امریکا چگونه مرگ را به سراسر جهان صادر می کند؟

آزاد عیسی
روزنامه‌نگار
با افزایش درخواست‌های عمومی برای مبارزه با لابی اسلحه، راه‌هایی که ایالات متحده از طریق آن خشونت را به جاهای دیگر صادر می‌کند هم باید شناسایی و با آنها مقابله شود. در حال حاضر علت انجام کشتار توسط مرد مسلح 18 ساله‌ای که 19 کودک و دو بزرگسال را در تیراندازی دسته جمعی در یک مدرسه ابتدایی در جنوب تگزاس کشت، مشخص نیست و حتی اگر وسایل شخصی، دستگاه‌ها و تاریخچه رسانه‌های اجتماعی او هم بررسی شود، احتمالاً هرگز مشخص نخواهد شد چه چیزی او را به انجام این قتل عام سوق داده است. تنها چیزی که فعلاً مشخص است آن است که قتل عام روز سه‌شنبه احتمالاً به عنوان دومین تیراندازی مرگبار در مدارس در تاریخ امریکا (پس از سندی هوک در سال 2012) ثبت خواهد شد.

این بار، یک مرد مسلح به تفنگ دستی و یک تفنگ نیمه اتوماتیک، وارد دبستان راب در یووالد تگزاس ایالات متحده امریکا شد و 21 قربانی را سلاخی کرد. این حادثه چنان وحشتناک بود و او چنان ویرانی عظیمی ایجاد کرد که برخی قربانیان قابل شناسایی نبودند. به همین خاطر مقامات مجبور شدند برای کمک به شناسایی کودکان از والدین نمونه DNA بخواهند. در ایالات متحده، خانواده‌ها با این اتفاق کاملاً آشنا هستند، نه به این معنا که آن را پذیرفته‌اند یا با آن کنار آمده‌اند. پس از این حادثه در سرتاسر ایالات متحده، والدین بسرعت با بچه‌های کوچک‌شان تماس گرفتند و با اضطراب و دلهره جویای حال‌شان بودند.
 اقتصاد سیاسی تسلیحاتی
همین چند روز پیش بود که در نیویورک یک طرفدار برتری نژاد سفید که هویت خود را معرفی کرده بود، وارد یک سوپرمارکت شد و 10 سیاه‌پوست را کشت. یک روز بعد در کالیفرنیا با ورود یک فرد مسلح به کلیسای مورد استفاده امریکایی‌های تایوانی و انجام تیراندازی، یک نفر کشته و تعدادی زخمی شدند. ماه گذشته هم مردی در اوایل 60 سالگی در متروی نیویورک تیراندازی کرد و 23 نفر مجروح شدند. امریکایی‌ها دیگر به این نتیجه رسیده‌اند هر بار که فرزندان‌شان به مدرسه یا به مرکز خرید، کلیسا یا کنیسه محلی می‌‌روند، با زندگی خود بازی می‌‌کنند. با وجود این آنها به این نتیجه هم رسیده‌اند که کار چندانی از دست‌شان برنمی‌آید. حدود چهار سال پیش، یک مرد مسلح وارد دبیرستان مارجوری استونمن داگلاس در حومه‌ای مرفه در فلوریدا شد و 17 دانش آموز را به قتل رساند. با وجود آنکه بحث در مورد خشونت با اسلحه در امریکا همچنان یکی از بزرگترین و چالش برانگیزترین مسائل این کشور است، اما یک موضوع در تمام این بحث‌ها مورد توجه قرار نمی‌گیرد و آن اقتصاد سیاسی صنعت تسلیحات در این کشور است.این تیراندازی‌ها و فجایعی که به بار آوردند، جوانان امریکایی را بسیج کرد؛ بیش از یک میلیون نفر در چند صد راهپیمایی در سراسر کشور به خیابان‌ها آمدند و خواستار کنترل اسلحه شدند. اقدامات عمومی مورد حمایت شرکت‌ها و سیاستمداران قرار گرفت. افراد مشهوری مانند اپرا وینفری، جورج کلونی و استیون اسپیلبرگ با اهدای صدها هزار دلار به این تظاهرات از آن و مطالبه معترضان حمایت کردند و دیری نگذشت که یک کارناوال بزرگ به راه افتاد. نیویورکر در این باره نوشت که «راهپیمایی برای زندگی ما» (MFOL)  اعتراضی گسترده علیه خشونت شدید بود که با ترکیبی از احساسات، پشتیبانی