درم بخش با خط همان کاری را می کرد که سعدی با کلمات

سینا جعفریه
گالری‌دار
​​​​​​​نوشتن از کامبیز درم بخش در نبودنش برایم بسیار سخت است. متأسفانه کرونا جان او را مثل خیلی از عزیزان دیگر از ما گرفت. نزدیکان درم‌بخش، او را عمو کامبیز صدا می‌کردند و او برای ما مثل خانواده‌مان بود. بیش از 15 سال با او زندگی کردم و از او آموختم.
همیشه گوشه کافه کتاب نشر ثالث روی میز مخصوص خودش می‌نشست و مشغول طراحی و خلق اثر بود. همه علاقه مندان را با آغوشی باز می‌پذیرفت. برایش فرقی نمی‌کرد کودکی چند ساله باشد یا دلالی هنری. این نمایشگاه ادای دینی بود به عمو کامبیز به خاطر تمام این سال‌ها و چیزهایی که از او یاد گرفتم. کامبیز درم‌بخش بی‌شک اعتبار هنر و کاریکاتور این سرزمین است.
برای همین نمایشگاه «شاعر خط‌ها» را درگالری ثالث با یاد او برگزار کردیم؛ گزیده‌ای از آثار استاد درم بخش که شامل آثاری از مجموعه سینمای کاغذی و سینمای تصویری است، آثاری که 10 سال پیش خلق شده‌اند و اکنون تحت نظر خانواده استاد به نمایش درآمدند. از طرفی به خاطر اینکه مردم شهرستان‌ها هم بتوانند این نمایشگاه را ببینند با همکاری گالری آرتیبیشن نمایشگاه مجازی داستان‌های دیدنی کامبیز درم‌بخش را در معرض دید عموم قرار دادیم و به خاطر استقبال بی‌نظیر مردم این نمایشگاه را که قرار بود 15 تیرماه خاتمه یابد یک هفته دیگر هم تمدید کردیم.
این نمایشگاه در حقیقت بیانگر یک روایت داستانی از آثار درمبخش نیست.بلکه هر کدام از آثار داستانی را روایت می‌کنند و نکته حائز اهمیت این است که هر کدام به مثابه یک شعر و داستان هستند که روایت خود را دارند. مجموعه‌ای از داستان های دیدنی که هر یک لحظاتی مخاطب را در عمق داستان خود فرو می برد.درم بخش یک شخصیت و هنرمند جهانی است. در همه موزه‌های دنیا آثار درم بخش وجود دارد.او سال های زیادی در آلمان زندگی کرده و با مجلات بسیاری کار کرده است. نکته‌ای که او را به‌عنوان کاریکاتوریست از دیگران متمایز کرده این است که در دنیا کمتر کسی اثر کاریکاتور می‌خرد اما تمام آثار کامبیز درم‌بخش را می‌خرند. تاکنون نیمی از آثار استاد خریداری شده و قطعاً تا پایان نمایشگاه هم بقیه آثار فروش خواهند رفت.
باید بگویم استاد به خاطرتجربه سال‌ها فعالیت مطبوعاتی و همکاری‌اش با نشریات معتبر داخلی و خارجی به سادگی از کنار اتفاقات روزمره عبور نمی‌کرد و در هر حالتی حتی اگر فضای رسمی برای انتشار آثار نبود، در فضای مجازی دست به قلم می‌شد و در مورد رویدادهای مختلف با اثرش واکنش نشان می‌داد. او یک هنرمند مردمی بود. و حضوری فعال در صحنه هنرهای تجسمی ایران داشت.
اگر به آثار استاد در نمایشگاه حاضر نگاه کنید می‌بینید او با خطوطی ساده و سیاه روی زمینه سفید کاغذ شکل می‌کشد، آثاری ساده اما پر از معنا و مفهوم. مثل اشعار سعدی که سهل و ممتنع است. خودش هم درباره سادگی آثارش زمانی گفته بود که: «پشت سادگی کارهای من سال‌ها کار و زحمت وجود دارد.» روحش شاد و یادش گرامی باد.