خبرنگاران رسمی داخلی، راوی اصلی وقایع

محمدحسن‌ روز‌ی‌طلب
مدیر عامل مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران
خبرنگاران رسانه‌های رسمی در کشور همواره در تمام صحنه‌ها حضور فعال داشته‌اند تا حرف مسئولان را به گوش مردم برسانند، حرف مردم را به مسئولان برسانند، به عنوان یک ناظر-کارشناس کمبودها را گوشزد کنند، ناکارآمدی‌ها را بگویند و موفقیت‌ها را منعکس کنند.
این روزها رسانه‌های معاند –خصوصاً فارسی زبان-  هر روز در حال سم‌پراکنی علیه کشور عزیزمان هستند و از خستگی‌های ناشی از وضعیت اقتصادی و تحریم‌های ظالمانه علیه کشورمان سوءاستفاده می‌کنند و سعی دارند تصویری مخدوش و دور از واقعیت از شرایط ترسیم کنند.
آنها سعی دارند در نهایت در اذهان عمومی مردم جهان به مقصد خود که قطعاً ضامن منافع ملی کشور نیست، برسند و در این وانفسا ارج نهادن به تلاش خبرنگاران رسمی کشور که در تمام حادثه‌ها از سیل و زلزله حضور دارند تا روایتگر مردم باشند، عزیزانی که در گوشه گوشه کشور در تماس مستقیم با مردم و مسئولان هستند تا حلقه واسطی میان آنها باشند، کمترین کاری است که می‌توان کرد چرا که خبرنگاران متعهد به منافع ملی کشور و رسانه‌های رسمی مدافع کشور هستند که می‌توانند با روایتی تحریف نشده و صادقانه نیت دشمنان را خنثی کنند.
روز گذشته در تحصنی که مقابل نهاد ریاست جمهوری شکل گرفته بود و راننده‌های اتوبوسرانی بخش خصوصی برای بیان مطالبات  خود حاضر بودند، مانند هر رویداد دیگری روزنامه ایران نیز خبرنگار حوزه مربوطه را برای دریافت گزارشی از مطالبات و چرایی این تجمع روانه کرد که متأسفانه برخورد ناخوشایندی از سوی پلیس امنیت مستقر در آن فضا با ایشان صورت گرفت. باید پذیرفت که شنیدن نام پلیس امنیت باید در ذهن تداعی امنیت و آرامش خصوصاً برای افرادی که حسب وظیفه خود در محلی حاضر هستند و خصوصاً برای خبرنگاران ایجاد کند، نه آنکه این حضور سبب ایجاد تنش و استرس مضاعف برای خبرنگارانی شود که حرفه‌شان به قدر کافی پراسترس است.
برخورد کردن با خبرنگار رسانه رسمی کشور در حالی که کارت خبرنگاری و مدرک هویتی همراه دارد به گونه‌ای که گویی عامل نفوذی دشمن است، چه پیامدی خواهد داشت؟ عدم رعایت شأنیت خبرنگار و به یک چشم دیدن آن خبرنگاری که برای حفظ نظام و منافع ملی به میدان آمده و کسانی که دشمنانه با جعل واقعیت سعی در تشویش اذهان مردم دارند، چه سودی خواهد داشت؟
اگر خبرنگاران رسمی نتوانند در فضاهای عمومی اعتراضی حضور داشته باشند چه کسانی روایتگران این رویدادها خواهند بود؟ جز این است که فیلم و عکس‌های تکه تکه شهروندان صرفاً محل ارجاع رسانه‌های بیگانه خواهد بود؟ آیا بهتر نیست اجازه دهیم روایتگران دست اول رویدادهای اعتراضی، رسانه‌های رسمی کشور باشند؟ حتی وقتی مردم حاضر در این اعتراض‌ها ببینند خبرنگاری از یک رسانه رسمی کشور پای سخنان آنها نشسته چه بسا هیچ گاه جلوی دوربین یا پیام رسانه بیگانه نروند!
امید است برخی رویه‌های امنیتی در مورد خبرنگاران کشور اصلاح شود.