عبور از گنبد آهنین

طبق آمار منتشر شده، تعداد راکت‌های شلیک شده در دو روز اول از آخرین دور درگیری‌های مقاومت اسلامی فلسطین و رژیم اشغالگر قدس در خردادماه سال‌جاری به 1600 تیر رسید که در مقایسه با کل راکت‌های شلیک شده در درگیری های سال 2019 که 1070 فروند بود، بسیار بیشتر است.
مقاومت اسلامی تنها در شب اول درگیری‌های اخیر 1050 موشک شلیک کرد که شاید عدد معناداری در مقایسه فوق باشد: شلیک انبوه راکتی معادل کل سال 2019 تنها در یک شب!
در سال 2020 با توجه به اینکه درگیری‌ها خیلی بالا نگرفت تنها 170 راکت از سوی مقاومت علیه اشغالگران شلیک شده بود.
در ماه‌های گذشته اخبار شلیک چند راکت از سوی مقاومت اسلامی در غزه به سمت دریا نیز منتشر شد که برای تحلیلگران این حوزه، معنا و مفهوم خاصی داشت: «مقاومت در حال آزمایش آخرین دستاوردهای خود در حوزه راکتی است.»
اما آنچه فقط اندکی قبل از شروع آتشباری مقاومت موجب تعجب ناظران شد، اعلام وجود موشک‌های نقطه‌زن در اختیار مقاومت اسلامی فلسطین توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی ایشان به مناسبت روز قدس بود.
تاکنون تصور می‌شد که مقاومت اسلامی تنها از راکت -که پرتابه‌ای فاقد هدایت تا لحظه اصابت است- استفاده می‌کند اما در نبرد اخیر، فعال شدن بیش از پیش سامانه گنبد آهنین گویای حقایقی جدید بود.
اولاً با پول مالیات‌دهندگان امریکایی و آلمانی و... تعداد موشک‌های «تمیر» متعلق به سامانه گنبد آهنین نسبت به گذشته بیشتر شده است زیرا در مناطقی، حجم شلیک‌های همزمان این سامانه در توازن و قابل مقایسه با حجم شلیک راکت‌ها در شب اول حمله بود.
ثانیاً کیفیت ساخت و دقت کلی راکت‌های مقاومت اسلامی نسبت به گذشته بیشتر شده است که سامانه گنبد آهنین به میزان زیادی فعال شد زیرا طبق گفته سازندگان، این سامانه در برابر راکت‌هایی فعال می‌شود که احتمال اصابت آنها به محدوده‌های ارزشمند، درصد بالایی ارزیابی شود.
در نتیجه شلیک رگباری موشک‌های «تمیر» نشان دهنده این است که راکت‌های فلسطینی با دقت خوبی به سمت اهداف مهم در حال حرکت بوده است. همان‌طور که اصابت به مراکز نفت و انرژی رژیم صهیونیستی در درگیری اخیر نیز گویای همین مسأله است. در فضای محدود سرزمین‌های اشغالی، حتی یک موشک سرگردان نیز می‌تواند دردسرساز باشد همچون موشک S-200 سوری که چندی پیش به جای انفجار پس از عدم توفیق در انهدام هواگرد صهیونیست ها به راه خود ادامه داد و در چند کیلومتری یکی از مهم‌ترین اماکن رژیم اشغالگر یعنی نیروگاه اتمی دیمونا به زمین اصابت کرد و پدافند این رژیم موفق به ساقط کردن و به گفته برخی مقامات نظامی این رژیم حتی موفق به ردگیری این موشک 11 متری فلزی نشد.
بدیهی بود سامانه گنبد آهنین با توجه به سطح فناوری‌های در دسترس رژیم صهیونیستی که شامل تمام شرکت‌های مطرح و غیرمطرح غربی می‌شود و تزریق بودجه‌های چند صد میلیون دلاری در هر سال به‌مدت یک دهه، بالاخره به سطح بالاتری از توان پاسخگویی به حملات دست پیدا خواهد کرد؛ اما این دقیقاً همان جایی است که ارزش اصابت‌های مکرر راکت‌ها و احتمالاً موشک‌های مقاومت اسلامی در درگیری اخیر را دوچندان می‌کند.
همپای بهسازی‌های پدافند دشمن، سلاح‌های مهاجم مقاومت اسلامی و البته تاکتیک‌های درگیری از سوی آنها بهبود یافته و به روزرسانی شده است: رونمایی از تسلیحات راکتی به‌نام‌های «عیاش250» با برد 250 کیلومتر و «بدر3» که برد کمتری دارد اما از حیث تخریب قوی‌ترین سلاح مقاومت است و پهپاد انتحاری «شهاب».
عیاش250 بواقع غافلگیری بزرگ نیروهای مقاومت برای دشمنان بود. سلاحی با برد 250 کیلومتر که در اولین مأموریت خود فرودگاه رامون در فاصله بیش از 200 کیلومتری از باریکه غزه را مورد اصابت قرار داد.
یک نکته مهم در مورد پرتاب‌های راکتی اخیر رزمندگان فلسطینی استفاده از پرتابگرهای مدفون شده در زمین مشابه با ایده مزرعه‌های موشکی ایران است.  خصوصاً در شلیک راکت‌های بدر3 بهبود یافته وضعیت آتش عقبه موشک بخوبی نشان دهنده شلیک آن از محفظه‌ای در داخل زمین است.