مبتلایان به «اُمیکرون» چند روز باید در قرنطینه بمانند؟

دبیر کمیته اپیدمیولوژی و پژوهش کمیته علمی کشوری مقابله با کووید۱۹، درباره مدت زمان ماندن در قرنطینه برای مبتلایان به اُمیکرون توضیحاتی ارائه کرد.
دکتر مسعود یونسیان درباره میزان قرنطینه‌ای که برای مبتلایان به اُمیکرون نیاز است به ایسنا گفت: بحثی که در کمیته علمی مطرح شد این بود که ما نمی‌توانیم براساس یک مقاله یا تعدادی گزارشاتی که اعلام کردند که تا روز بیست و پنجم یا سی‌ام بعد از ابتلا نیز ویروس گزارش شده، اعلام کنیم که افراد مبتلا هم به همین مدت جدا شده و ایزوله شوند و این اقدام اصلاً شدنی نیست.
وی افزود: در عین حال مشخصاً بعد از روز پنجم بویژه در افرادی که علائم بالینی شدیدی ندارند، تعداد ویروسی که فرد دفع می‌کند، کاهش قابل ملاحظه‌ای دارد. در عین حال هیچ کشوری نه می‌تواند بگوید که من از روز اول همه افراد مبتلا را آزاد می‌گذارم و قرنطینه نیاز نیست و نه می‌تواند اعلام کند که تا آخرین روزی که تعداد اندکی ویروس هم از بدن دفع می‌شود، افراد باید ایزوله باشند. بنابراین هر کشوری باید یک نقطه‌ای را تعیین کند.
یونسیان ادامه داد: بر این اساس تصمیم گرفته شد که پنج روز افراد به صورت ایزوله خودشان را از دیگران جدا کنند و در عین حال پنج روز بعد هم افراد از دو ماسک استفاده کرده و سعی کنند که توصیه‌ها و شیوه‌نامه‌های بهداشتی را با شدت بیشتر رعایت کنند. به این ترتیب احتمال انتقال را به صورت قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌دهیم و از طرفی امور مملکت را مختل نمی‌کنیم. هر کشوری باید بین احتمال انتقال بیماری و ارائه خدمات مورد نیاز جامعه تعادلی ایجاد کند و پیدا کردن این نقطه تعادل مهم است.
وی با بیان اینکه کمیته علمی با پیشنهاد پنج روز قرنطینه و پنج روز استفاده از دو ماسک و رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی این تعادل را لحاظ کرد، گفت: البته کمیته علمی این موضوع را عمدتاً برای کارکنان بهداشت و درمان توصیه کرد که بشدت به خدمات‌شان نیاز است تا افرادی که نیاز به دریافت خدمات دارند، محروم نشوند. با این حال به نظر می‌رسد که برای سایر مشاغل هم که جامعه به خدمات‌شان نیاز دارد، این تعادل باتوجه به جوانب مختلف مانند درصد افرادی که واکسن تزریق کرده‌اند، افرادی که باید واکسن تزریق کنند و... تصمیم منطقی به نظر می‌رسد.
یونسیان تأکید کرد: در عین حال اگر به افرادی که به نوع خفیف بیماری اُمیکرون مبتلا شدند و به عنوان مثال دو روز علامت داشته اند، بگویید ۱۴ روز در خانه بمان، منطقاً نمی‌پذیرد، اما اگر بگویید که پنج روز در خانه بمان که اتفاقاً در همان پنج روز شدت انتقال بیماری بالاتر باشد  و بعد کاهش پیدا کند، قبول می‌کند. طبیعتاً اگر فردی علامت شدید داشته باشد، این فرد در بیمارستان بستری شده و مدت بستری هم اضافه شده و مدت ایزولاسیونش طولانی‌تر است.