دولتی که درد مردم را می فهمد

گروه سیاسی/ اظهارات آیت‌الله رئیسی در سفر به اصفهان، رویکرد مبتنی بر صداقت و شفافیت دولت را نسبت به مسأله آب زاینده‌رود نشان داد، رویکردی که حل مسائل مهمی چون آب را، نه در جلسات پشت پرده یا صرفاً برگزاری نشست در تهران، بلکه از طریق گفت‌و‌گو و جلب همراهی مردم و بررسی و نیز کنکاش میدانی دنبال می‌کند. این رویکرد دولت، از این اظهارنظر رئیس‌جمهور پیدا است که در جریان سفر استانی اخیر به اصفهان گفت: «برخی پیشنهاد کردند که همزمان با روزهای پرآب زاینده‌رود به اصفهان سفر کنم، اما بنده گفتم اتفاقاً در مقطع و زمانی که مسائل مردم حادتر است باید به این استان بروم و از نزدیک مشکلات مردم را ببینم و حرف‌هایشان را بشنوم.» این اظهارنظر  آیت‌الله رئیسی پس از آن صورت گرفت که در اولین بخش از برنامه‌ سفر به استان اصفهان، پس از بازدید هوایی از بخش‌هایی از رودخانه زاینده رود، در جمع اهالی روستای قلعه‌بالا حضور یافت و ضمن گفت‌و‌گو با مردم این روستا، در جریان مشکلات و درخواست‌های ساکنان قرار گرفت که عمدتاً کشاورز هستند.
نشستن پای درددل کشاورزان
حضور در جمع کشاورزان اصفهان، آن هم در فصلی از سال که احتمالاً کشاورزان با مشکل کم‌آبی مواجه هستند، نشانه پیوند این دولت با مردم است. رئیس‌جمهور درحالی میان کشاورزان حاضر شد که «تنش آبی» در جریان بود. به عبارت دیگر رئیس‌جمهور درست زمانی پای درددل کشاورزان نشست که آنان بیش از هر زمان دیگری با معضل کم‌آبی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.
این دولت درد مردم را می‌فهمد
حضور در جمع کشاورزان، از زاویه‌ای دیگر نیز اهمیت دارد. آبان ماه سال گذشته بود که تعداد کثیری از کشاورزان استان اصفهان، در بستر خشک
زاینده رود در این شهر تجمع کردند. در همان هنگام، دولت به جای بی‌توجهی به این معضلات و نشنیدن اعتراض کشاورزان، جلسات کارشناسی بسیاری را برای حل مسأله در دستور کار قرار داد. این امر نشان داد که در دولت سیزدهم، صدای مشکلات مردم شنیده می‌شود، حتی اگر این صدا و اعتراض در مواردی از موازین عرفی و قانونی هم عبور کرده باشد.
رئیس دولت در قلب مشکلات
باوجود این، باید توجه داشت که مسأله کمبود آب در اصفهان، نه امری تازه و یکی دو روزه و حتی یک ساله، بلکه مسأله‌ای است که در دو دولت گذشته نیز مسبوق به سابقه بوده است. به عبارت دیگر، مسأله کمبود آب در استان اصفهان، چه بسا بیش از 12 سال سابقه دارد. از این زاویه، می‌توان آن را معضلی دانست که همچون بسیاری از مشکلات، از دولت‌های گذشته برای دولت سیزدهم به ارث رسیده است. این درحالی است که کارشناسان، ادامه یافتن مشکلی که بیش از یک دهه سابقه داشته باشد را نشان‌دهنده پیچیده بودن یا پیچیده‌تر شدن آن می‌دانند. از این‌رو نمی‌توان انتظار داشت که مسأله‌ای با چنین پیچیدگی، در کوتاه‌مدت رفع شود، آن هم از سوی دولتی که هنوز دوره فعالیت و تشکیل آن، به یک سال هم نرسیده است.  مطابق چنین سابقه‌ای از معضل کم‌آبی است که می‌توان حضور آیت‌الله رئیسی در اصفهان، بازدید از زاینده‌رود و گفت‌و‌گو با کشاورزان دچار مسأله کم‌آبی را، به‌راستی حضور در «قلب مشکلات» دانست. چراکه مسأله‌ای مانند آب اصفهان و زاینده‌رود، همچون ساخت بیمارستان در شهرستان پیشوا نیست که رئیس‌جمهور روز گذشته از آن بازدید کرد. بیمارستان نیمه‌کاره شهرستان پیشوا، احتمالاً با دستور رئیس‌جمهور به وزارت بهداشت و استانداری تهران در کمترین زمان به بهره‌برداری برسد. اما نکته اینجا است که آن پروژه، درگیر مسأله کم‌کاری و ترک فعل مسئولان سابق و تأمین نشدن و تخصیص نیافتن اعتبارات لازم بود. اما آب اصفهان، مسأله‌ای صرفاً مبتنی بر کمبود اعتبار یا تخصیص اعتبار نیست. اگرچه کم‌کاری، بی‌توجهی و امروز را به فردا موکول کردن مسئولان، باعث ریشه‌دار شدن مسأله آب در اصفهان شده است. مطابق اظهارنظر رئیس‌جمهور درباره مسأله آب در اصفهان، که در میان مردم این شهر هم عنوان شد، راه‌حل دولت برای این مسأله که بزودی آماده خواهد شد، مردم‌محور بوده و براساس مشارکت و همراهی مردم در آن، اولویت اصلی خواهد بود.
حاشیه‌سازی‌های ناروا
مجموعه شرایط و ضوابط اعلام شده از سوی رئیس‌جمهور نشان می‌دهد اصفهان باید منتظر تهیه یک طرح جامع برای مقابله با کم‌آبی باشد، یا به تأکید رئیس‌جمهور «طرح جامع توزیع عادلانه آب» که در آن از نظرات ذی‌نفعان، یعنی کشاورزان، کارشناسان، اساتید دانشگاه‌ها و توان مختلف اجرایی کشور استفاده خواهد شد. آنچه واضح است، این است که آب اصفهان، دغدغه جدی دولت است. در این میان اما، برخی بدون توجه به سوابق عملکرد دولت و بدون توجه به اظهارات آشکار و صریح رئیس‌جمهور، تنها تلاش کردند باز هم به حاشیه‌ها دامن بزنند. این حاشیه‌ها پس از آن ساخته شد که معاون اجرایی رئیس‌جمهور، در جلسه شورای اداری اصفهان، ضمن قرائت شعری، همگان را به مصرف بهینه، فراخوانده بود. شاید بهتر این بود که این شعر در آن جلسه قرائت نمی‌شد، اما واقعیت این است که صرف یک شعر را نمی‌توان به کلیت رویکرد دولت تسری داد. به عبارت دیگر، برجسته کردن این شعرخوانی و حاشیه‌سازی از آن، به معنای نادیده گرفتن رویکرد اساسی و طرح جامعی است که دولت در دست تهیه دارد، آن هم دولتی که نه از دور، بلکه دولت و رئیس‌جمهوری که در قلب مشکلات حضور می‌یابند.