دو نفر از متهمان نهرخواری دستگیر شدند

هستی بختیاری/ گزارش «ایران» از پرونده نهرخواری در بهبهان به دستگیری دو کارمند ارشد سازمان ثبت اسناد و املاک و پلمب بایگانی شهرداری بهبهان منجر شد. «محمد داسمه» مشاور حقوقی کمیته محیط زیست، کشاورزی و منابع طبیعی مجمع ملی جوانان با اعلام این خبر به «ایران» می‌گوید: «بعد از دو گزارش روزنامه ایران از نهرخواری در بهبهان، دادستان عمومی و انقلاب بهبهان پرونده‌ای را در این خصوص تشکیل داد و بعد از ماه‌ها کار کارشناسی، استعلامات گوناگون و بررسی سوابق ثبتی از طریق نقشه‌های موجود از دهه‌های گذشته، دو نفر از کارمندان ارشد اداره ثبت اسناد و املاک بهبهان توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. داسمه همچنین از پلمب بایگانی شهرداری بهبهان توسط نیروهای امنیتی خبر داد و گفت:« شهرداری در ماجرای نهر‌خواری اقدام به تفکیک اراضی و صدور پروانه کرده بود.»به گفته داسمه، روند تعقیب و تحقیقات گسترده از پرونده نهرخواری در بهبهان ادامه دارد.آذرماه سال‌جاری بود که ایران از افرادی نوشت که بیش از۲۶ هزارمتر نهر (آبراهه) طبیعی را در بهبهان با نخاله‌های ساختمانی پر کرده، روی نخاله‌ها را خاک پاشیده و با مجوزهای قانونی پس از قطعه‌بندی در حال فروش آن به مردم هستند.
رضا افلاطونی، سرپرست معاونت حفاظت و امور اراضی سازمان جنگل‌ها، منابع طبیعی و آبخیزداری نیز در گفت‌و‌گو با «ایران» برای جلوگیری از تکرار وقوع سیل دروازه شیراز در بهبهان و خسارت جانی به اهالی، خواستار ورود دادستانی کل کشور به ماجرا شد.
سیل بهار ۱۳۹۸ شیراز نتیجه پر کردن مسیر سیلابی یک دره توسط شهرداری شیراز در ۱۵ سال پیش بود. شهرداری دره را با نخاله پر کرد و روی آن آسفالت کشید. سیل هم معطل اقدام شهرداری نماند، آسفالت را تخریب کرد و جان ۲۱ نفر از شهروندان و گردشگران شیراز را گرفت و ۱۱۹ نفر را هم مجروح کرد. بسیاری انتظار داشتند واقعه تلخ شیراز پایانی باشد بر کور کردن مسیل‌ها، آبراهه‌ها و نهرهای فصلی! اما آنچه در بهبهان در حال وقوع است، نشان می‌دهد که همچنان باید شاهد افزایش خسارت جانی و مالی ناشی از ساخت‌و‌سازها در بستر نهرها، رودخانه‌ها و مسیرهای سیلابی بود!افلاطونی افزود: «براساس اصل ۵۴ قانون اساسی، انهار طبیعی جزو انفال و از ثروت‌های عمومی در اختیار حکومت اسلامی است. حسب ماده یک قانون توزیع عادلانه آب، انهار طبیعی از مشترکات بوده که مسئولیت حفظ، نظارت و بهره‌برداری از آنها به دولت محول می‌شود. طبق تبصره ۳ ماده ۲ قانون توزیع عادلانه آب، ایجاد هر نوع اعیانی، حفاری و هرگونه تصرف در بستر انهار طبیعی و حریم قانونی آنها ممنوع است.» او پر کردن ۲۶ هزار و ۶۵۶ مترمربع از آبراهه طبیعی را برخلاف اصل ۵۴ قانون اساسی و ماده یک قانون توزیع عادلانه آب دانست و با استناد به مفاد بخشنامه سازمان ثبت اسناد و املاک کشور تأکید کرد: «در اراضی مجاور حریم انهار طبیعی باید میزان مساحت بستر و حریم انهار استعلام، سپس مقدار تعیین شده از مقدار ثبتی کسر شود و نسبت به باقی‌مانده ملک با رعایت مقررات، سند مالکیت با قید در مجاورت حریم صادر شود.»آن روز مهدی خواجه‌پور، مسئول آب منطقه‌ای بهبهان در گفت‌و‌گو با «ایران» از پر کردن آبراهه طبیعی دفاع و وزارت نیرو را موافق واگذاری نهر در شرق بهبهان اعلام کرد.او گفت: «این املاک سند تک‌برگ دارد و سند آن در سال ۹۲ صادر شده است. شهرداری هم از ما استعلام گرفت. ما به شهرداری اعلام کردیم که می‌تواند در کمیسیون ماده ۳ آیین‌نامه مربوط به بستر و حریم رودخانه‌ها، مسیل‌ها و نهرهای طبیعی (مصوبه هیأت‌وزیران در سال ۷۹) اعتراض کند.»خواجه‌پور، رأی صادر شده توسط این کمیسیون را رأی قطعی وزارت نیرو دانست وگفت: «صاحبان این آبراهه مدارک و مستنداتی به ما ارائه دادند که ما هم برای بررسی پرونده تشکیل جلسه دادیم. از اداره ثبت اسناد و املاک استعلام کردیم و این اداره به ما اعلام کرد که سند صحت دارد. سابقه سند ارائه شده نیز به سال ۱۳۳۲ برمی‌گردد.»
او در حالی با استناد به قانون آب و نحوه ملی شدن آن در ۲۷ تیر سال ۱۳۴۷ مالکیت این سند را مورد تأیید و احترام وزارت نیرو اعلام کرد که مدعی بود: «آبراهه‌ها تحت حفاظت وزارت نیرو نیستند.» او در پاسخ به این سؤال که سیل، ساکنانی که این زمین‌ها را می‌خرند و در آن خانه می‌سازند، تهدید نمی‌کند؟ گفت: «خیلی از نقاط خوزستان سیلابی است و در آنها ساخت‌وساز شده است.» نکته‌ای که خواجه‌پور به آن اشاره کرد همان مسأله‌ای است که باعث خسار‌ت‌بار شدن سیل خوزستان در سال 98 شد. خسارت بالای سیل خوزستان و لرستان بیش از هرچیزی ماحصل تخریب محیط‌ زیست و کور کردن مسیر طبیعی سیلاب است.
دشت خوزستان در حال حاضر یکی از کانون‌های بحرانی تولید ریزگرد است. با ساخته شدن سدها ورودی آب به دشت خوزستان مسدود شد. دشت‌های بی‌آب، خشک شدند، سپس دشت‌های خشک جولانگاه ساخت‌وساز شد. بسیاری سیل سال 98 را انتقام طبیعت از ساخت‌وسازهای غیراصولی و کور کردن مسیر سیلاب‌ها می‌دانند. هزاران هکتار زمین کشاورزی زیر آب رفت. نخلستان‌ها زیر سیلاب ماندند و از بین رفتند. خانه‌های بسیار غرق شد و خسارت شدید به جامعه ساکن در خوزستان وارد شد. آن سیلاب دقیقاً از نهرخواری و مسیل‌خواری جان گرفت. به‌گفته محمد داسمه، پرونده نهرخواری 26 هزارمتری بهبهان، تنها پرونده زمین‌خواری در بهبهان نیست.