به همین سوی لوکزامبورگ!

بهزاد توفیق‌فر
روزنامه فایننشال تایمز، امروز یا دیروز یا همین پس پریروز نوشته بود: چرا ایران باید توافقی را امضا کند که قرار است دوباره پاره شود؟ و باید گفت که متأسفانه و علی‌رغم تذکرات مکرر سردبیر و مدیرمسئول و سایر رئیس‌ها و مدیرها و ناظرها و اف بی‌ آی و بی‌ سی جی و آی بی‌ ام و همه حروف الفبا، به نویسنده این یادداشت در آن روزنامه، نویسنده یادداشت مذکور بازهم یادداشت مذکور را نوشته و در روزنامه مذکور، منتشر کرده است.
آخر پسر یا دخترجان، آقا یا خانم مسن یا میانسال! چرا سؤالی می‌کنید که همه دنیا جوابش را می‌دانند و خیلی هم اظهر‌من‌الشمس فی وقت تیغ آفتاب است؟ هان؟! معلوم است که ایران باید دوباره هر توافقی بهتر از بی‌توافقی است را امضا کند و بعدش امریکا بیاید آن را پاره کند و دوباره از اول!... چرا؟! چون اولاً به هر حال «امضای کری تضمین است» دویوماً بدیهی است که ما – یعنی ایران - وقت و عمرمان را از سر راه آورده‌ایم و سیوماً – به کسر سین - برخی استادان در دولت قبل که زبان دنیا را بلد بودند – با همان زبان دنیا – به امریکا قول مردانه داده‌اند که هر رئیس‌جمهور امریکا حداقل یک توافقنامه با ایران داشته باشد که جلوی دوربین‌ها پاره کند. نه اینکه چانه نزده‌اند، چرا زده‌اند، به همین سوی لوکزامبورگ که می‌خواهند دنیایش نباشد، کلی با همان زبان دنیا چانه زده‌اند و یکی از فامیل‌های ما که در هتل کوبورگ وین کار می‌کند می‌گفت که امریکا می‌خواسته گروه ایرانی قول شرف بدهند ولی وزیرخارجه وقت و گروه همراه قبول نکرده‌اند وهمان قول مردانه را داده‌اند و حرف، حرف خودشان شده است.