چهره‌ها و همکاری شرکت‌ها و بهره‌گیری از امتیاز اجتماعی-اقتصادی که به برخی صداها اجازه می‌‌دهد بلندتر از دیگران شنیده شوند، صورت گرفت. با وجود نیت خوب اغلب کسانی که از این تظاهرات حمایت کردند، جذب آنها در جریان اصلی امریکا تلاشی برای کالایی کردن پیام آنها بود. همچنین نماد جنبشی بود که مشروعیت خود را از طریق نزدیکی به قدرت و نفوذ به دست آورده بود. جنبش MFOL اعلام کرد که باید در قوانین مرتبط با اسلحه تغییرات متعددی صورت گیرد؛ از جمله ممنوعیت سلاح‌های نیمه خودکار، اجرای بررسی پیشینه جهانی و نظارت بر فروش اسلحه، انتقال سن قانونی برای خرید اسلحه به 21 سال و فروش دست دوم آن. این جنبش در سال 2021 چندین عنصر مهم را به برنامه سیاست خود اضافه کرد؛ از جمله حمایت جدی تر خشونت پلیس مورد تأیید دولت در تلاش برای تبدیل شدن به یک جنبش مؤثر.
 تناقضات آشکار
دولت امریکا بیش از هر کشور دیگری برای تسلیحات پول خرج می‌‌کند. این کشور در سال 2021 حدود 801 میلیارد دلار یا 3.5 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را هزینه کرد. الکساندرا مارکشتاینر، محقق مؤسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم (SIPRI) در بیانیه‌ای مطبوعاتی در ماه گذشته گفت که افزایش هزینه‌های تحقیق و توسعه طی دهه 2021-2012 نشان می‌دهد که ایالات متحده بیشتر بر فناوری‌های نسل بعدی تمرکز کرده است. دولت امریکا بارها بر لزوم حفظ برتری فناوری ارتش امریکا نسبت به رقبای استراتژیک تأکید کرده است. سیپری بارها نشان داده  واشنگتن نه تنها بزرگترین تأمین کننده تسلیحات است، بلکه بزرگترین صادرکننده تسلیحات در جهان نیز هست. ایالات متحده بین سال‌های 2017 تا 2021 مسئول 39 درصد از کل ارسال تسلیحات به سراسر جهان بود. این رقم دو برابر بیشتر از روسیه و نزدیک به 10 برابر چین است و این تسلیحات به حدود 103 کشور راه پیدا می‌‌کنند که بسیاری از آنها توسط رژیم‌های فاسد، سرکوبگر یا جنایتکاران جنگی رهبری می‌‌شوند. به عبارت دیگر، با افزایش ناامیدی و فشار بر سیاستمداران برای ایجاد تغییرات معنادار در قوانین اسلحه امریکا، تأسیسات نظامی-صنعتی امریکا به گسترش خود در خارج از کشور ادامه می‌‌دهند.اگرچه مردم خواستار مبارزه با لابی اسلحه هستند، اما هیچ بحثی در مورد راه‌هایی که امریکا از طریق آن خشونت را به جاهای دیگر صادر می‌‌کند وجود ندارد. در عوض، تقریباً همیشه بحث بین سیاستمداران جزمی و بنیادگرا به گونه‌ای انجام می‌‌شود که جیب لابی اسلحه را پرتر می‌‌کند. عجیب است که هیچ کدام از این حملات به مدارس، کلیساها، مراکز خرید یا فروشگاه‌های بزرگ باعث نشده که فعالان ضد اسلحه آشکارا نظامی‌گری امریکا را زیر سؤال ببرند.امریکا همان جامعه‌ای است که سربازانش می‌‌توانند غیرنظامیان و کودکان را به «اشتباه» بکشند، کمپ‌های شکنجه راه‌اندازی کنند و کمپین‌های پهپادی مخفی راه بیندازند برای حمله به اهدافی که گفته می‌‌شود «حفاظت از منافع امریکا» را به خطر انداخته‌اند؛ اما زمانی که علیه خودشان این گونه رفتارها صورت می‌‌گیرد، آن را محکوم می‌‌کنند. خنده‌دار است که جامعه امریکا در حالی خواستار کنترل اسلحه است که ارتش این کشور از طریق 750 پایگاه نظامی خود  در 80 کشور در سراسر جهان در امور داخلی سایر کشورها مداخله می‌‌کند.
