زنگ خطر در کاراته به صدا درآمده است

 فائزه زمانی/ قهرمان و مربی سابق تیم ملی کاراته به سیاست‌های فدراسیون انتقادات دارد. مهران بهنام‌فر در سال‌های مربیگری رده‌های پایه، معمار نسلی طلایی بود که حالا به گفته خودش، نه تنها فدراسیون آن را به باد داده که با سیاست‌های اشتباهش زنگ خطر کاراته را هم به صدا در آورده است. او در گفت‌و‌گو با «ایران» از دلایل مهاجرتش به کانادا صحبت کرد: «مهاجرت من به کانادا موقت است و بخاطر تحصیل پسرم مجبور به مهاجرتی موقت شدم. سال 2019 به کانادا آمدم و به محض اینکه پسرم وارد دانشگاه شود به ایران برمی‌گردم. در این مدت با نسیم وارسته سرمربی تیم ملی کانادا همکاری داشته‌ام که به اتفاق هم نتایج خوبی در رده جوانان و بزرگسالان گرفتیم. از طرفی در این مدت مشغول آموزش کاراته بودم که حالا امیدوارم حداقل 5 نفر از شاگردانم در رده‌های مختلف به عضویت تیم ملی کانادا درآیند. قبل از من مربیان اینجا موفق بوده‌اند اما فکر می‌کنم حضور من در پیشرفت کاراته کانادا بی‌تأثیر نبوده است.» بهنام‌فر معتقد است با نتایج اخیر تیم ملی، زنگ خطر برای کاراته به صدا درآمده است: «متأسفانه عملکرد مدیریتی فدراسیون را خوب نمی‌بینم و نتایج ضعیف ملی‌پوشان در مسابقات قهرمانی آسیا اخیر، گواه این موضوع است. در رده بزرگسالان هم، ما فقط یک طلا در وزن 84 کیلوگرم و در ثانیه‌های آخر گرفتیم که این نتیجه با توجه به حضور تیم‌های صاحب‌نام بدون نفرات شاخصشان، ضعیف بود. عملکرد دختران هم به همین شکل، نه تنها خوب نبود بلکه بهانه‌های خوبی هم برای آن آورده نشد. برخلاف اظهارات سرمربی تیم بانوان، جوانگرایی انجام نشده بود و3 وزن از 5 وزن دراختیار ملی‌پوشان باتجربه و قدیمی بود و حالا زنگ خطر برای کاراته به صدا درآمده است.» او طلای المپیک را حق حریف عربستانی گنج‌زاده می‌داند: «مدت‌ها قبل از شروع المپیک توکیو، تمام توجهات معطوف سهمیه بود و عملاً رده‌های پایه در حاشیه قرار گرفتند و هیچ اعزامی نداشتند اما در نهایت خروجی المپیک دلچسب نبود. من معتقدم مدال طلا حق کاراته‌کای عربستانی بود. سجاد گنج‌زاده تا فینال عملکرد خوبی داشت اما در فینال زورش به بازیکن عربستانی نرسید و بعد آن ضربه روی تاتامی افتاد. این طلا برای من نچسب‌ترین مدال تاریخ کاراته بود و حداقل اگر گنج‌زاده روی سکو حاضر نمی‌شد، این مدال کمی قابل قبول بود. سال‌ها برای این تیم هزینه شد و رده‌های پایه تحت‌الشعاع قرار گرفت که مدال‌های خوبی در المپیک گرفته شود اما نهایتاً از 8 فرصت، فقط یک طلا نصیب ایران شد.» سرمربی سابق تیم‌های پایه کاراته سیاست‌های اشتباه فدراسیون را دلیل تباه شدن استعدادهای پایه می‌داند: «ما با تیمی طلایی در المپیک جوانان، مسابقات آسیایی قزاقستان، ژاپن و مسابقات جهانی اسپانیا نتایج درخشانی گرفته و قهرمان شدیم. این بازیکنان پشتوانه تیم ملی بزرگسالان بودند و علاوه بر مسائل تکنیکی تأثیرات مثبت و ماندگاری از نظر اخلاقی روی آنها گذاشتیم اما با سیاست‌های اشتباه طباطبایی و نادیده گرفتن این نسل طلایی، تعداد زیادی از این بچه‌ها بی‌انگیزه شده و از کاراته کنار کشیدند. زمان ریاست طباطبایی به رغم برگزاری اردو برای حضور در مسابقات جهانی شیلی، تیم به مسابقات اعزام نشد و این دقیقاً خلاف شعار‌های طباطبایی مبنی بر تأمین منابع مالی بود. من در برهه‌ای که سرمربی تیم ملی بودم، منابع مالی تیم را هم تأمین می‌کردم و فدراسیون هنوز سر اردوی مسابقات مالزی به من بدهکار است.»