توکل برخدا راه مقابله با مشکلات

امام محمدتقی، جوادالائمه(ع) نهمین خورشید روشنی بخش آسمان امامت و هدایت است که همانند پدران گرامی خود آیینه تمام‌نمای فضایل و والایی‌هاست. همانانی که کلام وحی آنان را با القابی همچون راسخون درعلم ستوده و اطاعت‌شان به مصداق اولی الامرلازم شمرده شده است.
امام جواد (ع) در هفت سالگی پس ازشهادت پدرش امام رضا(ع) امامت زود هنگام امت را عهده‌دار شد. امری که تا آن زمان سابقه نداشت و نامأنوس می‌‌نمود. اگر چه این امر تأکیدی بر این باور شیعه بود که امامت منصبی الهی است و خداوند آن را به شایستگان و کمال‌یافتگان در هر سنی می‌‌بخشد، با وجود این جمعی از عالمان مکتب امامیه نیز به تردید افتاده و به گرداب  شک گرفتار آمدند. مورخان نقل می‌‌کنند؛ آن هنگام که امام رضا(ع) در سال 202 قمری به شهادت رسید فرزندش ابوجعفر که کسری از هفت سال سن داشت جانشین آن حضرت شد و این موضوع با اختلاف‌نظر پیروان آیین تشیع مواجه شده و «یونس بن عبدالرحمن» یکی از عالمان شیعی و مطرح آن روز آن را به بیان آورد. آن ایام که موسم حج نیز نزدیک بود جمعی از صاحبان فکر و کرسی تدریس در شهرهای مختلف برای فرونشاندن شعله‌های تردید در درون خود حج را بهانه قرار داده به مکه آمدند تا از نزدیک امام جواد(ع) را دیده و با حضرتش وارد احتجاج شوند. از این رو حج آن سال شاهد جلسات متعدد مناظره‌های علمی میان عالمان شیعه با امام جواد (ع) بود که آن حضرت با پاسخ‌های قاطع و روشنگر و اداره جلسات مناظره، هرگونه شک و تردیدی را برطرف و به تثبیت امامت امام جواد(ع) انجامید.
حل مشکلات علمی صاحبان فکر و اندیشه از سوی امام جواد(ع) تحسین و اعجاب آنان را برانگیخت و عالمان سایر مذاهب را نیز به تعظیم و تکریم واداشت. آن حضرت در سجایای اخلاقی راه پدران خود را می‌‌پیمود و دستی سخاوتمند داشت تا آنجا که ملقب به «جواد» شد. نیکی به مردم از برجسته‌ترین ویژگی‌های امام جواد(ع) بود که از نگاه مورخان دور نمانده و موارد آن در تاریخ ثبت شده است. آن حضرت در ادامه راه نیاکان خویش مردم را در گرفتاری‌ها مساعدت نموده و دستگیری می‌‌نمود.
امام جواد(ع) پیوسته روح امید و صبری پویا را در جان مؤمنان می‌‌دمید تا آنان را برای مقابله با ظلم و سرکشی آماده سازد و می‌‌فرمود: «صبر مؤمن بر بلا و سختی‌ها، کارآمدترین سلاح علیه ستمگر است» و راه رسیدن به اهداف عالی را صبر بر دشواری‌ها و سختی‌ها می‌‌شناساند. آن حضرت اعتماد و توکل بر خدا را یکی از ویژ گی‌های مهم اهل ایمان دانسته می‌‌فرمود: «هرکس به خدا اعتماد کرد، شادمانی آن را می‌‌چشد و هرکس به خدا توکل کرد، خداوند او را بسنده خواهد بود و راه نجات به رویش گشوده می‌‌شود.»