در پنج ماه اول سال 2022 گزارش شده که بیش از 200 تیراندازی جمعی از جمله 27 تیراندازی در مدارس در ایالات متحده رخ داده است.
در کنار صادرات رسمی تسلیحات امریکایی از سوی دولت این کشور به سایر کشورها، شبکه‌های گسترده قاچاق سلاح‌های گرم امریکایی به سایر کشورها هر ساله جنایات متعددی را به بار می‌‌آورند. یک نمونه از این موارد مربوط به دولت انگلیس است که هم مردم این کشور و هم دولتمردان آن از روند رو به رشد استفاده از سلاح‌های امریکایی در خیابان‌ها ابراز نگرانی کرده و نسبت به آن معترضند؛ موضوعی که به مرور زمان دامنه گستردگی آن بیشتر شده است. بر اساس آمارهای اعلام شده در انگلیس، جنایات خشونت آمیز مانند قتل و چاقوکشی بشدت افزایش یافته است. بخش قابل توجهی از سلاح‌های گرم غیرقانونی در انگلیس از اروپا و امریکا می‌‌آیند و کارشناسان می‌‌گویند تعداد سلاح‌هایی که توسط پلیس کشف نمی‌شود، احتمالاً بسیار بیشتر است. پلیس انگلیس منبع اسلحه‌های امریکایی قاچاق شده به این کشور را نمایشگاه‌های اسلحه در ایالت‌هایی مانند فلوریدا عنوان کرده است. بازرسان همچنین بخش زیادی از تسلیحات امریکایی را در کشتی‌های قاچاق ردیابی کرده‌اند. هیچ کشور دیگری در جهان جز ایالات متحده منبع چنین فجایعی نیست و نمی‌تواند آنها را تحمل کند. تکرار و گستردگی جغرافیایی خشونت به قدری غیرقابل پیش‌بینی و غم انگیز بوده است که خانواده‌ها واقعاً از آنچه روز بعد برای عزیزانشان اتفاق خواهد افتاد، بشدت می‌‌ترسند؛ این ترس بویژه در میان خانواده‌هایی که به گروه‌های اقلیت تعلق دارند، بیشتر است. مدارس به تله مرگ تبدیل شده‌اند و با رشد فزاینده قطبی شدن کشور و افزایش نابرابری‌های ناشی از همه گیری کرونا، بیماری‌های روانی و تئوری‌های توطئه نژادپرستانه، دسترسی آسان به اسلحه را در امریکا خطرناک می‌‌کند اما حل این اپیدمی به چیزی بیش از اجرای کنترل اسلحه نیاز دارد. حل چنین مشکلی مستلزم حسابرسی جهانی به پروژه امریکایی است؛ پروژه‌ای که خشونت را به نام ساختن یک میهن و بعداً یک امپراطوری نهادینه کرده است.