آفاق: بچه‌هایم با مهار پنالتی رونالدو عاشق فوتبال شدند

پریسا غفاری/ حامد آفاق اسلامیه بهترین شوتیست آسیا بعد از 20 سال بازی از دنیای حرفه‌ای بسکتبال خداحافظی کرد و به همراه همسر و دوقلوهایش راهی ینگه دنیا و مقیم ایالت کالیفرنیا شد. فرزندان او به خاطر مسی و رونالدو دنبال فوتبال رفتند و مسیری جدا از پدرشان را در ورزش انتخاب کردند. مونا و موژان اکنون همسو با مادرشان نیز در دنیای موسیقی فعالیت می‌کنند. یکی گیتار را انتخاب کرده و دیگری پیانو. دو فرزندی که حامد آفاق امیدوار است بتوانند آن سوی مرزها به جایگاه بلندی در علایق خود دست پیدا کنند.
ملی‌پوش سابق کشورمان در گفت‌وگو با خبرنگار «ایران» تأکید کرد که زمان خداحافظی از بسکتبال فرارسیده بود: «خیلی سخت بود که بعد از 20 سال بازی کردن، بسکتبال را کنار بگذارم. جاهایی باید تصمیم بگیری و بگذری. آن سال‌ها زندگی دیگری بود، ولی الان فرزندانم بزرگ‌تر شده‌اند. سعی می‌کنم دیگر به گذشته فکر نکنم. به قول معروف پهلوان زنده را عشق است.»
او حتی سعی می‌کند کمتر به اخبار بسکتبال و دنیای توپ و تور گوش دهد: «باور کنید سعی می‌کنم کمتر به این اخبار گوش کنم چون خاطراتم را زنده می‌کند و اذیت می‌شوم. البته بازی‌های تیم ملی را در المپیک دیدم و خوشحال شدم که دوباره توانستند به المپیک برسند.» این بازیکن در طول دوران بازی‌اش با سرمربیان مختلفی کار کرده و معتقد است: «حقیقت این است خیلی از مربیان به خصوصیت اخلاقی‌ام نمی‌خورند و سعی می‌کردم در تیم‌های آنها بازی نکنم. من تعجب می‌کنم بعضی از بازیکنان چطور به خود اجازه می‌دهند وقتی پیراهن تیم ملی را به تن می‌کنند، علیه کادر فنی صحبت کنند. وقتی این پیراهن را پوشیدی باید بدانی سرباز ایران هستی. نمی‌دانم چطور سال قبل از المپیک در تیم باشگاهی سرمربی بازی می‌کنند و صدای اعتراض‌شان قبل از توکیو بلند نمی‌شود. اگر بد بود چرا با او به المپیک رفت؟! سر این مسائل چراهای زیادی وجود دارد که باید جواب بدهند.» او در ادامه تأکید می‌کند: «یادم هست زمان مربیگری بائرمن گفته شد می‌خواهند جوانگرایی کنند من خیلی راحت کنار کشیدم. دور ایستادم و تشویق‌شان می‌کنم. باید بدانیم تیم ملی ارث پدری‌مان نیست که زمین و زمان را بهم بریزیم.» حامد آفاق اما نگران آینده تیم ملی است: «اگر نسل طلایی درست شد به خاطر سختی‌ها و باخت‌هایی بود که دادند. برای پشتوانه سازی باید خیلی ضرر ببینیم تا بتوانیم آن نسل را دوباره بسازیم. یک‌روزه حامد، مهدی و صمد ساخته نشدند. متأسفانه این روزها بازیکنان جوان به هوای پول به باشگاه‌هایی می‌روند که حتی فرصت پنج دقیقه بازی کردن ندارند و این مسأله در روند رشد تکنیکی آنها بسیار تأثیر می‌گذارد. از سویی دیگر خارجی‌های خوبی هم به ایران نمی‌آیند و شرایط اردویی و تدارکات مناسب نیست به همین دلیل نمی‌توان آینده بسکتبال را خیلی خوب دانست.»
ملی‌پوش سابق تیم ملی حالا از علاقه فرزندانش به ورزش می‌گوید: «مونا و موژان از اول‌شان به همراه خانمم به سالن می‌آمدند و از کودکی علاقمند به ورزش شدند. آنها دو سالی هم به مدرسه بسکتبال مهران آتشی رفتند و خیلی هم خوب رشد کردند. اصلاً به خاطر بسکتبال به امریکا آمدیم. 6 ماه اول هم بسکتبال بازی کردند ولی بعد از آن بود که با دیدن بازی‌های تیم ملی فوتبال و درخششی که ملی‌پوشان در جام جهانی روسیه بخصوص صحنه‌ای که علیرضا بیرانوند پنالتی رونالدو را گرفت، مونا و موژان گفتند که دیگر نمی‌خواهیم بسکتبال بازی کنیم. هر چند برای من سخت بود، ولی چون آنها علاقمند بودند قبول کردم. فرزندانم عاشق ورزش هستند. پسرم در 15 مسابقه‌ای که برای تیم‌ هالیود اف سی بازی کرده 12 گل به ثمر رسانده است. پیشرفت‌شان عالی است.»
اما دو فرزند آفاق در زمینه موسیقی هم پیشرفت عالی داشتند: «مونا در گیتار و در بخش بین‌المللی اول شد. موژان هم در پیانو عالی کار می‌کند. موسیقی به واسطه مادرشان ارثی است. خانمم ساز فلوت می‌زد.»
بسکتبالیست ایرانی مقیم امریکا به شرایط عالی تحصیلی فرزندانش در این کشور هم اشاره می‌کند: «این دو فقط در دو سه هفته اول سختی کشیدند ولی در ادامه هر وقت از مدرسه برمی‌گردند ناراحت هستند که چرا به خانه برگشته‌اند. دو سه بار هم بهترین دانش‌آموز شدند. آنها فقط در مدرسه کار گروهی می‌کنند.»
حامد آفاق اما از شرایط کاری خود نیز تا حدودی صحبت می‌کند: «با یک آکادمی به نام هوپس اسپورتینگ کار می‌کنم. رده‌های پایه زیر نظرم هستند و شاگرد خصوصی هم دارم. خودم هم هرازگاهی بازی می‌کنم.»
این بازیکن ولی با هم‌تیمی‌های سابقش ارتباط کمی دارد: «زیاد با بازیکنان در ارتباط نیستم، چرا که صمد از من دور است. فقط با اوشین ساهاکیان صحبت می‌کنم و گاه گاهی همدیگر را می‌بینیم. در هر حال امیدوارم بسکتبال ایران دوباره به روزهای اوج خود بازگردد و لیگ ایران قوی و جوانان بدرخشند.»