به ایمنی اماکن فرهنگی - هنری حساس باشیم

رضا امینی
فعال فرهنگی
در فهرست غیررسمی که اخیراً در خصوص ساختمان های ناایمن منتشر شده، علاوه‌ بر ساختمان های تجاری و مسکونی، نام چند مکان هنری نیز به چشم می‌خورد؛ اماکنی مانند سینما و تئاتر که قاعدتاً مخاطبانی چند صدنفری در آنها حضور می‌یابند تا در هربار اکران فیلم یا اجرای نمایش، ساکن بر صندلی‌ها نشسته و اوقاتی را با هنر سپری کنند. این فهرست، دقیق و درست باشد یا نباشد لازم است به ایمنی اماکن، خصوصاً مراکز فرهنگی و هنری توجه و حساسیتی مضاعف داشت.
از دیرباز نیز مخاطبان هنر تئاتر و سینما، علاوه برانتخاب اثر هنری برای تماشا، مکان را هم در زمره انتخاب‌های خود قرار می‌دادند، گو اینکه در هر فصل اکران فیلم، سینماهای متعددی به‌صورت مشترک برای یک یا چند فیلم در نظر گرفته می‌شوند، بنابراین مخاطبان با توجه به علاقه خود به تماشای فیلم مورد نظر در مکان دلخواه، دست به انتخاب می‌زنند. حال در نظر بگیرید که چنین مخاطبانی که دیدن فیلم را به جای تماشا در خانه (و احتمالاً سینمای خانگی) در سالن سینما ترجیح می‌دهند، متوجه شوند که سینمای مورد نظر ناایمن است. چنین چیزی یعنی شل شدن پای مخاطب برای رفتن به سینما یا تئاتر و این یعنی آسیبی مضاعف بر پیکره کم جان اقتصاد سینما. البته که در فهرست مذکور نام چند بیمارستان هم دیده می‌شود و اساساً انتشار فهرست، از نظر روانی، حاضران و مشتریان چنین اماکنی را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد و لازم است تا برای هر دسته از اماکن ذکر شده، کارگروهی تشکیل و ساز و کارهای ایمن‌سازی هرچه سریع‌تر تعیین و کار آغاز شود.
اما در خصوص اماکن هنری، به لحاظ وضعیتی که این هنرها بویژه از نظر اقتصادی در دوران کرونا پشت سر گذاشته‌اند، اقدام مؤثر و سریع لازم است. در درجه نخست، کارشناسان و متخصصان معماری و شهرسازی می‌بایست، مختصات دقیق چنین اماکنی را به دقت بررسی و درجه ناایمنی این مکان ها را با درجه گذاری‌های مرسوم خود مشخص کنند؛ مثلاً کم، متوسط، زیاد یا پرخطر و بر مبنای نظرات کارشناسی خود که حتی ممکن است در ورودی سینما (یا دیگر مکان های عمومی) نصب شود، مخاطب را آگاه سازند و در صورتی که حقیقتاً چنین مکان‌هایی در برهه زمانی مشخصی، پر خطر هستند، تا زمان رفع مشکلات بنیادی، از پذیرش مخاطب اجتناب کنند. خلاصه کلام اینکه، باید قدر همین میزان تماشاگرانی که وقت و هزینه خود را مصروف فرهنگ و هنر می‌دانند را دانست و با ایمن‌سازی مکان‌های نا ایمن، خیال آنها را بابت امنیت‌شان راحت کرد.