امیدی که تبدیل به یأس شد

حامد جیرودی
روزنامه‌نگار
«امید» آخرین احساسی است که معمولاً در انسان‌ها از بین می‌رود. حسی که در فوتبال تا لحظه آخر که داور سوت پایان را به صدا در می‌آورد، در دل هواداران وجود دارد که تیم مورد علاقه‌شان به نتیجه دلخواه دست پیدا کند اما آنهایی که تماشاگر سکوهای ورزشگاه آزادی در بازی پرسپولیس و آلومینیوم بودند، می‌دیدند هوادارانی که بعد از مدت‌ها به استادیوم آمده بودند، چگونه و قبل از پایان 90 دقیقه در حال ترک آن هستند و این حسی جز ناامیدی را در بیننده القا نمی‌کرد. آنها در حالی مسیر درهای خروج را در پیش گرفته بودند که به پرسپولیس در گذشته تا لحظه آخر می‌شد امید گلزنی داشت اما بازی یکشنبه شب بخصوص در نیمه دوم اصلاً آن چیزی نبود که علاقه‌مندان به فوتبال از قهرمان سال‌های اخیر ایران در ذهن داشتند. پرسپولیس در بازی مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی، مقابل تیمی قرار گرفته بود که بجز چند بازیکن مانند میثم مجیدی، اسماعیل شریفات، حسین پورحمیدی و میلاد فخرالدینی، بازیکنان چندان شناخته‌شده‌ای نداشت. حریف سرخ‌ها، لیورپول یا سیتی نبود که در بازی تقریباً همزمان مقابل هم قرار گرفته بودند. میهمان آزادی، تیمی بود که دومین فصل حضورش در لیگ برتر را سپری می‌کند و پس از سپری کردن دوران افتی طولانی، سومین بازی‌اش تحت هدایت سید مهدی رحمتی را سپری می‌کرد اما آلومینیوم تیمی بود با انگیزه و تلاشگر که یک سر و گردن بهتر از میزبان نام آشنای خود نشان داد. در یک‌سو، رحمتی با سابقه حدوداً 2 ساله در مربیگری و در سوی دیگر یحیی گل محمدی با 13 سال سابقه کار در تیم‌های مختلف، کسب 2 قهرمانی لیگ با پرسپولیس و رساندن این تیم به فینال لیگ قهرمانان آسیا اما در زمین مسابقه تفاوت‌ها آشکار بود. پرسپولیس غیر از 10 دقیقه اول بازی که هجومی بازی کرد و به گل رسید و چند فرصتش را هم پورحمیدی مهار کرد، در بقیه دقایق بازی حرفی برای گفتن نداشت و در بحث دفاعی هر توپی که روی دروازه این تیم آمد، تبدیل به موقعیت شد. پرسپولیس مقابل تماشاگرانش، 3 بار دروازه‌اش باز شد و یک پنالتی هم داد که احمد گوهری آن را مهار کرد. گل‌هایی که یکی از مسببان اصلی‌اش وحدت هنانوف بود که با تصمیم گل‌محمدی در ترکیب اصلی قرار گرفته بود ولی از یک پاس ساده عاجز بود. بازیکنی که به همراه منوچهر صفروف به پرسپولیس آمد اما صفروف که در 90 درصد اوقات نیمکت نشین است و هنانوف هم که با نمایشی اسفناک در این بازی و دیدارهای قبلی همه را به این سؤال واداشته که چرا این 2 تاجیکی همزمان با هم خریده شدند؟ بازیکنانی که زمانی که نمی‌توانستند بازی کنند، هر روز از زبان یحیی شنیده می‌شد که چرا مجوز بازی آنها داده نمی‌شود! سرمربی سرخ‌ها در آستانه پایان لیگ، هنوز ترکیب خط دفاعش را نمی‌شناسد و وقتی مثل بازی با آلومینیوم فرشاد فرجی مصدوم می‌شود، باز هم به سید جلال حسینی که هم پست فرجی است بازی نمی‌دهد. سؤال بسیاری از علاقه‌مندان به فوتبال این بود که کاپیتان پرسپولیس حتی برای جایگزین هم مناسب نیست که به میدان برود و این فضا، 10 سال پیش و زمانی را در اذهان یادآور می‌کند که یحیی در فینال جام حذفی به مهدی مهدوی‌کیا کاپیتان تیمش بازی نداد و او با چشمانی اشکبار شاهد باخت تیمش برابر سپاهان و خداحافظی از فوتبال بود. حالا تاریخ دوباره برای سرخ‌ها تکرار شده و امیدی که برای‌شان تبدیل به نا‌امیدی شده است. امیدی که یحیی با تصمیماتش آن را به یأس بدل کرد.