مصایب عابر پیاده

عباس احمدی
 این چه رانندگی است ما داریم؟
اصلاً این زندگی است ما داریم؟
موتوری مثل فانتوم و میراژ
می‌دهد در پیاده رو ویراژ
بس که بی‌ترمز است و نان‌ استاپ (non stop)
می‌دهد یک پیام در واتس اپ
یا می‌اندازد از خودش آرام
عکس سلفی برای اینستاگرام
می توان دید توی هر بلوار
جلوه ناب نیکی و ایثار!
نه کسی راه می‌دهد به کسی
«چون نگه می‌کنم نمانده بسی!»
آن یکی پارک می‌کند دوبله
بعضی اوقات هم بگو سوبله
بی توجه به آن خطوط سپید
همچو دیوانه کز قفس بپرید
خانمش نیز پوشک بچه
می‌کند پرت داخل کوچه
دیگری هم به عنفوان جوان
فیل او کرده یاد هندوستان
تا که چشمش فتد به یک بانو
می شود بی‌حیا، مزاحم او
با دو چشمش ستاره می‌چیند
(ظاهراً خندوانه می‌بیند!)
گر شوی معترض به راننده
می‌زند روی ترمز و دنده
می‌دهد فحش، حضرت والا
می رود یکهو آمپرش بالا
تا کند دست و پایتان را خُرد
قفل فرمان در آرد از داشبورد
نزند گر تو را به قصد الکشت
می‌زند بر دماغتان یک مشت
می‌کشد کار تو به آسانی
به کلوب دماغ درمانی!
حاصل این تذکر دینی
می‌شود انحراف در بینی
الغرض توی این خیابان‌ها
هست بسیار از این و از آنها
تا نریزی دگر عرق ز جبین
بروی بهتر است زیر زمین
به تو گرچه فشار می‌آید
لیک مترو به کار می‌آید
هست راننده‌اش نه دعوایی
و نه در ریل، می‌کشد لایی
ما به قربان مترو هم میریم
اخوی، پس نتیجه می‌گیریم:
اینقدر خنگ و صاف و ساده نباش
بعد از این عابر پیاده نباش!