اول و دوم تولید شده یا سربازانی که همین امروز در دفاع از وطن‌شان جان خود را از دست داده‌اند. به‌هر صورت، این وظیفه‌ای است که برگردن ماست و باید به بهترین شکل و بهترین کیفیت از پس‌اش بربیاییم و نگاه‌مان از حاج قاسم هرگز برنخواهد گشت.»