شغل یک میلیون تومانی؛ از ایده تا واقعیت

«نمایشگاه فرصت‌های شغلی مهارت محور کم سرمایه بر»، در حالی از سوی سازمان فنی و حرفه‌ای در دی ماه جاری برگزار شد که طرح ایده ایجاد شغل با یک میلیون تومان از سوی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با موجی از نظرات و انتقادات همراه بود.
بی‌شک، مواجهه با هر مسأله یا موضوعی اقتضائاتی دارد، اول آنکه قبل از انتقاد هر نظر و عقیده‌ای، ابتدا باید به این اندیشید که آیا دلیل متقن و استدلال محکمی برای رد آن داریم یا خیر؟! دوم، در صورت داشتن دلیل و استدلال قوی برای رد موضوع، در چهارچوب منطقی و فضای گفتمانی به ارائه نقد خود بپردازیم.بدیهی است، صرف بیان انتقاد بدون پشتوانه و مطالعه، موضع‌گیری ما را از لایه منطق به لایه هیجان و احساس تنزل می‌دهد. پس از طرح ایده ایجاد مشاغل کم سرمایه بر، کمتر استدلالی را می‌یابیم که موضوع را در چهارچوبی منطقی و واقعی بررسی کرده و سوار موج تخریبی و احساسی نشده باشد. البته باید فضای نقد ایجاد شده را به مثابه فرصتی مناسب تلقی کرد که صاحبنظران با طرح ایده‌ها و نظرات خود، روی مشاغل کم سرمایه متمرکز شده و این نگاه و باور محکوم به شکست را که حتماً برای ایجاد اشتغال به سرمایه، تسهیلات و وام‌های کلان نیاز است تغییر دهند. یکی از اقداماتی که از سوی این وزارتخانه برای حل معضل بیکاری صورت گرفت تأکید بر مهارت آموزی بود که مبنا و موتور محرکه برنامه‌های اشتغال محسوب می‌شود. به عبارت دیگر، تأکید بر این نکته که اگر می‌خواهیم معضل بیکاری را حل و فرصت شغلی ایجاد کنیم ناگزیر از ترویج مهارت آموزی در دل جامعه بویژه برای جوانان هستیم. بر همگان پر واضح است که فرد ماهر و دارای مهارت، بیکار نیست و این موضوع در شرایطی که کشور با تحریم‌های شدید اقتصادی مواجه است اهمیت دو چندانی پیدا می‌کند.ریل قطار رونق تولیدات داخلی و اتکا به توان نیروی انسانی بومی، بی‌شک از راه آموزش و مهارت آموزی می‌گذرد و خود صرف مهارت را باید یک سرمایه بر شماریم. برگزاری «نمایشگاه فرصت‌های شغلی مهارت محور کم سرمایه بر»، در میان هیاهوی ایجاد شده به‌دنبال اظهار نظر عبدالملکی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، به محاق رفت و منتقدین، عمداً یا سهواً به این نمایشگاه و مشاغل ارائه شده توسط کارآفرینان، آنچنان که باید توجه نکردند.
ادامه در صفحه 6