توجه و تمرکز با هنر عکاسی قدیم

شهره طاعتی
مددکار اجتماعی
عکس‌ها همیشه در ثبت خاطرات و حال و هوای لحظات نقش‌های مهمی را ایفا کرده‌اند به همین خاطر است که عکاسان را در دوران چندان قدیم قبل از حضور و بروز دوربین‌های همراه همیشه جزء افراد هنرمند زندگیمان می‌دانستیم. به‌واقع عکاسی کردن دارای فنون و مهارت‌های تخصصی است ولی برای مردم ثبت لحظات که بیشتر لحظه‌های خوب و خوش خود را ضبط و نگهداری می‌کردند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است. اگر عکاسی دهه‌های ۵۰ و ۶۰ را مورد توجه قرار دهیم می‌بینیم که فرایندی بس جالب و هنرمندانه داشته که در آن رفتار‌هایی مانند همدلی، همراهی، صمیمیت، خوشی و غیره ایجاد می‌گردید.
سؤال این است که چگونه این اتفاق رقم می‌خورد؟ توضیح می‌دهیم.
به طور مثال در سال‌های دور که نه همین ده بیست سال پیش حتی چند سالی از دهه ۷۰ هر لحظه و هر زمان از خود و اطرافیان و طبیعت عکس نمی‌گرفتیم بلکه برای ثبت لحظاتمان یک میهمانی یا گردش در طبیعت ترتیب می‌دادیم و در این میهمانی‌ها دوستان و اقوام دور هم جمع می‌شدند و ساعت‌ها در کنار هم به صحبت، گفت و شنود و خاطرات می‌نشستند. در خلال این دورهمی‌ها از احوالات هم باخبر می‌شدند و اگر کسی گرفتاری یا ناراحتی داشت همگی سعی بر برطرف کردن آن داشتند ؛ با کمک یکدیگر غذا مهیا می‌کردند و اوقات خوشی را در کنار هم می‌گذراندند اگر در طبیعت قراری می‌گذاشتند همان انرژی موجود در گروه شاد و صمیمیت و همدلی شان علاوه‌بر خود به طبیعت نیز منتقل می‌شد در تمام طول این میهمانی‌ها و گردش‌ها دوربین عکاسی و فرد عکاس به ثبت لحظات و طبیعت خانواده صمیمیت و..... می‌پرداختند. عکاسی در آن دوران‌ اثرات مثبت دیگری نیز داشت که خوب دیدن و افزایش تمرکز را می‌توان از آن دسته شمرد. در آن زمان‌ها دقت در عکاسی بسیار حائزاهمیت بود و این خود نشان از هنرمندانه بودن این مدل ثبت خاطرات دارد زیرا دوربین‌های قدیمی با فیلم‌های نگاتیو عکاسی می‌کردند وچون تعداد نگاتیوها محدود بود به همین خاطر فرد عکاس و افراد داخل عکس سعی می‌کردند به طریقی موقعیت و چهره را برای ثبت آن لحظه انتخاب کنند که نیاز به تکرار چندین باره عکس نداشته باشند، این دقت در انتخاب هم روی تمرکز آنها کار می‌کرد و هم توجه و دیده شدن جزئیات را در افراد افزایش می‌داد چیزی که در حال حاضر و از زمان ورود دوربین‌های مجازی و همراه بسیار کمرنگ شده است زیرا بدون محدودیت و صرف هزینه می‌توانند با کمترین دقت و عدم تمرکز کافی عکس‌های بسیاری بگیرند و در صورت دوست نداشتن آنها یا نبود فضای مناسب در عکس، آنها را حذف کنند. این براحتی حذف کردن‌ها باعث پایین آمدن توجه و تمرکز و همچنین ناچیز انگاری و عادی انگاری هنری به این عظمت و زیبایی در نزد عموم شده است.