پالس مثبت نخست‌وزیر جدید به تهران

گروه سیاسی/ محمد شهباز شریف، نخست وزیر جدید پاکستان در پیام صمیمانه خود به سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور کشورمان ابراز امیدواری کرد که تهران و اسلام آباد در کنار یکدیگر در مسیر گسترش روابط نزدیک ۲ کشور همسایه گام بردارند. شهباز شریف همچنین از آیت‌الله رئیسی رئیس جمهور ایران برای انجام سفر رسمی به پاکستان دعوت کرد. این پاسخی به پیام تبریک هفته گذشته رئیس جمهور کشورمان بود که خواستار افزایش سطح همکاری‌های دو کشور در زمینه‌های مختلف شده بود.
محمد شهباز شریف هفته گذشته با کسب ۱۷۴ رأی موافق از میان ۳۴۲ رأی در مجلس، بیست و سومین نخست وزیر پاکستان شد. او پس از انتخابش به سمت نخست وزیری در سخنانی بر عزم محکم دولت آتی این کشور برای تحکیم سیاست خارجی تأکید کرد و روابط با جمهوری اسلامی ایران را مهم و برادرانه دانست : «ما از تقویت روابط دوجانبه تجاری پاکستان با ایران حمایت می‌کنیم.»
حسن همجواری ایران و پاکستان
شهباز شریف، ۷۰ ​​ساله، برادر کوچک‌تر نواز شریف، نخست وزیر اسبق پاکستان است که از او به عنوان دوست قدیم چین و هند یاد می‌‌کنند. تأکید او بر توسعه مناسبات منطقه‌ای بویژه با ایران در حالی است که روابط بیش از هفت دهه‌ای تهران و اسلام آباد همواره پر از فراز و نشیب بوده و دوری و نزدیکی دو کشور بی تأثیر از وضعیت منطقه و جهان باقی نمانده است. پاکستان زیر سایه بهره‌مندی از موقعیت ژئوپولیتیکی خاص خود و همچنین همسایگی با چهار کشور مهم ایران، هند، افغانستان و چین از جایگاه بسیار مناسبی در منطقه بهره‌مند است. این در حالی است که  از زمان روی کار آمدن حزب تحریک انصاف در پاکستان در سال 2018 به رهبری عمران‌خان و عارف علوی، سیاست نگاه به چین و روسیه در این کشور افزایش یافت به گونه‌ای که یکی از محور‌های اصلی طرح اقتصادی بزرگ، یک کمربند- یک جاده چین، از پاکستان و بخصوص بندر گوادر این کشور عبور می‌کند. مرزهای مشترک طولانی میان ایران و پاکستان در کنار وجود اشتراکات تاریخی، فرهنگی و مذهبی، عزم استوار دولت و مردم دو کشور برای افزایش تعاملات و همکاری با یکدیگر، حس اخوت و برادری میان دو ملت، اشتراک در منافع و مصالح اقتصادی و امنیتی، در کنار دیگر زمینه‌های مشترک سبب شده رابطه تهران و اسلام آباد در فرازهای تاریخی خود کمتر تحت تأثیر روندهای سیاسی قرار گیرد. همین امر به سدی برای حضور پاکستان در ائتلاف‌های ضد ایرانی تبدیل شده و اختلافات پراکنده مرزی را نیز با تأسی به عقلانیت و حسن‌نیت دولتمردان دو کشور حل و فصل کرده است.
ادامه روند تقویت مناسبات
اینچنین است که مقامات پاکستان بارها به فراخور تحولات پیش آمده بر تقویت هرچه بیشتر رابطه دوجانبه تأکید کرده‌اند. رئیس جمهور کشورمان سال گذشته در دیدار با «عمران‌خان»، نخست وزیر پیشین پاکستان در حاشیه اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای در پایتخت تاجیکستان با اشاره به ظرفیت‌های مغفول مانده در دو کشور بر عزم جمهوری اسلامی ایران جهت ارتقای روابط و همکاری‌های منطقه‌ای بویژه با پاکستان تأکید کرده بود. تسهیل تجارت ترانزیت و بهره‌برداری از طرح‌های ارتباطی در منطقه مانند قطار باری اکو یکی از ظرفیت‌های بالقوه ایران و پاکستان در جهت توسعه همکاری‌های منطقه‌ای به شمار می‌‌آید. استقبال ایران از طرح راهروی مشترک اقتصادی پاکستان و چین موسوم به طرح «سی‌پک» و نگاه مثبت پاکستانی‌ها به برنامه جامع همکاری ۲۵ ساله ایران و چین نیز زمینه‌ساز همکاری‌های دو کشور همسایه برای تعاملات منطقه‌ای خواهد بود. افزون بر این، عضویت ایران و پاکستان در سازمان اقتصادی اکو، عضویت در سازمان همکاری کشورهای اسلامی و عضویت در سازمان اقتصادی، امنیتی و سیاسی شانگهای بخشی از محورهای مشترک دو کشور در روند افزایش رابطه در عرصه‌های مختلف همکاری به شمار می‌‌آید. به نظر می‌‌رسد تأکید شهباز شریف بر تقویت روابط دوجانبه تجاری پاکستان با ایران متناظر با چنین پیشینه‌ای در مناسبات ایران و پاکستان صورت گرفته است و انتظار می‌‌رود دولت او در این زمینه گام‌های بلندی بردارد.
نگرانی مشترک درباره امنیت
افزایش تهدیدات امنیتى و بروز ناامنی در مرزهای مشترک ایران و پاکستان همواره یکی از مهم ترین چالش‌ها و نگرانی‌های امنیتی میان تهران و اسلام آباد بوده است. قاچاق انسان، کالا و سوخت در کنار فعالیت‌های گروه‌های تروریستی از جمله چالش‌هایی بوده که دو کشور از منظر امنیتی با آنها دست و پنجه نرم می‌‌کنند. چه آنکه رشد افراط‌‌‌ گرایی در منطقه و تقویت حضور گروه تروریستی داعش در منطقه از سوی کشورهای حامی بیش از پیش امنیت ملی پاکستان را با مخاطره روبه‌رو ساخته است. به همین دلیل رویکرد ایران و پاکستان برای همکاری امنیتی و اطلاعاتی با هدف تأمین امنیت و ثبات و پایداری در مرزهای مشترک و کل منطقه که مانع از توسعه تروریسم شود، ضرورتی اجتناب ناپذیر برای هر دو کشور به حساب می‌‌آید. موضوعی که بی تردید تابعی از تقویت اراده طرفین برای تقویت همکاری‌های امنیتی خواهد بود.