چه کسی لبنانی‌های دلسرد را امیدوار می‌کند؟

مترجم: وصال روحانی / انتخابات جدید لبنان در شرایطی سخت برگزار می‌شود. «حزب‌الله» لبنان که طرفداران بسیاری دارد، بعد از فرو رفتن یکی از رقبای اصلی‌اش در دل یک بحران تازه از بخت قابل توجهی برای در دست گرفتن حکومت برخوردار شده اما هر نهادی که برنده این انتخابات شود، باید در پی راضی کردن مردمی باشد که ناملایمات سیاسی و مشکلات معیشتی آثار منفی آشکاری بر زندگی‌شان گذاشته است. عبدالله الرحمان که یک مجسمه‌ساز و در عین حال فعال سیاسی است، می‌گوید: «نمی‌دانم به چه کسانی رأی بدهم زیرا مشخص نیست که سمت و سوی کاندیداها دقیقاً چیست؟» کناره‌گیری غیرمنتظره سعد حریری از اریکه قدرت، سبب‌ساز شرایط مبهم فعلی لبنان و برگزاری انتخابات جدید این کشور شده و چون آرامش و ثبات معمولاً جایی در صحنه سیاست لبنان ندارد، مردم نمی‌دانند با این انتخابات چگونه برخورد کنند. رامی حاروق که در شمال شهر طرابلس زندگی می‌کند و یک کارگر 39 ساله است، می‌گوید: «سیاستمداران زیادی در لبنان طی دو دهه اخیر به قدرت رسیده‌اند اما واقعیت امر این است که آنها کمتر به فکر ما بوده و چندان به ارتقای سطح زندگی مردم نیندیشیده‌اند.»
با این حال خیلی‌ها معتقدند که روی کار آمدن حزب‌الله می‌تواند از مشکلاتی بکاهد که مردم را از معادلات سیاسی گریزان کرده و «در»های آشتی آنان با انتخابات و کمپین‌های سیاسی را بسته است. ابراهیم الجوهری تحلیلگر سیاسی که در دوره حکومت سعد حریری با وی حشر و نشر داشت، می‌گوید: «حزب‌الله به خاطر تصویر خوبی که از خود در اذهان مردم لبنان و بویژه مسلمانان ایجاد کرده، همین حالا حدود دوسوم اعضای پارلمان جدیدی را که شکل می‌گیرد، در مشت خود دارد و شاید تنها راه بازگشت کشور به شرایط عادی، رویکرد به همین جنبش مردمی باشد.»
بازنده اصلی به قدرت رسیدن احتمالی حزب‌الله، رژیم صهیونیستی خواهد بود که همواره دشمن ملت لبنان بوده و انواع ظلم‌ها را در نوار غزه و کرانه غربی مرتکب شده و نسل‌کشی‌ها و شهرک‌سازی‌های غیرقانونی‌اش از حد بیان و وصف گذشته است. طبیعی است که شرکای آشکار و پنهان رژیم تل‌آویو و بخصوص دولت ریاض هم از روی کار آمدن سیدحسن نصرالله و همراهانش در بیروت استقبال نکنند. آنها می‌دانند دامنه نفوذ و گستره عمل حزب‌الله به قدری زیاد است که اگر نخواهند در سیاست‌های گستاخانه خود تجدید نظر کنند، جواب‌هایی دندان‌شکن‌تر از همیشه خواهند گرفت. سران حزب‌الله تأکید کرده‌اند که قصد اعمال تغییراتی اساسی را در پارلمان لبنان ندارند اما به نظر می‌رسد، احزاب مسیحی که رقبای اصلی حزب‌الله در سال‌های اخیر بوده‌اند، بر اثر فرایند مذکور کم و بیش حاشیه‌نشین شوند و کرسی‌های بیشتری را به همراهان سیدحسن نصرالله واگذار کنند. با این حال مشکلات معیشتی مردم لبنان و دوری هیأت حاکمه این کشور از شروط و مقررات نهادهای ارشد بین‌المللی از جمله سازمان ملل و صندوق بین‌المللی پول به حد و اندازه‌ای است که اگر برندگان انتخابات پیش رو ابتدا به همین مباحث اجتماعی و معیشتی ورود نکنند و جدل‌های سیاسی را شدت بخشند، ناامیدی و درماندگی مردم به اوج خواهد رسید. لبنان کشوری است که از اواخر دهه 1960 به بعد روی آرامش به خود ندیده و با وجود مساعی هر دو «طرف» مسیحی و مسلمان برای تنش‌زدایی و رسیدن به یک ائتلاف سیاسی، هرگز به چنین فرایندی دست نیافته است. برخی کارشناسان سیاسی معتقدند هنوز عمر سیاسی قابل توجهی برای سعد حریری که خاندانش سال‌ها به انحای مختلف بر لبنان حکم رانده‌اند، وجود داشت و کناره‌گیری او در اوایل زمستان سال پیش نوعی خلأ قدرت را در بیروت ایجاد کرده است. با این حال ترور رفیق حریری نخست‌وزیر پیشین لبنان که در سال 2005 اتفاق افتاد و استمرار ناملایمات سیاسی در دوره سعد حریری نشان داد، مردم لبنان به طرز فکرهای تازه و نقشه راه‌های جدیدی برای زندگی محتاجند و آرزوی آنها این است که اگر حزب‌الله برنده انتخابات بعدی باشد، ابتدا وحدت و آرامش را به صحنه متزلزل سیاست لبنان بازگرداند و سپس با جذب برخی نیروهای مخالف به کابینه وارد کارهای اجرایی اضطراری‌ای شود که برای رهایی مردم از کابوس‌های اقتصادی الزامی است. «کمال فغالی» تحلیلگر مسائل انتخاباتی لبنان می‌گوید: در بخش‌هایی از بیروت و بخصوص مناطق مسیحی‌نشین حداقل 30 درصد از مردمی که در انتخابات سال 2018 شرکت داشتند، قصد دوری جستن از انتخابات جدید را دارند. هر حزبی که پیروز انتخابات باشد، ابتدا باید این نیروهای دلسرد شده را امیدوار کند و به صحنه سیاست و اجتماع برگرداند زیرا پیروزی اصلی در چنین عرصه‌ای است و نه فقط در کسب آرایی بیشتر.
منبع: Middle East Eye