دیگر خبری از رونالدو و باتیستوتا نیست

گروه ورزشی/ «او بهترین شماره 9 تاریخ است!» این جمله در زمان‌هایی به کار می‌رود که مهاجمانی مانند هری کین، رابرت لواندوفسکی یا هر مهاجم دیگری در آمادگی بالایی بسر می‌برند. مسأله مهم اما این است که شماره 9، یا مهاجم نوک تخصصی و گلزن دیگر واقعاً وجود ندارد. هر کشوری تفسیر خاص خود را از فوتبال دارد. انگلیسی‌ها ادعا می‌کنند که آن را اختراع کرده‌اند، هلندی‌ها آن را اصلاح کردند و برزیلی‌ها مردم را عاشق آن کردند. زمانی به نظر می‌رسید نسل جدید اسپانیا آن را فتح کرده است. وقتی به هرکدام از این قدرت‌ها نگاه کنید می‌توانید تفاوت بزرگی را در نحوه درک فوتبال دید، از کشوری به کشور دیگر و از قاره‌ای به قاره دیگر. انگلستان مترادف شده بود با یک سیستم سفت و سخت چهار-چهار-دو. ایتالیا ما را با دفاع مستحکم آشنا کرد که معمولاً توسط یک «لیبرو» پشتیبانی می‌شود - یک سوئیپر در اصطلاح مدرن تر. آلمانی‌ها ساختار را به فوتبال جهان هدیه دادند، دوباره با استفاده از لیبرو. هلندی‌ها به لطف یوهان کرویف همه ما را با توتال فوتبال آشنا و شیفته خود کرد. اما تا به حال به این فکر کرده اید که اعداد روی پیراهن یک فوتبالیست نشان دهنده چیست؟ هر کشوری آنها را چگونه تفسیر می‌کند و در بازی امروز چه جایگاهی دارند.
در ترکیب استاندارد چهار-چهار-دو انگلیس، هافبک‌های میانی شماره‌های پنج و شش و هافبک مرکزی چهار و هشت بودند که برخلاف دیدگاه بسیاری از کشورهای اروپایی دیگر در مورد شماره بازیکنان است، به‌عنوان مثال، شماره شش موقعیتی است که بیشتر با یک هافبک دفاعی مرتبط است. شماره 8 هافبک باکس به باکس است. انگلیس سال‌هاست که به دو هافبک متکی بوده است که به طور ویژه استیون جرارد و فرانک لمپارد را می‌توان نام برد.
در دهه 90، بازیکنانی مانند آلن شیرر، گابریل باتیستوتا و رونالدو نازاریو، که همگی شماره 9‌های مشهور دوران خود بودند در صدر لیست خرید باشگاه‌های بزرگ قرار داشتند. در واقع رکورد نقل و انتقالات در دهه 1990 به همین دلیل 9 بار شکسته شد. از این 9 انتقال، 6 مورد برای مهاجمان نوک بود. دو مورد از این انتقال‌ها بیشتر به‌عنوان مهاجم دوم شناخته می‌شدند، در حالی که یکی به‌عنوان وینگر شناخته می‌شد.البته این بدان معنا نیست که نقش شماره 9 در این دهه خلق شد. گلزنی از زمان آغاز به کار فوتبال وجود داشته و گلزنان، شناخته شده‌ترین نام‌های موجود در تاریخ فوتبال هستند. دهه 90 ارتباط نام‌های روی پیراهن‌ها با شماره‌های تعیین شده رایج شد. بنابراین بازیکنان بیشتر با اعداد خاص مرتبط بودند. اما آیا در سال 2022 همچنان مهاجمان را به‌عنوان شماره 9 نگاه می‌کنیم؟ در تیم‌های مدرنی مانند منچسترسیتی و لیورپول، در چند سال گذشته بارها همین موضوع با اشاره به «نداشتن شماره 9 مناسب» مطرح شده است. بله، می‌توان گفت دو تیم برتر اروپا به‌دلیل نداشتن یک مهاجم هدف، در رنج هستند! در واقع هر زمان که تیم‌هایی مثل لیورپول و منچسترسیتی نتیجه نمی‌گیرند بابت نداشتن مهاجم نوک از مربیان آنها انتقاد می‌شود.حتی مهاجمان نوک (یا شماره 9) بزرگ در فوتبال امروز، که بازیکنانی مانند هری کین و کریم بنزما هستند جزو سختکوش‌ترین و جنگنده‌ترین بازیکنان به شمار می‌روند. بنزما در رئال مادرید سال‌های زیادی را صرف هموار کردن مسیر برای درخشش کریستیانو رونالدو کرد. کاپیتان انگلیس هم استاد بازگشت به عقب و شروع حملات از پست شماره 10 یا هافبک میانی است. رابرت لواندوفسکی که به‌عنوان یکی از بهترین گلزنان تاریخ شناخته می‌شود، به‌دلیل کار خوب و عملکرد دفاعی خود مورد احترام است.فوتبال در حال دور شدن از مفهوم خود در مورد مهاجم نوک تخصصی است. حالا مهاجمان وظیفه دارند با جنگندگی در کار توپگیری شرکت کنند و در پاس دادن نیز مثل هافبکها همپای تیم خود باشند. دوران مهاجمان فانتزی مثل رونالدو نازاریو و صرفاً گلزن مثل الن شیرر و باتیستوتا تمام شده و فوتبال مدرن بازیکنان جنگنده و دونده را در همه پست‌ها طلب می‌کند.