هنرمند واقعی انقلاب

محمد میرزمانی
آهنگساز و موسیقیدان
مرحوم آقای نادر طالب‌زاده شخصیتی منحصر به فرد داشت، درواقع مجموعه ویژگی‌های خاصی در منش و رفتار ایشان بود که از دیدگاه من در کمتر افرادی می‌‌توان جست. نکته نخست اینکه به معنای واقعی هنرمند بود؛ هنرمندی صاحبنام. آقای طالب‌زاده سال‌های بسیاری از عمرش را در زمینه فیلمسازی و کارگردانی فعالیت کرد و در این زمینه تحصیلات و دانش بسیاری کسب کرده بود.
نکته دیگر اعتقاد و ایمان او و وفاداری‌اش به آرمان‌های انقلاب اسلامی بود. در واقع  باتوجه به مشکلات و مسائلی که طی این سال‌ها کم و بیش شاهد بودیم، حضور، تعهد و اعتقاد چنین افرادی، بسیار ارزشمند و شاید کم نظیر باشد. نکته سوم اشراف و آگاهی‌اش بر اتفاقات تاریخی، بویژه تاریخ اسلام و همچنین وقایع جهانی و اتفاقات روز دنیا بود. نکته بعدی تفکر و اندیشه او بود که بسیار مهم است که ماحصل آن تولیدات ارزشمندی همچون پروژه بشارت منجی یا کنفرانس افق نو یا جشنواره عمار و همچنین مجموعه برنامه‌هایی چون  «راز» یا دیگر برنامه‌های تلویزیونی است  که از ایشان شاهد بودیم که بیانگر اندیشه و دیدگاه خاص او بود. ویژگی دیگر اینکه آقای نادر طالب‌زاده به معنای واقعی یک هنرمند انقلابی بود و در سنگر انقلاب، حوزه فرهنگ و هنر ثابت‌قدم بود. نکته بعدی دیدگاه فرامرزی او بود. یعنی تنها به مشکلات و مسائل کشور خودش نمی‌اندیشید. او ضمن خدمت عاشقانه به کشورش در دوران هشت سال دفاع مقدس و در جبهه‌های جنگ، به مسائل و مشکلات دیگر کشورها مانند بوسنی، لبنان، سوریه و... هم می‌‌اندیشید و این نکته بسیار مهمی است و با توجه به  تمامی بی مهری‌هایی که به ایشان شد، اما در رسیدن به  اهدافش مصمم بود و برای دست یافتن به آرمان‌هایی که در نظر داشت لحظه‌ای درنگ نکرد و مصرانه پیگیر آنها بود و البته در راه و روشش نیز استوار بود و هیچ گاه ندیدم بیراهه بروند و به سینمای تجاری کشیده نشد و دیگر اینکه دیدگاه اقتصادی و رویکرد مادی نداشت و همیشه به راه و روشی که در حوزه انقلابی انتخاب کرده بود، وفادار ماند و هدفش را دنبال کرد.  نکته بعدی صبوری و شکیبایی او در مواجهه با مشکلات بود و این  دیدگاه موجب شد به اهدافی که برنامه‌ریزی کرده بود، دست یابد. اما نکته مهم و شاخص ایشان توجه به جوانان بود. آقای طالب‌زاده  پای صحبت و درد دل جوانان می‌‌نشست و کارهای آنها را با سعه صدر تماشا می‌‌کرد و این موضوع مهمی است که نباید فراموش شود و درآخر اینکه با تمام رنجوری و بیماری که داشت، تا آخرین لحظات پیگیر امور بود و هیچ گاه جبهه فرهنگ و انقلاب اسلامی را ترک نکرد.
هجرت ایشان ضایعه بزرگی در حوزه فرهنگ و هنر ایران بود و از دیدگاه من، افرادی اینچنین، جایگزینی نخواهند داشت. اما این انتقاد هم بر خود ما وارد است که چرا در زمان حیات چنین عزیزانی توجه جدی و شایسته به آنها نمی‌شود و حتی اگر لازم باشد حمایت‌هایی هم صورت بگیرد. اما متأسفانه زمانی به این موضوع می‌‌اندیشیم که کار از کار گذشته و چنین گوهرانی را از دست داده‌ایم.